Χθες, ξημέρωσε άλλη μια μαύρη μέρα για την ελεύθερη έκφραση, την ελεύθερη σκέψη και κλόνισε το κατά τα άλλα "ειρηνικό" και απολύτως "ελεύθερο" Δυτικό πολιτισμό...
Το πρωί της Τετάρτης 7/1/2015. ένοπλοι δράστες με καλάζνικοφ εισέρχονται στα γραφεία της γαλλικής σατυρικής εφημερίδας Charlie Hebdo και άρχισαν να πυροβολούν όποιον δημοσιογράφο ή εργαζόμενο έβρισκαν μπροστά τους. Δυστυχώς εκείνη την ώρα βρίσκονταν όλοι εκεί γιατί πραγματοποιούσαν σύσκεψη. Ενώ σκόρπησαν το θάνατο σκοτώνοντας δώδεκα άτομα και τραυματίζοντας έντεκα, ανάμεσα σε αυτούς τέσσερις εκ των κορυφαίων σκιτσογράφων της εφημερίδας και γενικότερα της Γαλλίας (Charb, Cabu, Tignous και Wolinski), δημοσιογράφοι, αλλά και αστυνομικοί. Ενώ πυροβολούσαν, οι μαρτυρίες είπαν ότι φώναζαν με μανία "Allah Akbar" ή αλλιώς "ο Αλλάχ είναι Μεγάλος". Όπως αργότερα ταυτοποιήθηκαν, οι δράστες ήταν τρεις, μουσουλμανικής υπόληψης αλλά γαλλικής υπηκοότητας. Ο νεότερος των δραστών είναι μόλις 19 ετών! Οι δράστες συνελήφθησαν, είναι θέμα χρόνου άλλωστε όταν το "θέλουμε". Το πρόβλημα λύθηκε; Ποιο το αντίκτυπο στην κοινωνία;
Οι σφαίρες χθες βρήκαν "καλά" το στόχο τους για τους μουσουλμάνους δράστες. Αυτοί ήξεραν ακριβώς τι έκαναν. Γιατί δε σημάδεψαν και πέτυχαν μόνο τους άτυχους σκιτσογράφους και δημοσιογράφους. Σημάδευαν νοητά στις έννοιες της δημοκρατίας, της ελεύθερης άποψης, σκέψης και έκφρασης, σημάδευαν την ίδια την τέχνη, την ειρήνη. Δε πέτυχαν μόνο αυτούς τους ανθρώπους... Πέτυχαν την ίδια την κοινωνία μας... όλους εμάς! Το αντίκτυπο είναι τεράστιο αν το διανοηθούμε. Ποιος δημοσιογράφος, σκιτσογράφος ή άνθρωπος της τέχνης, ακόμα και γενικά ένα δημόσιο πρόσωπο θα τολμήσει να αναφερθεί αρνητικά προς το Ισλάμ; Ελπίζουμε να υπάρχουν πολλοί που θα το κάνουν. Η φωνή δε θα πρέπει να πάψει να είναι ελεύθερη...
"Εν έτει 2015 δε νοείται να έχουμε ακόμη μειοψηφίες που να τρομοκρατούν θρησκευτικά και να ταράσσουν την ηρεμία μας. Ας τους περιορίσουμε και ας πάρει επιτέλους μέτρα η πολιτεία". Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτά τα λόγια; Θα έπρεπε να αναλογιστούμε περισσότερο όμως την ίδια την πράξη ή το πρόσφορο έδαφος που βρίσκει ο δράστης πριν δράσει;
Όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα, οι δράστες δεν ήταν άγνωστοι. Από το 2010 και την απόπειρα δολοφονίας σκιτσογράφου στη Δανία μια περίπτωση παρόμοια με τη χθεσινή, η εφημερίδα Charlie Hebdo υποστήριζε το σκιτσογράφο που μάλιστα ακολούθησε τα πρότυπα του και πραγματοποίησε δικά της σχέδια υποστήριξής της. Τα προειδοποιητικά τηλέφωνα έπαιρναν φωτιά, η "κάθαρση" και η "δικαιοσύνη" των μουσουλμάνων τους χτυπούσε την πόρτα. Ενώ στην αρχή τα στελέχη της εφημερίδας δεν το πήραν στα σοβαρά, εν τέλει φοβήθηκαν για τη ζωή τους και για κάποιο χρονικό διάστημα κυκλοφορούσαν με συνοδεία αστυνομίας. Οι δράστες στο παρασκήνιο ετοίμαζαν το χτύπημα. Αυτό ήρθε μόλις χθες και ήταν πέρα για πέρα επιτυχές. Κάθε μέρα ακούμε όλο και κάποια πράξη βιαιότητας από ισλαμιστή σε Δυτική Χώρα, δείχνοντας πως αυτές δεν είναι έτοιμες για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Είναι όμως μόνο αυτή η ακραία μορφή βιαιότητας από τις συγκεκριμένες μειονότητες τρόπος φίμωσης της ελευθερίας, του ελεύθερου νου, της δημόσιας γνώμης ή έχουμε κι άλλους φορείς που επιτυγχάνουν το ίδιο;
Πόσες φορές έχουμε ακούσει στο παρελθόν φίμωση δημοσιογράφων, σκιτσογράφων, ερευνητών, απλών ανθρώπων δημόσια; Περιστατικά όπως η υπόθεση Λιτβινένκο, η δολοφονία του συγγραφέα Γκεόργκι Μαρκόφ, η δική μας του υπόθεση του Σωκράτη Γκιόλια έχουν το ίδιο ακριβώς στόχο, την ελεύθερη και άφοβη γνώμη. Πόσες φορές ο λαός έχει βγει στους δρόμους να φωνάξει και τα όργανα της αρχής αναλαμβάνουν "καθήκοντα καταστολής"; Το πολυτεχνείο; Πόσες φορές ηγέτες λαών έχουν απειληθεί ή και πληρώσει τη ζωή τους για τα πιστεύω τους; Όλες αυτές οι περιπτώσεις έγιναν από μουσουλμάνους; Μήπως τελικά αυτό το φαινόμενο δεν είναι μειονότητας; Έχει σημασία αν οι λόγοι διαφέρουν; Αν από πίσω κρύβονται θρησκείες, συμφέροντα, άπλυτα του κράτους των μεγιστάνων; Ο λαός απαιτεί την αλήθεια και πρέπει να τη μάθει. Δεν είναι δίποδο τέρας όποιος θα θυσιάσει τη ζωή άλλου ώστε να μη προειδοποιήσει τον κόσμο για κάτι που πρέπει να μάθει; Με όλα αυτά τα περιστατικά βλάπτεται η δημοκρατία, η κοινωνία που εξουσιάζει ο λαός, η ελεύθερη φωνή, η ανεξάρτητη φωνή. Νικητές βγαίνουν το χάος, η βία, τα ¨bulldog" της εξουσίας. Οι τρομοκράτες. Αυτοί που βλάπτουν το λαό. Αυτοί που θέλουν ελεύθερη φωνή μόνο για τον εαυτό τους.
Με άλλα λόγια, όσο υπάρχουν περιπτώσεις Charlie Hebdo ή γενικότερα περιορισμός της φωνής του απλού ανθρώπου, μη προτρέχετε να εκθειάσετε τη δημοκρατία, την ειρηνική και αγγελικά πλασμένη δυτική κουλτούρα... Σας προλαβαίνει η ίδια να διαψεύσει ότι δε σας προστατεύει. Αντιθέτως είμαστε εκτεθειμένοι. Ο ΟΗΕ δε θα μας σώσει, ούτε οι πρέσβεις, ούτε οι διπλωμάτες. Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας. Βρίσκεται στην ίδια την τέχνη. Ας φτιάξουμε μια κοινωνία ελεύθερη, που θα μετράει ο λόγος όλων μας το ίδιο. Γιατί ενώ η χθεσινή μέρα βάφτηκε στο αίμα από τρεις τζιχαντιστές που οι ίδιοι παρουσιάζονται ως δολοφόνοι παίρνοντας τόσες ζωές, δε θα σταματήσω να πιστεύω ότι κάπου μέσα τους βρίσκεται η φωνή της δικαιοσύνης... Κάποτε ήταν μικρά παιδιά, με όνειρα, αγνή και αγγελική ψυχή. Ο προσηλυτισμός και ο σκληρός κόσμος μας όμως είχε άλλα σχέδια για αυτούς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου