-Είσαι Ερασιτέχνης...-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Φυσικά και χαίρομαι που είμαι ερασιτέχνης! Τιμή μου και καμάρι μου. Για την ακρίβεια δε δέχομαι να είμαι κάτι άλλο. Ας ήμουν μόνο αυτή η λέξη, δίχως παρανοήσεις, κακόβουλα σχόλια και μακάρι να μη παρέκκλινα ποτέ της φυσικής της έννοιας. Με αφήνει η ζωή; Η κοινή γνώμη τι λέει; Η αγορά εργασίας; Ε λοιπόν, τις έχω γραμμένες...

Γιατί αγαπώ την τέχνη αγαπητοί αναγνώστες, την ἔραμαι για την ακρίβεια! (ερασι- (< ἔραμαι) + τεχνης ). Μα γιατί εκπλήσσεστε; Μήπως μπερδευτήκατε και σύμφωνα με το ρεύμα της νεοελληνικής γλώσσας και των παρερμηνειών της, χρησιμοποιείτε λάθος την έννοια της; Μα όποιος αγαπά την τέχνη είναι ερασιτέχνης. Από μικρός γοητεύομαι με πολλές τέχνες,  περισσότερο με τη μουσική αλλά και την ζωγραφική, την γλυπτική και ό,τι τις περιβάλλει, την τέχνη του λόγου, κινηματογράφο, φωτογραφία! Ενδιαφέρομαι να παρακολουθώ τεχνικές κατασκευής αντικειμένων και την μαγειρική. Εξάλλου τα πάντα χρειάζονται τέχνη και ερασιτεχνισμό (αγάπη για την τέχνη αυτή), ώστε να γίνουν σωστά. Οι εργατικές τέχνες των κατασκευών, οι επισκευές τους, η ίδια η αρχιτεκτονική. Τέχνη υπάρχει παντού, σε ό,τι είναι άρτια επιμελημένο και κατασκευασμένο. Μου αρέσει επίσης η τέχνη της εξάσκησης και της προσέγγισης των αθλημάτων. Πρεσβεύουν χρήσιμες αξίες: το ευ αγωνίζεσθαι, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την εκτίμηση του αντιπάλου. Την ειρήνη, την χαρά, την ελπίδα. 

Η τέχνη δεν έχει τιμή. Αυτό που έφτιαξα είναι ανεκτίμητο, γιατί ήταν κάποια στιγμιαία έμπνευση, μια ανάμνηση που τη θυμάμαι έτσι. Δε θέλω να την πουλάω ούτε να την αγοράζω. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα την μοιράσω ή δεν θα την χαρίσω. Μα εκεί ακριβώς είναι το ανεκτίμητο. Η δυνατότητα της έκφρασης και η αξία της προσφοράς της. Δεν θέλω να πληρώνομαι για να ασκούμαι και να αθλούμαι. Για πρωταθλητισμό; Μα τι εννοείτε πρωταθλητής; Συγχαρητήρια σε αυτόν που κερδίζει, όμως αύριο θα είναι άλλος. Μπράβο σε όσους αγωνίστηκαν.

Ο ανθρώπινος κόσμος χρειάζεται απαραίτητα την τέχνη. Βλέπετε την μιμήθηκε από την ίδια τη φύση... την πραγματική ΤΕΧΝΗ. Χωρίς αυτή τα πάντα είναι άοσμα, γίνονται καταναγκαστικά. Για παράδειγμα δεν ενδιαφέρομαι να σχεδιάζω και να κατασκευάζω σπίτια. Κανείς δεν πρέπει να μου το επιβάλλει, γιατί δεν θα ανταποκριθώ στον αυτοσκοπό της τέχνης της κατασκευής, διότι δε θα μου αρέσει, δηλαδή δεν θα είμαι σε αυτή την περίπτωση ερασιτέχνης για όσους δεν το αντιλαμβάνονται. Και σίγουρα αυτό που θα πράξω δεν θα είναι τέχνη αλλά θα είναι κάτι βιαστικό και θα το τελειοποιήσω με περίσσιο και "επίπονο" εξαναγκασμό. Δεν θέλω να πραγματοποιώ κάτι αναγκαστικά. Γιατί αν δεν το χαίρομαι, δεν το αγαπώ. Δεν θα είμαι πια ερασιτέχνης. 

Αν δεν είμαι ερασιτέχνης είμαι απλώς ένας επαγγελματίας. Θα πληρώνομαι και θα πράττω. Θα δουλεύω σκληρά, όμως στο τέλος θα πληρώνομαι και αυτό έχει σημασία. Γιατί λατρεύω τα χρήματα... έτσι έμαθα να ζω. Δηλαδή να αποκτώ κάτι σκληρά, για να το παρέχω στον εαυτό μου, στην οικογένεια μου. Και έπειτα να αγοράζω την τέχνη κάποιου άλλου, τις υπηρεσίες του, να τραφώ με τέχνη άλλου, να στολίσω τους τοίχους μου με τέχνες άλλων, να αγοράσω μηχανές αναπαραγωγής τεχνών των άλλων, θέλω να γεμίσω το σπίτι μου με όση περισσότερη τέχνη!...άλλων. Είμαι βιομηχανικός άνθρωπος εγώ. Έμαθα να δουλεύω για να αγοράζω. Να ασκώ τέχνη μόνο αν μου αποφέρει κέρδη. Γενικότερα να πράττω μόνο όταν κερδίζω. Εμ για τι με περάσατε, για ερασιτέχνη;