Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τη κυκλοφορία της ανεπανάληπτης νουβέλας του J.R.R Tolkien, Lord of The Rings. Μια ιστορία που αναβιώνει και αναπαράγεται συνέχεια, ένα, παγκοσμίου φήμης, παραμύθι.
(η πρώτη φωτογραφία είναι η πρώτη σελίδα που έγραψε ο Tolkien για το Lord Of The Rings το 1932)
Ήταν 29 Ιουλίου του 1954 όταν ο J.R.R Tolkien κυκλοφόρησε τον πρώτο εκ των τριών τόμων του με τίτλο Lord Of The Rings ή Άρχοντας των Δαχτυλιδιών. Το βιβλίο είχε τεράστια επιτυχία και έδωσε το κουράγιο να συνεχιστούν οι κυκλοφορίες των δύο άλλων, μέχρι τις 20 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς. Η ιστορία άρεσε σε μικρούς και μεγάλους, έχοντας την απόλυτη ικανότητα να μαγέψει με την ίδια ευκολία κάθε ηλικία. Βέβαια, ο Tolkien τους είχε προετοιμάσει από το εξίσου ανεπανάληπτο προηγούμενο βιβλίο του, το Hobbit. Από τότε, πολλοί καλλιτέχνες απ’ όλες τις τέχνες, επηρεάστηκαν, εμπνεύστηκαν, αναδημοσίευσαν και αναβίωσαν τις ιστορίες. Τη μεγαλύτερη επιτυχία όμως βίωσαν οι ταινίες του ταλαντούχου και ειδικού σε οπτικά εφέ Peter Jackson, οι οποίες προσπάθησαν, επιτυχώς ως ένα σημείο, να αποδώσουν το μεγαλείο της σύλληψης του Tolkien.
Γνώρισα το Lord Of The Rings, όπως οι περισσότεροι της δικής μου γενιάς, το 2001 με την πρώτη ταινία Fellowship of The Ring. Δυστυχώς η γενιά μας σε μικρή ηλικία, σνόμπαρε περισσότερο τη πολυτιμότητα ενός βιβλίου από όλες τις προηγούμενες γενιές (μπορεί να μη φταίμε μόνο εμείς γι αυτό βέβαια, αλλά ας μη ξεφύγουμε από το θέμα μας). Το όνομα του Peter Jackson (δυστυχώς) ίσως και να μου ήταν πιο γνωστό από αυτό του J.R.R Tolkien. Αυτό που θυμάμαι βέβαια, είναι ότι με τράβηξε πολύ αυτή η ιστορία. Θα μπορούσα να πω επίσης ότι με παραξένεψε και σίγουρα μου είχε δημιουργήσει πάρα πολλά ερωτήματα, ακόμη και όταν η ιστορία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών έφτασε στο τέλος της. Δυστυχώς το μεγαλειώδες αυτό έργο δεν μπορεί να χωρέσει σε 3 (σχεδόν) τριωρες ταινίες, αν και η προσπάθεια, όπως προείπαμε ήταν αξιοπρεπής. Πολλά εννοήθηκαν ή παραλείφθηκαν κάτι το οποίο δημιούργησε στο εφηβικό τότε μυαλό μου (μόλις τελείωσε έφτασα Γυμνάσιο) πολλές απορίες. Τότε άκουσα για βιβλία από ανέκδοτο υλικό που εξέδωσε ο γιος του πολύ μετά τον θάνατο του πατέρα του, για παλαιότερες εποχές και για το βιβλίο "προοικονομία" του Lord Of The Rings, The Hobbit. Η περιέργεια μου όμως σταμάτησε όταν σκέφτηκα "Δηλαδή για να λύσω όλες μου τις απορίες πρέπει να κάτσω να διαβάσω όλα αυτά τα βιβλία;". Αργότερα όπως αποδείχθηκε, έκανα μεγάλο λάθος, και πλέον, έχοντας διαβάσει όλο το ανέκδοτο υλικό του, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η ερώτηση αυτή, που οδήγησε στο να παρατήσω κάτι που μου άρεσε να ψάξω, ήταν πέρα για πέρα χαζή.
Η ιστορία είναι γνωστή σε όλους μας φαντάζομαι. Σας παραθέτω μια σύντομη περίληψη του βιβλίου παρακάτω:
"Ο πόλεμος σκεπάζει τη Μέση Γη, ένας φανταστικός κόσμος που ζουν Άνθρωποι, Ξωτικά, Νάνοι, Χόμπιτ, Ορκ και Μάγοι. Ο λόγος; Ένα πανίσχυρο Δαχτυλίδι, ένα από τα συνολικά 20 που κατασκευάστηκαν την Τρίτη εποχή, όπου τα έδωσαν συμβολικά σε Ανθρώπους (9), Ξωτικά (3) και Νάνους (7). Το Ένα όμως φτιάχτηκε για να εξουσιάζει όλα τα άλλα, υποτάσσοντας τη δύναμη των προηγούμενων και εξυψώνοντας τη δική του. Άρχοντας του Δαχτυλιδιού και τύραννος της Μέσης Γης είναι ο Σάουρον ένα πανίσχυρο πνεύμα από τα Αρχαία Χρόνια, που έχει ως σκοπό τη κυριαρχία της Μέσης Γης. Το Δαχτυλίδι όμως χάθηκε και ο εχθρός νικήθηκε, πέφτοντας αναπάντεχα στα χέρια ενός τελείως άκακου και αθώου πλάσματος, ενός Χόμπιτ. Ο εχθρός όμως δεν θα νικηθεί ως ότου αυτό καταστραφεί. Μια συμμαχία με όλους τους Ελεύθερους Λαούς της Μέσης Γης αρχίζει για την καταστροφή του Δαχτυλιδιού. Ένα Χόμπιτ θα αναλάβει τον πιο δύσκολο ρόλο, την καταστροφή του. Θα τα καταφέρουν;"
Με την ανάγνωση του βιβλίου ο αναγνώστης εισέρχεται στα άδυτα της σύλληψης του Lord Of The Rings, ενώ έρχεται σε άμεση επαφή με τον πνευματικό κόσμο του δημιουργού του. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το συλλάβει τόσο από την ταινία. Έχει ακόμη την τύχη να κρατά στα χέρια του τη μεγαλύτερη επιτυχία ενός από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της Νεότερης Λογοτεχνίας. Θα βιώσει μια ιστορία με αρχαίες ρίζες να διαδραματίζεται μπροστά του, με την πένα του συγγραφέα που έχει κλίση στην πανέμορφη περιγραφή τοπίων. Πλούσιο λεξιλόγιο που εξιδανικεύει τη στιγμή, αστείρευτο ταλέντο στη δημιουργία λέξεων και φράσεων από το μηδέν και, φυσικά, τις επικές περιγραφές των μαχών μεταξύ του Καλού και του Κακού. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στη δημιουργία της Κουένυα, μια γλώσσα που επινόησε ο συγγραφέας για την ομιλία των Ξωτικών. Απίστευτο κι όμως αληθινό! Μια γλώσσα εύηχη, με πλούσιους φθόγγους, που ίσως μοιάζει περισσότερο στην Αρχαία αγγλοσαξονική διάλεκτο.
Όπως ακούμε από τα λόγια του πιο μεγάλου φαν των ιστοριών του Tolkien, που δεν είναι άλλος από τον γιο του Christopher, ο πατέρας του αναφερόταν στις ιστορίες του σαν όλα αυτά κάποτε να υπήρχαν. Σαν να τα θεωρούσε δεδομένα. Ένας παράλληλος μαγικός κόσμος, όπου η σοφία, η αγνότητα και η καλοσύνη πάλευαν με την απληστία, την επιθυμία για δύναμη και ασταμάτητη βία. Όχι τόσο μακριά από τον δικό μας κόσμο, τι λετε; Μόνο που εκεί, τα αγνά πράγματα θα έβρισκαν τον τρόπο να υπερτερήσουν των κακών. Τα πιο ασήμαντα και παραμελημένα, γίνονταν τα πιο σημαντικά, οι λεπτομέρειες γίνονταν η ουσία και ο ακατάσχετος πόθος για κάτι ποτέ δεν είναι καλό. Ό,τι δηλαδή πρέπει να μας συμβουλεύει μια ιστορία, βρίσκονται σε ένα έργο.
Σας συστήνω να μη μείνετε στις ταινίες. Είναι σίγουρα πολύ πετυχημένες και εντυπωσιακές. Η μαγεία του βιβλίου όμως δεν μπορεί να αποτυπωθεί μέσα στις ταινίες. Δεν υπάρχει αυτή η μοναδική περιγραφή τοπίων, δεν υπάρχει η ματιά του συγγραφέα, η αυθεντική εξιστόρηση των γεγονότων. Μπορεί δηλαδή τα γραφικά και τα τοπία των ταινιών να είναι εντυπωσιακά, όμως αλλιώς τα σκεφτόμαστε όταν η φαντασία μας δουλεύει. Η μεγαλύτερη διαφορά που παρατήρησα όμως ανάμεσα στις ταινίες και τα βιβλία είναι η διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων. Στο μυαλό του συγγραφέα ακόμη και το κακό έχει κανόνες. Η επική περιγραφή σε συνδυασμό με το πνεύμα και το χαρακτήρα του συγγραφέα δίνουν άλλη πτυχή σε κάθε οντότητα. Η παρουσίαση τους αντίστοιχα στις ταινίες έχουν άλλη όψη, πολύ πιο σκοτεινή και κοντά στην πραγματικότητα. Γι αυτό πάντα πρέπει να διαλέγουμε να κοιτάμε το πρωτότυπο και έπειτα αν θέλουμε, συνεχίζουμε στις επανεκδόσεις και αποδόσεις του. Το αυθεντικό, σου παραθέτει την ιστορία έτσι ακριβώς όπως θέλει ο συγγραφέας, ο οποίος έχει τον τρόπο (δουλειά του είναι) να δείχνει τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως θέλει.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι μια ιστορία που πολλοί έχουν λατρέψει και αν δεν την έχετε παρακολουθήσει μπορεί να συμβεί και σε σας. Είναι ένα έργο περιεκτικό, καθώς περιέχει χάρτες, μοναδική γλώσσα και μοναδικότητα στο τρόπο συγγραφής. Και όλοι εσείς που την ξέρετε από τις ταινίες και σας άρεσε τόσο, μη μείνετε σε αυτή, καθώς όταν διαβάσετε το βιβλίο, θα έχετε την ευκαιρία να την παρακολουθήσετε από την πένα του δημιουργού, ενός γνήσιου και τεράστιου παραμυθά. Από έναν μεγάλο αλλά αν και κάπως "αργοπορημένο" φαν, τολμήστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου