Αυτή τη φορά θα αναλύσουμε το hard rock 70's κομμάτι των Foreigner, με τίτλο At War With The World! Ένα κομμάτι επανάστασης και αντίστασης προς την πολιτική, την κοινωνία και τις αντιλήψεις των μέσων ανθρώπων.
Το κομμάτι γράφτηκε για τον πρώτο δίσκο των Foreigner με τον ομώνυμο τίτλο. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1977 και θεωρείται ίσως ο πιο πετυχημένος τους δίσκος (θα αναφερθούμε για περισσότερα σε ξεχωριστό άρθρο που θα αναλύει όλο το δίσκο). Το κομμάτι At War With The World, δεν είναι τόσο γνωστό και αγαπητό από το κοινό, διότι έτυχε να πέσει σε έναν δίσκο με πολλά γνωστά κομμάτια όπως το Cold As Ice, το Feels Like The First Time, το Long Way From Home ή ακόμη και το Starrider που γνώρισαν μεγαλύτερη επιτυχία λόγω του ότι ήταν πιο εύκολα στο αυτί του μέσου ακροατή, καθώς είχαν περισσότερα πρότυπα και στοιχεία της μουσικής της εποχής.
Η μουσική σύνθεση, είναι αυτό που περιμέναμε από ένα συγκρότημα "σκληραγωγημένο" και προσαρμοσμένο στη μουσική της εποχής στα τέλη του '70, δηλαδή σκληρό rock, κιθάρες στη διαπασών αλλά χωρίς να ξεφεύγουν το μέτρο της φασαρίας, πολύς ρυθμός με τα drums και το μπάσο να προσδίδουν εξαιρετικό τέμπο. Και στα φωνητικά δεν ξεφεύγουμε από τα standard της εποχής, καθώς έχουμε υψηλά πρώτα φωνητικά και ακόμη ψηλότερα δεύτερα.
Στιχουργικά είναι αυτό που είπαμε και προηγουμένως. Με το τραγούδι αυτό, ο στιχουργός θέλει να περάσει την αντίσταση του και την αντίθεση του προς την κοινωνία, την πολιτική και κυρίως την αντίθεση του στο "διαίρει και βασίλευε".
Στιχουργική-θεματική ανάλυση:
Στο πρώτο κουπλέ, ο στιχουργός, τονίζει την αντίθεση του προς τον πόλεμο και την στρατιωτική παρέμβαση, λέγοντας το μάλιστα αυτολεξεί στις προτάσεις σε "never had no need for any military aid" (ποτέ δεν είχα ανάγκη από στρατιωτική βοήθεια) και "i never took charge of the light brigade" (ποτέ δεν ανέλαβα την ευθύνη του φωτός στην ταξιαρχία). Έπειτα, αναφερόμενος στον πόλεμο και την άσκοπη χρησιμοποίηση του για λύση διαφορών, αναφέρει χαρακτηριστικά " I got no castle to defend or attack " (δεν έχω κάστρο να αμυνθώ ή να επιτεθώ). Εδώ ουσιαστικά αποδέχεται την αντίληψη της δημόσιας ιδιοκτησίας καθώς και την αντίθεση του στην ιδιωτική. Δεν νοείται λοιπόν κάποιος να θεωρεί κάτι δικό του όπως ένα σπίτι, ένα κάστρο ή μια χώρα και να αμύνεται ή να επιτίθεται σε κάποιον άλλο για εδαφικά ή ιδιοκτησιακά, καθώς ουσιαστικά δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε καθώς δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτό το αίσθημα της ιδιοκτησίας.
Στο δεύτερο κουπλέ, οι στίχοι γίνονται ακόμη πιο προσωπικοί, καθώς πλέον αναφέρεται στον ίδιο εξυψώνοντας την ιδεολογία του και προμηνύει ότι πορεύεται με αυτήν. Μέσα στο τετράστιχο αναφέρει ότι είναι κύριος του εαυτού του και ότι δεν φοβάται κανέναν καθ' ότι έχει δίκιο. Στο τέλος όμως βλέπουμε ένα υποτονικό τελευταίο στίχο, που φαίνεται και στη μελωδία και αναφέρει ότι όλοι τον δείχνουν επιδεικτικά σαν να μην το βλέπουν θετικά όλο αυτό, σαν να μην τον καταλαβαίνουν και ίσως να τον περιφρονούν κιόλας.
Περνώντας στο ρεφραίν, ο ρυθμός πέφτει, κυριαρχούν υποτονικές νότες και η μουσική χαμηλώνει. Στο background ακούμε αρμόνιο να παίζει ηλεκτρονικά υποτονικές νότες και όλο το σκηνικό ακολουθεί τον τελευταίο στίχο του κουπλέ που όπως είπαμε πριν ο στιχουργός διαπίστωσε ότι ο κόσμος δεν τον ακούει, δηλαδή είναι σαν να μιλάει στον τοίχο και αντίθετα περιφρονείται. Πολλοί λόγοι λοιπόν να βρεθείς σε μελαγχολική κατάσταση. Επίσης και τα φωνητικά πέφτουν καθώς φαίνεται ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση επιφέρει μελαγχολία και απογοήτευση στον στιχουργό. "Im At War With The World" (είμαι σε πόλεμο με τον κόσμο), "that's the way it must be" (με αυτό τον τρόπο πρέπει να γίνει), "I' ll fight while i can" (θα πολεμήσω όσο μπορώ), "to put an end to this misery" (να βάλω τέλος σε αυτή την άσχημη κατάσταση). Εδω καταλαβαίνουμε εύκολα αυτό που λέει, καθώς ο στιχουργός, όντας αγανακτισμένος, κατά κάποιον τρόπο θα πράξει πολεμικό διάλογο με τον κόσμο ο οποίος δεν τον ακούει φορώντας παρωπίδες της καθημερινότητας και του κατεστημένου. Αυτό θα το κάνει μέχρι να τους πείσει με τα λεγόμενα του, όσο μπορεί και προφανώς όσο ζει, γιατί η κατάσταση είναι δραματική. Συνεχίζοντας λέει "I ll have to fight to be free", δηλαδή ότι πρέπει να παλέψει για να ελευθερωθεί διότι αισθάνεται φυλακισμένος από το κατεστημένο και τις αναπαλαιωμένες αντιλήψεις του πολέμου.
Όπως συνειδητοποιείτε, σε μια εποχή ταχύτατης ανόδου της rock, η επαναστατική διάθεση δεν θα σταματούσε. Σε μια εποχή που η νεολαία έκανε το καθήκον της, δηλαδή να αντιδρά και να φέρνει τις δικές της αντιλήψεις στο προσκήνιο, σε έναν κόσμο όπου ακόμη και τότε υπήρχε έξαρση στα απολυταρχικά καθεστώτα, δεν θα μπορούσαν να μη συμμετέχουν οι Foreigner, που όμως δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με πολιτική. Παρόλα αυτά, συμμετείχαν με τον τρόπο τους στο κίνημα, έδειξαν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και βοήθησαν στην συνέχιση της rock σκηνής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου