tag:blogger.com,1999:blog-65446560037071282502024-03-13T03:02:13.192+02:00Born Under MusicKonstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.comBlogger75125tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-5278430814541242522015-12-28T00:52:00.003+02:002015-12-28T00:52:20.252+02:00 -Είσαι Ερασιτέχνης...-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEhE-Ag7L1bI5seRVuV3eCInZ2pTSQ6j5pcBC6sSZP9YYUgSNgiDkPBvRevzdLCETLq93XcNN2KsrsguCy1Xwui7TpyXBWHP_VDOPbPweW3HankoVB0PXkGjfEx1g8uRLKHoWouWb_JYHH/s1600/1265760.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEhE-Ag7L1bI5seRVuV3eCInZ2pTSQ6j5pcBC6sSZP9YYUgSNgiDkPBvRevzdLCETLq93XcNN2KsrsguCy1Xwui7TpyXBWHP_VDOPbPweW3HankoVB0PXkGjfEx1g8uRLKHoWouWb_JYHH/s400/1265760.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Φυσικά και χαίρομαι που είμαι ερασιτέχνης! Τιμή μου και καμάρι μου. Για την ακρίβεια δε δέχομαι να είμαι κάτι άλλο. Ας ήμουν μόνο αυτή η λέξη, δίχως παρανοήσεις, κακόβουλα σχόλια και μακάρι να μη παρέκκλινα ποτέ της φυσικής της έννοιας. Με αφήνει η ζωή; Η κοινή γνώμη τι λέει; Η αγορά εργασίας; Ε λοιπόν, τις έχω γραμμένες...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Γιατί αγαπώ την τέχνη αγαπητοί αναγνώστες, την ἔραμαι για την ακρίβεια! (ερασι- (< ἔραμαι) + τεχνης ). Μα γιατί εκπλήσσεστε; Μήπως μπερδευτήκατε και σύμφωνα με το ρεύμα της νεοελληνικής γλώσσας και των παρερμηνειών της, χρησιμοποιείτε λάθος την έννοια της; Μα όποιος αγαπά την τέχνη είναι ερασιτέχνης. Από μικρός γοητεύομαι με πολλές τέχνες, περισσότερο με τη μουσική αλλά και την ζωγραφική, την γλυπτική και ό,τι τις περιβάλλει, την τέχνη του λόγου, κινηματογράφο, φωτογραφία! Ενδιαφέρομαι να παρακολουθώ τεχνικές κατασκευής αντικειμένων και την μαγειρική. Εξάλλου τα πάντα χρειάζονται τέχνη και ερασιτεχνισμό (αγάπη για την τέχνη αυτή), ώστε να γίνουν σωστά. Οι εργατικές τέχνες των κατασκευών, οι επισκευές τους, η ίδια η αρχιτεκτονική. Τέχνη υπάρχει παντού, σε ό,τι είναι άρτια επιμελημένο και κατασκευασμένο. Μου αρέσει επίσης η τέχνη της εξάσκησης και της προσέγγισης των αθλημάτων. Πρεσβεύουν χρήσιμες αξίες: το ευ αγωνίζεσθαι, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την εκτίμηση του αντιπάλου. Την ειρήνη, την χαρά, την ελπίδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η τέχνη δεν έχει τιμή. Αυτό που έφτιαξα είναι ανεκτίμητο, γιατί ήταν κάποια στιγμιαία έμπνευση, μια ανάμνηση που τη θυμάμαι έτσι. Δε θέλω να την πουλάω ούτε να την αγοράζω. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα την μοιράσω ή δεν θα την χαρίσω. Μα εκεί ακριβώς είναι το ανεκτίμητο. Η δυνατότητα της έκφρασης και η αξία της προσφοράς της. Δεν θέλω να πληρώνομαι για να ασκούμαι και να αθλούμαι. Για πρωταθλητισμό; Μα τι εννοείτε πρωταθλητής; Συγχαρητήρια σε αυτόν που κερδίζει, όμως αύριο θα είναι άλλος. Μπράβο σε όσους αγωνίστηκαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο ανθρώπινος κόσμος χρειάζεται απαραίτητα την τέχνη. Βλέπετε την μιμήθηκε από την ίδια τη φύση... την πραγματική ΤΕΧΝΗ. Χωρίς αυτή τα πάντα είναι άοσμα, γίνονται καταναγκαστικά. Για παράδειγμα δεν ενδιαφέρομαι να σχεδιάζω και να κατασκευάζω σπίτια. Κανείς δεν πρέπει να μου το επιβάλλει, γιατί δεν θα ανταποκριθώ στον αυτοσκοπό της τέχνης της κατασκευής, διότι δε θα μου αρέσει, δηλαδή δεν θα είμαι σε αυτή την περίπτωση ερασιτέχνης για όσους δεν το αντιλαμβάνονται. Και σίγουρα αυτό που θα πράξω δεν θα είναι τέχνη αλλά θα είναι κάτι βιαστικό και θα το τελειοποιήσω με περίσσιο και "επίπονο" εξαναγκασμό. Δεν θέλω να πραγματοποιώ κάτι αναγκαστικά. Γιατί αν δεν το χαίρομαι, δεν το αγαπώ. Δεν θα είμαι πια ερασιτέχνης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αν δεν είμαι ερασιτέχνης είμαι απλώς ένας επαγγελματίας. Θα πληρώνομαι και θα πράττω. Θα δουλεύω σκληρά, όμως στο τέλος θα πληρώνομαι και αυτό έχει σημασία. Γιατί λατρεύω τα χρήματα... έτσι έμαθα να ζω. Δηλαδή να αποκτώ κάτι σκληρά, για να το παρέχω στον εαυτό μου, στην οικογένεια μου. Και έπειτα να αγοράζω την τέχνη κάποιου άλλου, τις υπηρεσίες του, να τραφώ με τέχνη άλλου, να στολίσω τους τοίχους μου με τέχνες άλλων, να αγοράσω μηχανές αναπαραγωγής τεχνών των άλλων, θέλω να γεμίσω το σπίτι μου με όση περισσότερη τέχνη!...άλλων. Είμαι βιομηχανικός άνθρωπος εγώ. Έμαθα να δουλεύω για να αγοράζω. Να ασκώ τέχνη μόνο αν μου αποφέρει κέρδη. Γενικότερα να πράττω μόνο όταν κερδίζω. Εμ για τι με περάσατε, για ερασιτέχνη; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-32854353701862376072015-12-08T22:16:00.001+02:002015-12-08T22:16:31.674+02:00Περί Παιδείας των Θρησκευμάτων.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggnwB5PHhTkg0PYBL4wI1PG3I-F6MH7eNqqddc0Ds-6byvZnEMCSL9WnA2s_Y9IuaIHsZ4UH6JnQoenU8mACUJmPPs60Z6UOmKoFF73cLP4SOP7-mgmj63rZEWXOKKm6h_JlhlpiUx89pp/s1600/Michelangelo_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggnwB5PHhTkg0PYBL4wI1PG3I-F6MH7eNqqddc0Ds-6byvZnEMCSL9WnA2s_Y9IuaIHsZ4UH6JnQoenU8mACUJmPPs60Z6UOmKoFF73cLP4SOP7-mgmj63rZEWXOKKm6h_JlhlpiUx89pp/s400/Michelangelo_001.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στη βασική διδασκαλία της ελληνικής παιδείας, που ξεκινά από το Δημοτικό και ολοκληρώνεται στο λύκειο, περιλαμβάνονται όλες οι βασικές γνώσεις που θα πρέπει να έχει ο μαθητής που μετ' έπειτα θα εισαχθεί σε ένα τριτοβάθμιο ίδρυμα να συνεχίσει και να εξειδικευτεί λαμβάνοντας επιστημονικές γνώσεις που θα τον ωθήσουν σε μια εργασία. </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ας μεταφερθούμε στη μαθητική μας περίοδο να αποδομήσουμε τα μαθήματα και τις γνώσεις που λάβαμε: τα απολύτως απαραίτητα Μαθηματικά, η εξάσκηση του γραπτού λόγου και της Ελληνικής Γλώσσας, η κατανόηση των Φυσικών νόμων που στηρίζεται το σύμπαν και σε μεταγενέστερο στάδιο της Χημείας μαθαίνοντας την ύλη και από τι αποτελείται, η κατανόηση της Βιολογίας και φυσιολογίας του κόσμου μας αναγνωρίζοντας τα είδη και τα "ιδιαίτερα" της Φύσης, Γεωγραφία και μελέτη του περιβάλλοντος γνωρίζοντας καλύτερα τον κόσμο μας, μια πρώτη ξένη γλώσσα τα Αγγλικά και μεταγενέστερα ή Γαλλικά ή Γερμανικά και η Γυμναστική του σώματος που συμπληρώνει το υγιές πνεύμα. Παρατηρώντας τη βασική γνώση όπως από τους εγκύκλιους της Παιδείας του ελληνικού κράτους έχει θεσπιστεί, παρατηρούμε ότι είναι υπερπλήρης και επαρκής, συζητώντας πάντα σε ένα ουτοπικό πλαίσιο έχοντας σίγουρη την σωστή παράδοση του μαθήματος, τα κατάλληλα βιβλία και το δομημένο σύστημα παιδείας. Η βασική γνώση που λαμβάνουμε σε αυτά τα 12 πρώτα χρόνια παιδείας, συμπληρώνεται από ένα λιγότερο δημοφιλές μάθημα τα Θρησκευτικά. Το συγκεκριμένο μάθημα ξεκινά αν δεν απατώμαι από τις πρώτες κιόλας τάξεις δημοτικού όπου γνωρίζουμε πιο εντατικά τη Χριστιανική Θρησκεία και κάποια στιγμή στο μακρύ μέλλον της Β' Λυκείου μαθαίνουμε κάποιες άλλες εξίσου μεγάλες θρησκείες όπως ο Ισλαμισμός, ο Ιουδαϊσμός ή ο Βουδισμός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ειδικά τα τελευταία χρόνια (και μου κάνει τεράστια εντύπωση που τόσα χρόνια δεν είχε ειπωθεί κάτι) έχει αμφισβητηθεί έντονα από πολλούς η διδασκαλία των Θρησκευτικών. Ακόμη, αυτές τις μέρες έγινε ένα πανελλαδικό ζήτημα, καθώς η αναπληρώτρια Υπ. Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου εκ νέου αναφέρθηκε στο λεπτό αυτό θέμα. Πράγμα το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις στην ακόμη "σιδηροδέσμια" από το "εθνικό της θρήσκευμα", Ελλάδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Να μια εμπειρία μαθητή που βρισκόταν στα σχολεία τη προηγούμενη δεκαετία: Το μάθημα των θρησκευτικών στο Δημοτικό από το 1/3 των μαθητών αντιμετωπιζόταν ως "ώρα του παιδιού" ή με αδιαφορία. Έμαθα καλά τις προσευχές και άκουσα την ήδη χιλιοειπωμένη και γνωστή από το σπίτι μου ή τα μέσα και τα βιβλία ιστορία της χριστιανικής πίστης. Το ποσοστό της αδιαφορίας μεγάλωνε όλο και περισσότερο φτάνοντας ως τα μέσα γυμνασίου που μάθαμε το "Πιστεύω" με το ζόρι καθώς τα θρησκευτικά είχαν μόνο αυτό να δείξουν ως "Ύλη Εξετάσεων" και να θυμίσω ότι ακόμη όλα τα μαθήματα μετρούσαν στο μέσο όρο. Στο Λύκειο πια, ήταν το μάθημα που θα κάτσεις κάτω( κοπάνα ).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Διερωτώμαι, όπως πολλοί, τη χρησιμότητα του συγκεκριμένου μαθήματος στην εκπαιδευτική διαδικασία, τουλάχιστον ως έχει. Κανείς μαθητής δε του δίνει σημασία, ή τουλάχιστον όσο πιο πολύ προχωρά τη μαθητική του ζωή, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από αυτό. Ευθύνη δεν έχει ούτε ο μαθητής ούτε ο καθηγητής αλλά το ίδιο το μάθημα. Η άποψη που επικρατεί: Σε μια κοινωνία που όλο εξελίσσεται και εκσυγχρονίζεται φαίνεται ανούσιο το μέλος της να μελετά μυθολογία. Δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτή την άποψη. Καταρχάς η κοινωνία εξελίσσεται όμως δε μπορούμε να διαγράφουμε έτσι απλά τα παρελθόντα ως ιστορικά γεγονότα ή ακόμη και παραδόσεις. Η μελέτη των παλαιών είναι αντιθέτως μάθημα ζωής για τους νέους, τους καθιστά πιο έμπειρους και πιο "διαβασμένους" στη διαχείριση της ζωής τους, αποφεύγοντας τα λάθη παλαιότερων εποχών. Επίσης, ο εκσυγχρονισμός και η εξέλιξη, να είμαστε σίγουροι γι αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσει με αυτό τον τρόπο, γιατί τρέχει με τρομερές ταχύτητες στη βιομηχανική περίοδο που ζούμε. Ακόμη, δε θα σταματήσω να πιστεύω ότι οποιαδήποτε διάλεξη ή παράδοση μαθήματος δεν είναι άχρηστη, αρκεί να γίνει μεθοδικά και με συγκεκριμένο σκοπό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Θα μπορούσε λοιπόν να εξελιχθεί σε γνωριμία και μελέτη της κουλτούρας, του πολιτισμού και της παράδοσης κοινωνιών από όλο τον κόσμο, καθώς και να υπάρξει ομαλή συσχέτιση (και όχι σύγκριση) διαφορετικών συνηθειών ζωής, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις θρησκευτικές τελετές και συνευρέσεις που καταλάμβαναν σημαντική θέση στη ζωή των ανθρώπων, κυρίως σε άλλες εποχές. Φυσικά το μάθημα να ξεκινά από τις ιστορίες και αλληγορίες σε μικρές ηλικίες και στο λύκειο να εξελίσσεται σε ένα μάθημα πολιτισμικής αναζήτησης των κοινωνιών ανάλογα με τα κοινωνικοπολιτικά τους ενδιαφέροντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τίποτα δε θα πρέπει να επιβάλλεται στη Παιδεία. Είτε αυτό είναι απολύτως χρήσιμο είτε αδιάφορο. Δεν υπάρχει όμως γνώση ή πληροφορία που να είναι άχρηστη. Ο νους ενός παιδιού απορροφά τις γνώσεις σαν σφουγγάρι, όμως έχει τη δυνατότητα να φιλτράρει τη πληροφορία, πόσο μάλλον στο σήμερα όπου τα παιδιά έχουν το εργαλείο του ίντερνετ. Θα πρέπει να ενθερμαίνουμε το ενδιαφέρον του μαθητή και όχι να του επιβάλλουμε ό,τι πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο για μας. Το μάθημα των Θρησκευτικών ως έχει, μόνο με επιβολή μπορεί να διδαχτεί στους μαθητές.</span></div>
</div>
<br /></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-61393902361289739492015-12-05T23:09:00.002+02:002015-12-05T23:09:45.760+02:00Ασυνήθιστα Mουσικά Όργανα-Hang<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg914wVH8jiirQRkKpWrj6w6-chPU1-Eyqi_gyCPIS3tNPTaDPY4eDiSYJJ8vmKpxyA0Go_Wtg_ABSUcL78tpfZod553G0ByICcl5Em3POyM-uuOllks5LNbgTIb5VXespaX5Jdyibp3D28/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg914wVH8jiirQRkKpWrj6w6-chPU1-Eyqi_gyCPIS3tNPTaDPY4eDiSYJJ8vmKpxyA0Go_Wtg_ABSUcL78tpfZod553G0ByICcl5Em3POyM-uuOllks5LNbgTIb5VXespaX5Jdyibp3D28/s400/maxresdefault.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Μουσικό όργανο: </strong>Hang<strong><br />Κλάση: </strong>Κρουστό<strong><br />Ανακαλύφθηκε: </strong>2000</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Χώρα:</strong> Ελβετία</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το Hang Drum είναι ένα μουσικό όργανο, το οποίο σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε από τους Felix Rohner και Sabina Scharer στην Βέρνη της Ελβετίας. Η εταιρία τους, στην οποία δημιούργησαν την ιδέα και το όργανο, ονομάζεται PAN Art Hangbau AG. Πολλοί το ονομάζουν Hang Drum, όμως οι δημιουργοί του επιμένουν στη μη χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου όρου, διότι αλλοιώνει την σύσταση του και την ύπαρξη του σαν όργανο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το όργανο έχει φτιαχτεί από 2 μισά κελύφη από συγκεκριμένα επεξεργασμένο χάλυβα, ενώ το σχήμα του είναι σαν οβάλ σε τρισδιάστατη μορφή, μοιάζοντας με τα U.F.O σε ταινίες και σχέδια. Δεν περιέχει κάποιου είδους χορδές ή έχει κάποια μεμβράνη για να κουρδίζεται, ούτε λαμβάνει κάποιο είδος φυσήματος για να παιχτεί. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να χτυπήσεις κάποια συγκεκριμένα βαθουλώματα, που διαφαίνονται στην επιφάνεια του, τα οποία παράγουν συγκεκριμένους διαφορετικούς ήχους. Ο ήχος της κρούσης και η αναπαραγωγή της ηχούς του από το άδειο εσωτερικό του, παράγουν τον μοναδικό ήχο. Από την επάνω πλευρά, υπάρχουν 7 βαθουλώματα με ξεχωριστούς ήχους όταν τα χτυπάς, ενώ στο κέντρο, είναι μια κεντρική νότα. Από κάτω, υπάρχει μια τρύπα στο κέντρο η οποία παράγει και αυτή νότες.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το αποτέλεσμα της δημιουργίας του ήταν προϊόν πολλών ετών μελέτης πάνω σε μεταλλικές επιφάνειες. Αφού δημιουργήθηκε το πρώτο τελειοποιημένο Hang, έπειτα οι δημιουργοί του με την ίδια λογική, επεξεργάστηκαν το σχήμα και το όργανο και έβγαλαν και άλλες εκδοχές του. Το όνομα Hang προέρχεται από την γερμανική διάλεκτο που χρησιμοποιούν στην Ελβετία και σημαίνει χέρι.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πώς παίζεται</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong>Όπως θα παρατηρήσετε και στα βίντεο, ο μουσικός παίζει το όργανο με τα χέρια και κυρίως με δάχτυλα. Κάθε χτύπημα του, αντιστοιχεί σε νότα και ήχο. Ο ήχος που παράγεται είναι πολύ χαρακτηριστικός και τρομερά παράξενος. Είναι ένας ήχος ζεστός (ή και τροπικός θα έλεγα) και πολύ απαλός. Μεταφέρει μια εξωτική αύρα της μουσικής που σε άλλους θυμίζει θάλασσα, σε άλλους την ησυχία των σπηλαίων και την ομορφιά των σταλακτιτών και σε άλλους κάτι φαντασμαγορικό. Το κύριο πάντως είναι ότι καταφέρνει και ηρεμεί τον ακροατή. Το κεντρικό εξόγκωμα που βρίσκεται στην κορυφή του οργάνου, ανάλογα το πώς θα παιχτεί, ακούγεται σαν άρπα, σαν κουδούνια και πολλά άλλα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/dWY6U2171qY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="480" src="//www.youtube.com/embed/Z_DhNLCyVss" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αυτά είναι τα ελάχιστα που μπορούν να ειπωθούν για το συγκεκριμένο όργανο, καθώς αν το εξερευνήσεις περισσότερο, σίγουρα θα προκύψουν περαιτέρω συμπεράσματα. Δεν γνωρίζω εάν οι δημιουργοί του ξέρουν ακριβώς τι έχουν δημιουργήσει, πάντως ευελπιστώ ότι θα μάθω περισσότερα γι αυτό και θα παρακολουθήσω με αρκετό ενδιαφέρον τον τρόπο που το συγκεκριμένο όργανο μπορεί να συνεργαστεί με άλλα και να υπάρξει σε συγκρότημα…</span></div>
<br /></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-55302543173454334352015-08-16T23:06:00.000+03:002015-12-05T23:09:58.318+02:0038 Χρόνια χωρίς Έλβις Πρίσλευ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_EbZZcpBnFePfjYBCV7e_vnuezn5gr-95MInWuCha7NEro_6MgvmPlVOEshCXMLLOPLEdpMI03MSP9Q-StJKpYdINWtlwBn4_XXpOhOpnhsajbFEtqvqdZVpfgwHoYjXSdgqN2lwXzGQV/s1600/780149ddfa09fbd86eb140fe6810d770_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_EbZZcpBnFePfjYBCV7e_vnuezn5gr-95MInWuCha7NEro_6MgvmPlVOEshCXMLLOPLEdpMI03MSP9Q-StJKpYdINWtlwBn4_XXpOhOpnhsajbFEtqvqdZVpfgwHoYjXSdgqN2lwXzGQV/s400/780149ddfa09fbd86eb140fe6810d770_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">38 χρόνια συμπληρώθηκαν, από το θάνατο του Έλβις Πρίσλευ. Ένα άρθρο αφιέρωμα στον βασιλιά του rock n' roll.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Elvis Aaron Presley (8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977) γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ" και "Βασιλιάς", ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το 1945, ο Έλβις θα αποκτήσει την πρώτη του κιθάρα. Έτσι θα αρχίσει να μαθαίνει να παίζει καθώς και να πρωτοτραγουδάει. Όμως η αλλαγή περιβάλλοντος, όταν έφυγε από το Τουπέλο και μετακόμισε στο Μέμφις το 1946, καθώς και το ότι πήγαινε σε Συνάξεις του Θεού, τον βοήθησαν να βρει τον μουσικό του δρόμο. Στις Συνάξεις αυτές, όπως είναι συνηθησμένο, υπάρχει blues και gospel μουσική, που τότε ήταν ακόμα ακατέργαστες αλλά και πολύτιμες. Θαμπωμένος από τις 2 αυτές μουσικές, ο Έλβις θέλησε να παίξει μουσική. Δεν θα ασχοληθεί επαγγελματικά όμως με τη μουσική, μέχρι το 1953. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">To 1953, ο Έλβις Πρίσλευ, πλήρωσε $3.25 για να ηχογραφήσει ένα δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That's When Your Heartaches Begin. Αυτόν τον δίσκο τον έκανε δώρο στη μητέρα του. Το 1954, ηχογράφησε ένα δεύτερο δίσκο με $8.25 με τραγούδια όπως I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You στην ίδια εταιρία ηχογράφησης. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο Sam Phillips, που είχε ηχογραφήσει ήδη πολλούς καλλιτέχνες, έψαχνε έναν λευκό με νέγρικο ήχο. Ο Έλβις στα χαρακτηριστικά της μουσικής του ήταν rockabilly, δηλαδή ένα είδος γρήγορου blues με πιο rock στοιχεία (τότε το rock δεν είχε ονομαστεί επίσημα), που θα μπορούσαμε να το πούμε και συνώνυμο του rock n' roll. Εκτός από τον πολύ ρυθμό που περιείχαν τα τραγούδια του, ο Έλβις είχε μια βαρύτονη και καθαρή φωνή, τόσο χαρακτηριστική που σίγουρα όλοι δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Με άλλα λόγια, ο παραγωγός της Sun Studios, βρήκε αυτό που ήθελε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Elvis Presley - It Wouldn't Be the Same Without You</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/csrrWe1FkLk" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κάπως έτσι ήρθαν και τα πρώτα δοκιμαστικά για τον Έλβις, που θα συνεργαστεί με Scott Moure και Bill Black για να δοκιμαστεί στον ήχο. Τα πρώτα δείγματα θεωρήθηκαν αποτυχημένα. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας στον ίδιο χρόνο όμως, πάνω στο τραγούδι That's All Right, ο παραγωγός θα κρίνει το αποτέλεσμα άκρως επιτυχημένο και θα αποφασίσει να το βγάλουν στην αγορά. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και D.J. Fontana έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ παραστάσεων.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Elvis Presley-That's All Right Mama</b></span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/NmopYuF4BzY" width="640"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η καριέρα του Έλβις μπορεί να είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, όμως η ιστορική στιγμή στην καριέρα του καθώς και η μεγάλη αναγνώριση του, έγινε το 1955 όταν γνωρίστηκε με τον Tom Parker, ο οποίος πήρε τον πλήρη έλεγχο της καριέρας του. Ο Parker μετέφερε τον Presley από την Sun στην RCA Records ενώ εξαγόρασε και το συμβόλαιο του για $35. Το πρώτο του single με την νέα εταιρία Heartbreak Hotel, θα πουλήσει 1.000.000 αντίτυπα. Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από ένα επαναστάτη Ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole. Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα. Με τα χρόνια, πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για τον Τομ Πάρκερ, τα περισσότερα από αυτά επικριτικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Σκηνή από την ταινία Love Me Tender</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/093GjYcDg-4" style="text-align: left;" width="640"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Παρά τις επιτυχίες του, ο Έλβις έδειχνε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα από τη στιγμή του διαζυγίου του. Άρχισε να γίνεται απόμακρος,έπαιρνε διαρκώς βάρος και είχε αποκτήσει εξάρτηση σε κάποια φάρμακα με συνταγή τα οποία τον είχαν επηρεάσει και στον προσωπικό του αλλά και στον επαγγελματικό του χώρο. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/SBmAPYkPeYU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Στις 16 Αυγούστου 1977, ο Έλβις θα βρεθεί ξαπλωμένος στο πάτωμα από την μνηστή του, στο σπίτι του, στο Μέμφις. Στο νοσοκομείο, όπου και μεταφέρθηκε, διαπιστώθηκε ο θάνατος του. Από κάποιες δηλώσεις των ιατρών, ο Έλβις έπαθε καρδιακή αρρυθμία, εξαιτίας μεγάλης δόσης ναρκωτικών. Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, θαυμαστές και δημοσιογράφοι. Η ταφή του Πρίσλεϊ αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Γκρέις λαντ. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Η ιστορία του Elvis Presley είναι τρανό παράδειγμα μιας επαναλαμβανόμενης ιστορίας στο βάθος των χρόνων, χαρακτηριστικό του 20ου αιώνα. Αλήθεια πόσες φορές την έχουμε διαβάσει ή και ζήσει; Ένα ταπεινό και φτωχό παιδί, έχει για όνειρο τη μουσική καριέρα και βρίσκει ευκαιρία και γίνεται μουσικός. Αποκτά δόξα, χρήμα και γυναίκες μέχρι που παύει να είναι τόσο γνωστός, με τον καιρό παρακμάζει μουσικά και τότε έρχονται τα ψυχολογικά προβλήματα, η εξάρτηση από ουσίες και στο τέλος ο θάνατος. Ίσως και ο Έλβις να ήταν ο πρώτος που βίωσε όλα αυτά τα γεγονότα, αν και μαρτυρίες λένε ότι υπήρχαν και πιο παλιά, όταν δέσποζε η νέγρικη blues και swing. Η ερώτηση είναι προφανής και είναι ένα απλό "Γιατί;" Η ιστορία αυτή μας δείχνει το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων της μουσικής βιομηχανίας. Η πλήρης εκμετάλλευση που στην ουσία "ξεζουμίζει" το ταλέντο, μέχρι που αυτό δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει πλέον και αφού δεν το χρειάζονται άλλο, το παρατάνε ξεχνώντας πόσα πράγματα κατέκτησαν μαζί. Από την άλλη, οι μουσικοί, θαμπωμένοι από τα "αγαθά" της αναγνώρισης και του πλούτου, δεν μπορούν να συγκρατηθούν δείχνοντας αδύναμοι να το ελέγξουν και όταν το ταλέντο τους κορεστεί, λόγω της ψυχικής πίεσης αλλά και το πέρασμα του χρόνου, τότε κατρακυλούν σε ένα άσχημο ψυχικό τέλμα και εν τέλει καταλήγουν ως τον θάνατο. Πλέον η ιστορία αυτή έχει γίνει φαινόμενο, έχει εισαχθεί ειδικά σε μουσικές που η εκάστοτε μόδα έχει περάσει και δυστυχώς τα θύματα της δεν είναι πάντα 42 ετών όπως ο Έλβις αλλά πολύ νεότερα. Ένα πρόβλημα που επιζητά λύση η οποία αν και εύκολη να βρεθεί, δυστυχώς "κουκουλώνεται" από τα "αγαθά" της αναγνώρισης.</span></div>
</div>
</div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-43247365436558377492015-07-22T10:55:00.001+03:002015-07-22T10:55:43.531+03:00Song Review: Common Mortal Man-Free<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmTIyeAUuAERHGVrzQTNfK3UM1QQirp5Q5ilkdRZnnfw2lGeSBbmZHDY0Ji38Yk2LWoFhGH2M8EEvJl5OYD3cdHF1QkgK4ialJ7VP6atJjQ2YYFYq8E0WfutsMXljKkxDssuNqboG5dLN5/s1600/flat%252C550x550%252C075%252Cf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmTIyeAUuAERHGVrzQTNfK3UM1QQirp5Q5ilkdRZnnfw2lGeSBbmZHDY0Ji38Yk2LWoFhGH2M8EEvJl5OYD3cdHF1QkgK4ialJ7VP6atJjQ2YYFYq8E0WfutsMXljKkxDssuNqboG5dLN5/s400/flat%252C550x550%252C075%252Cf.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεχίζουμε την καινούργια στήλη μας που ασχολείται διεξοδικά με τη σύλληψη ενός κομματιού και σήμερα θα ασχοληθούμε με το κομμάτι Common Mortal Man του συγκροτήματος <strong>Free</strong>. Το κομμάτι αυτό δεν είναι από τα πολύ γνωστά του, κατά τα άλλα, δημοφιλέστατου συγκροτήματος Free που μετ’ έπειτα ονομάστηκαν Bad Company. Κυκλοφόρησε για το δίσκο Heartbreaker, το 1973, τον τελευταίο δίσκο των Free πριν αλλάξουν σύσταση και όνομα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHpFbBcj5cZ27sgDKo0FPiWxySRluHEwW58_4vtDfNVrdnzLbh549ut4g3sU9urqm1lhdgFurCxT005UcwTS-cvWGJ0_dv5pwvle6IR5IZYL7KM3fDI-p4FqO0HeeINJbexpmNky5Dijhn/s1600/free-fire_and_water3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHpFbBcj5cZ27sgDKo0FPiWxySRluHEwW58_4vtDfNVrdnzLbh549ut4g3sU9urqm1lhdgFurCxT005UcwTS-cvWGJ0_dv5pwvle6IR5IZYL7KM3fDI-p4FqO0HeeINJbexpmNky5Dijhn/s320/free-fire_and_water3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το <strong>Common Mortal Man</strong>, είναι ένα κομμάτι που η σύσταση του είναι πολύ μελωδική και ατμοσφαιρική, γεγονός που χαρακτήριζε τους Free αλλά και την εποχή εκείνη. Ατμόσφαιρα και πιάνο στο background, ενώ πάνω στο προσκήνιο έχουμε φωνητικά κιθάρα και τα λοιπά όργανα, να συμμετέχουν στην δημιουργία. Αν και το κομμάτι δεν έχει πολλές βασικές νότες όταν εκτυλίσσεται, έχει πολλές νότες που το συνοδεύουν, με το πιάνο να έχει ελεύθερο ρόλο αλλά σε ένα βασικό τέμπο. Όλη η μουσική έχει περισσότερο υποτονικό χαρακτήρα, δίνοντας λυπηρά και μελαγχολικά συναισθήματα στον ακροατή, θέλοντας να τονίσει και να υποστηρίξει τους στίχους και τη θεματολογία του. Δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε τα μέρη που χωρίζεται το κομμάτι, σαν θέματα όμως περιέχονται 2 βασικά. Στους στίχους όπως θα δούμε αναλυτικά παρακάτω, οι Free ξεφεύγουν από τις απλές τους θεματολογίες, ακολουθώντας το άλλο στιχουργικό ρεύμα της εποχής, με πολιτικό χαρακτήρα και τα προβλήματα του απλού λαού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Common Mortal Man </strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/i4OiorufN-c" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ανάλυση στίχου(με μουσικές ενότητες):</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κομμάτι ξεκινάει με μια μικρή, δυναμική αλλά λυπητερή εισαγωγή. Έπειτα μπαίνει το πιάνο και ξεκινάει το επικό μελωδικό στοιχείο του συγκροτήματος που το έχει κάνει τόσο γνωστό, για να μπει σιγά σιγά στο κουπλέ. Το κομμάτι περιγράφει τις συνθήκες εργασίας και δυσκολιών επιβίωσης του λαού, παίρνοντας τη ζωή ενός άνδρα ο οποίος περιγράφει τα βιώματα του, ενώ έπειτα εντάσσει τον εαυτό του στον απλό εργατικό λαό που είναι αμέτρητος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αρχικά λοιπόν, ο πρωταγωνιστής, περιγράφει μια συνηθισμένη μέρα για αυτόν. Ξεκινάει από το σπίτι του και κατευθύνεται προς το εργοστάσιο παραγωγής βελόνων όπου τον περιμένουν πολλά δύσκολα πράγματα που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα. Έπειτα, τον περιμένει μια διαδικασία πώλησης των εμπορευμάτων του, τα οποία πουλάει στην εξευτελιστική τιμή των τριών δολαρίων. Το τελευταίο στοιχείο, το τονίζει με τη βοήθεια μιας πιο δυναμικής μουσικής. Συνεχίζοντας στο ίδιο προηγούμενο τέμπο, ο αφηγητής-πρωταγωνιστής θα επαναλάβει τον πολύ δύσκολο δρόμο της ζωής του. Στους επόμενους στίχους θα αναφερθεί στον ήλιο και το φεγγάρι, μόνο που τα χαρακτηρίζει με περίεργο τρόπο. Ο ήλιος, προσδιορίζεται ως θορυβώδης όταν ανατέλλει, ενώ το φεγγάρι προσδιορίζεται ως ήσυχο και φλεγόμενο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν είναι τυχαίοι, καθώς οι στίχοι αναφέρονται στον απλό άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τα ωραία φαινόμενα της φύσης όπως η ανατολή του ηλίου ή το φεγγάρι. Ακόμη δείχνει ότι έχει μια άλλη αντίληψη των 2 γεγονότων, η οποία έχει διαμορφωθεί από την ανιαρή και ανήσυχη ζωή του. Η ανατολή του ηλίου μπορεί να είναι ωραία και να σημαίνει πολλά καλά πράγματα, όμως για έναν καταπιεσμένο και δυστυχισμένο άνθρωπο που ανεβαίνει κάθε μέρα έναν πραγματικό Γολγοθά με την εργασία του, τον ξυπνάει και τον αναγκάζει να ζήσει άλλη μια μέρα γεμάτη άγχος, πίεση και κούραση(θόρυβος). Το φεγγάρι, ενώ είναι ωραίο να το βλέπεις και για πολλούς είναι έμπνευση και ένας από τους λόγους παρατήρησης και ανάλυσης των φυσικών πραγμάτων, για τον πρωταγωνιστή μας, είναι ήσυχο, όμως τον κάνει να ανησυχεί, ξέροντας ότι μέχρι την επόμενη μέρα απλά θα παρατείνει για κάποιες ώρες τη δύσκολη ζωή του. Γιατί μόλις ξεκινήσει η επόμενη μέρα, για άλλη μια φορά, θα καθίσει στην πρωινή δουλειά του εργοστασίου, να περιμένει για άλλο ένα ατελείωτο μεροκάματο πίεσης και άγχους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάπου εδώ αλλάζει το τέμπο του κομματιού, γυρνώντας μουσικά στο θέμα της εισαγωγής. Εδώ αναφέρεται ότι κανένας, ούτε ο Θεός δεν ενδιαφέρεται και δεν αλλάζει την τραγική αυτή κατάσταση, την ίδια στιγμή που όλοι οι εργάτες ανησυχούν αλλά πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν αυτή τη ζωή αλλιώς δεν επιβιώνεις σε αυτό το σύστημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κομμάτι αλλάζει ξανά στο προηγούμενο τέμπο. Ο πρωταγωνιστής μας, αναφέρει ότι κάποτε κοίταζε ψηλά έχοντας πολλά όνειρα, όμως τα όνειρα του ήταν άτοπα, καθώς σε ένα διεφθαρμένο σύστημα κοινωνίας, δεν μπορείς να ονειρεύεσαι, παρά μόνο μικρά και ασήμαντα πράγματα. Άλλη μια ερμηνεία είναι ότι ενώ ο πρωταγωνιστής κοιτάζει ευθεία και προχωράει, η ματιά του και το κεφάλι του είναι σε κανονική θέση, όμως η ψυχή του και η διάθεση του είναι άσχημη. Όπως και να είναι ο εργάτης άνθρωπος όμως, η αλήθεια βρίσκεται στα μάτια του. Γιατί ο κοινός θνητός άνθρωπος, είναι αυτός που προδίδει το πραγματικό πρόσωπο της “ωραιοποιημένης” κοινωνίας του καθωσπρεπισμού και των ψεύτικων αξιών και δέχεται τις οδυνηρές συνέπειες των “δυνατών ”.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ενώ βλέπουμε ότι οι Free, έχουν απαισιόδοξες σκέψεις και προβλέψεις για την κοινωνία μας και το που βαδίζει, δεν έγραψαν ένα κομμάτι μόνο για να εκφράσουν απαισιοδοξία και τις καταθλιπτικές ζωές των απλών ανθρώπων. Μέσα από τις άσχημες εικόνες, φαίνεται η αληθινή εικόνα της κοινωνίας μας πράγμα το όποιο τότε, δεν το είχαν καταλάβει ακόμη και οι περισσότεροι το αντιμετώπιζαν ως φυσικό επακόλουθο. Με τη συνειδητοποίηση της κατάστασης και την συσπείρωση για ένα κοινό στόχο, αναδύεται η διάθεση για αλλαγή, για ανατροπή και η πάλη για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-62529446359842316772015-07-22T10:49:00.000+03:002015-12-08T22:02:50.470+02:00Song Review: At War With The World-Foreigner<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1M-N4kPBnVSPXjupBnImPI1LYpfNPy2HlKhZqCeP1s5HMsKAHkWutChnv6EXnemyEzQYt5GaMmlwuHpSsTWzvKKCYjjvgaue2uBgzblcixEEQ_bwjAOopVWvrWp5KjKg45cPPk5VCXvxt/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1M-N4kPBnVSPXjupBnImPI1LYpfNPy2HlKhZqCeP1s5HMsKAHkWutChnv6EXnemyEzQYt5GaMmlwuHpSsTWzvKKCYjjvgaue2uBgzblcixEEQ_bwjAOopVWvrWp5KjKg45cPPk5VCXvxt/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτή τη φορά θα αναλύσουμε το hard rock 70's κομμάτι των Foreigner, με τίτλο At War With The World! Ένα κομμάτι επανάστασης και αντίστασης προς την πολιτική, την κοινωνία και τις αντιλήψεις των μέσων ανθρώπων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το κομμάτι γράφτηκε για τον πρώτο δίσκο των Foreigner με τον ομώνυμο τίτλο. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1977 και θεωρείται ίσως ο πιο πετυχημένος τους δίσκος (θα αναφερθούμε για περισσότερα σε ξεχωριστό άρθρο που θα αναλύει όλο το δίσκο). Το κομμάτι At War With The World, δεν είναι τόσο γνωστό και αγαπητό από το κοινό, διότι έτυχε να πέσει σε έναν δίσκο με πολλά γνωστά κομμάτια όπως το Cold As Ice, το Feels Like The First Time, το Long Way From Home ή ακόμη και το Starrider που γνώρισαν μεγαλύτερη επιτυχία λόγω του ότι ήταν πιο εύκολα στο αυτί του μέσου ακροατή, καθώς είχαν περισσότερα πρότυπα και στοιχεία της μουσικής της εποχής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η μουσική σύνθεση, είναι αυτό που περιμέναμε από ένα συγκρότημα "σκληραγωγημένο" και προσαρμοσμένο στη μουσική της εποχής στα τέλη του '70, δηλαδή σκληρό rock, κιθάρες στη διαπασών αλλά χωρίς να ξεφεύγουν το μέτρο της φασαρίας, πολύς ρυθμός με τα drums και το μπάσο να προσδίδουν εξαιρετικό τέμπο. Και στα φωνητικά δεν ξεφεύγουμε από τα standard της εποχής, καθώς έχουμε υψηλά πρώτα φωνητικά και ακόμη ψηλότερα δεύτερα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στιχουργικά είναι αυτό που είπαμε και προηγουμένως. Με το τραγούδι αυτό, ο στιχουργός θέλει να περάσει την αντίσταση του και την αντίθεση του προς την κοινωνία, την πολιτική και κυρίως την αντίθεση του στο "διαίρει και βασίλευε".</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στιχουργική-θεματική ανάλυση:</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο πρώτο κουπλέ, ο στιχουργός, τονίζει την αντίθεση του προς τον πόλεμο και την στρατιωτική παρέμβαση, λέγοντας το μάλιστα αυτολεξεί στις προτάσεις σε "never had no need for any military aid" (ποτέ δεν είχα ανάγκη από στρατιωτική βοήθεια) και "i never took charge of the light brigade" (ποτέ δεν ανέλαβα την ευθύνη του φωτός στην ταξιαρχία). Έπειτα, αναφερόμενος στον πόλεμο και την άσκοπη χρησιμοποίηση του για λύση διαφορών, αναφέρει χαρακτηριστικά " I got no castle to defend or attack " (δεν έχω κάστρο να αμυνθώ ή να επιτεθώ). Εδώ ουσιαστικά αποδέχεται την αντίληψη της δημόσιας ιδιοκτησίας καθώς και την αντίθεση του στην ιδιωτική. Δεν νοείται λοιπόν κάποιος να θεωρεί κάτι δικό του όπως ένα σπίτι, ένα κάστρο ή μια χώρα και να αμύνεται ή να επιτίθεται σε κάποιον άλλο για εδαφικά ή ιδιοκτησιακά, καθώς ουσιαστικά δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε καθώς δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτό το αίσθημα της ιδιοκτησίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο δεύτερο κουπλέ, οι στίχοι γίνονται ακόμη πιο προσωπικοί, καθώς πλέον αναφέρεται στον ίδιο εξυψώνοντας την ιδεολογία του και προμηνύει ότι πορεύεται με αυτήν. Μέσα στο τετράστιχο αναφέρει ότι είναι κύριος του εαυτού του και ότι δεν φοβάται κανέναν καθ' ότι έχει δίκιο. Στο τέλος όμως βλέπουμε ένα υποτονικό τελευταίο στίχο, που φαίνεται και στη μελωδία και αναφέρει ότι όλοι τον δείχνουν επιδεικτικά σαν να μην το βλέπουν θετικά όλο αυτό, σαν να μην τον καταλαβαίνουν και ίσως να τον περιφρονούν κιόλας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Περνώντας στο ρεφραίν, ο ρυθμός πέφτει, κυριαρχούν υποτονικές νότες και η μουσική χαμηλώνει. Στο background ακούμε αρμόνιο να παίζει ηλεκτρονικά υποτονικές νότες και όλο το σκηνικό ακολουθεί τον τελευταίο στίχο του κουπλέ που όπως είπαμε πριν ο στιχουργός διαπίστωσε ότι ο κόσμος δεν τον ακούει, δηλαδή είναι σαν να μιλάει στον τοίχο και αντίθετα περιφρονείται. Πολλοί λόγοι λοιπόν να βρεθείς σε μελαγχολική κατάσταση. Επίσης και τα φωνητικά πέφτουν καθώς φαίνεται ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση επιφέρει μελαγχολία και απογοήτευση στον στιχουργό. "<strong>Im At War With The World</strong>" (είμαι σε πόλεμο με τον κόσμο), "<strong>that's the way it must be</strong>" (με αυτό τον τρόπο πρέπει να γίνει), "<strong>I' ll fight while i can</strong>" (θα πολεμήσω όσο μπορώ), "<strong>to put an end to this misery</strong>" (να βάλω τέλος σε αυτή την άσχημη κατάσταση). Εδω καταλαβαίνουμε εύκολα αυτό που λέει, καθώς ο στιχουργός, όντας αγανακτισμένος, κατά κάποιον τρόπο θα πράξει πολεμικό διάλογο με τον κόσμο ο οποίος δεν τον ακούει φορώντας παρωπίδες της καθημερινότητας και του κατεστημένου. Αυτό θα το κάνει μέχρι να τους πείσει με τα λεγόμενα του, όσο μπορεί και προφανώς όσο ζει, γιατί η κατάσταση είναι δραματική. Συνεχίζοντας λέει "I ll have to fight to be free", δηλαδή ότι πρέπει να παλέψει για να ελευθερωθεί διότι αισθάνεται φυλακισμένος από το κατεστημένο και τις αναπαλαιωμένες αντιλήψεις του πολέμου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="480" src="//www.youtube.com/embed/ewG3hptwJZI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="640"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όπως συνειδητοποιείτε, σε μια εποχή ταχύτατης ανόδου της rock, η επαναστατική διάθεση δεν θα σταματούσε. Σε μια εποχή που η νεολαία έκανε το καθήκον της, δηλαδή να αντιδρά και να φέρνει τις δικές της αντιλήψεις στο προσκήνιο, σε έναν κόσμο όπου ακόμη και τότε υπήρχε έξαρση στα απολυταρχικά καθεστώτα, δεν θα μπορούσαν να μη συμμετέχουν οι Foreigner, που όμως δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με πολιτική. Παρόλα αυτά, συμμετείχαν με τον τρόπο τους στο κίνημα, έδειξαν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και βοήθησαν στην συνέχιση της rock σκηνής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-35748142102480357112015-07-22T10:43:00.000+03:002015-07-22T10:43:01.629+03:00Socrates-PHOS, Όταν οι Socrates συνάντησαν τον Βαγγέλη Παπαθανασίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZSxLaAbE6mnHJqXjTBOJfLuwhrFldu_uce2gAM8vHCcT4WmFbAr0rZ7rOxiCv_xw-ipsU2bKvvNR85YfraNTrDTl2hnkEa_I0wdz7O76VEtfHckWDlFIbamHp5gvoeVi9qnSzj8XZyrxB/s1600/3e8e1949f1c3300c7f060866b463e01c_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZSxLaAbE6mnHJqXjTBOJfLuwhrFldu_uce2gAM8vHCcT4WmFbAr0rZ7rOxiCv_xw-ipsU2bKvvNR85YfraNTrDTl2hnkEa_I0wdz7O76VEtfHckWDlFIbamHp5gvoeVi9qnSzj8XZyrxB/s400/3e8e1949f1c3300c7f060866b463e01c_XL.jpg" width="393" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Σήμερα θα αναλύσουμε το δίσκο Phos (Φως) των Socrates, ένας δίσκος συνεργασίας με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.<br />
<br />
<strong>Λίγα λόγια για τους Socrates</strong><br />
<strong><br /></strong>
<div style="text-align: justify;">
Οι <strong>Socrates</strong> (Σωκράτης) ή <strong>Socrates Drank The Conium</strong> (Ο Σωκράτης ήπιε το Κώνειο), είναι ένα ελληνικό rock συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1969. Ο Γιάννης Σπάθας και ο Αντώνης Τουρκογιώργης, συμμαθητές στο 3o Γυμνάσιο Πειραιά, ανακάλυψαν ότι ταίριαζαν μουσικά και έφτιαξαν το πρώτο τους ερασιτεχνικό συγκρότημα με το όνομα Persons. Αργότερα, όντας φοιτητές και ακούγοντας καλλιτέχνες όπως ο Jimi Hendrix, αποφάσισαν ότι ήθελαν να προχωρήσουν πιο επαγγελματικά. Κάπου εκεί γνώρισαν τον Ηλία Μπουκουβάλα και δημιούργησαν το πρώτο σχήμα ως "Socrates". Ξεκίνησαν, λοιπόν, την πολυετή και επιτυχημένη καριέρα του κάνοντας κυρίως live εμφανίσεις σε rock bar και club της Αθήνας, όπως το Κύτταρο. Η περιοχή που έπαιζαν μουσική όμως, ήταν κυρίως στην πλατεία Βικτωρίας, περιοχή που έχει μείνει σαν το "σπίτι" τους. Τα Χριστούγεννα του 1970, θα παίξουν το περίφημο live του Sporting, το οποίο τους καθιέρωσε στο ελληνικό κοινό και τους έδωσε τη δυνατότητα να φύγουν για το εξωτερικό. Οι εποχές εκείνες, όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν δυσμενείς στην Ελλάδα λόγω της πολιτικής αστάθειας και του αυταρχισμού που επικρατούσε, πράγμα το οποίο δε θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τις τέχνες. Η ελεύθερη δημιουργία και, κατ’ εξοχήν, η έντονη πολιτική κριτική που ασκούσε η rock της εποχής, δεν ευνοούταν αλλά αντιθέτως λογοκρινόταν (και μακάρι να έμενε σε αυτό). Όπως ήταν λογικό, τον επόμενο κιόλας χρόνο, οι Socrates έφυγαν από την Ελλάδα για το εξωτερικό. Πρώτος σταθμός, το Άμστερνταμ, όπου έπαιξαν σε όλα τα rock club, παίρνοντας μάλιστα και τον τίτλο "Συγκρότημα του Μήνα". Έπειτα ακολούθησε μια περιοδεία σε όλη την Ευρώπη,, παρουσιάζοντας τους 2 πρώτους τους δίσκους: Drank The Conium και Taste of Conium. Έπειτα, έγινε μια σημαντική αλλαγή στο σχήμα του συγκροτήματος, καθώς ο Μπουκουβάλας αποχωρεί και έρχεται ο Γιώργος Τρανταλίδης. Μετά από ένα πέρασμα από τις Η.Π.Α, βρέθηκαν στο Παρίσι όπου θα γνωρίσουν τον <strong>Βαγγέλη Παπαθανασίου</strong>, ο οποίος τους προτείνει συνεργασία. Μια τέτοια συνεργασία δε θα μπορούσαν φυσικά να την αρνηθούν και ο Βαγγέλης θα γίνει ο επόμενος παραγωγός τους στον δίσκο "<strong>Phos</strong>" (Φως)! Το συγκρότημα δημιούργησε 6 δίσκους και άλλους 4 με συλλογές και live εμφανίσεις. Πλέον θεωρούνται από τα μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα, καθώς η καριέρα τους τα είχε όλα, μουσική ποιότητα, πάθος, διεθνή καριέρα, επιτυχία και λαμπρές συνεργασίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο δίσκος Phos δημιουργήθηκε το 1976. Είναι ο πιο δημοφιλής και επιτυχημένος τους δίσκος, καθώς περιέχει κομμάτια που είναι τα γνωστότερα τους, κομμάτια καινούργια ή επανεκτελεσμένα. Tο κυριότερο όμως είναι ότι η επιμέλεια και η παραγωγή τους, αφέθηκε στα έμπειρα και δημιουργικά χέρια του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ο οποίος τους οδήγησε στο Λονδίνο, στα <strong>Orange Studios</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<strong>Μέλη του συγκροτήματος κατά την παραγωγή του:</strong><br />
<strong><br /></strong>
Αντώνης Τουρκογιώργης: φωνητικά, μπάσο, δεύτερη κιθάρα<br />Γιάννης Σπάθας: πρώτη κιθάρα, synthesizer <br />Γιώργος Τρανταλίδης: drums, κρουστά<br />Βαγγέλης Παπαθανασίου: παραγωγή, πλήκτρα, κρουστά, εφέ<br />
<br />
<strong>Λίστα τραγουδιών:</strong><br />
<br />
<strong>Πρώτο Μέρος</strong><br />
1. Starvation<br />2. Queen of The Universe<br />3. Every Dream Comes to an End<br />4. The Bride<br />
<strong>Δεύτερο μέρος</strong><br />
5. Killer<br />6. A Day In Heaven<br />7. Time of Pain<br />8. Mountains<br />
<br />
<strong>Ανάλυση δίσκου</strong><br />
<strong><br /></strong>
<div style="text-align: justify;">
Λίγες φορές έχουμε δει συγκροτήματα να περιέχουν τόσα πολλά κομμάτια-επιτυχίες τους σε ένα δίσκο! Η μουσική του δίσκου, χαρακτηρίζεται ως hard rock με blues αλλά και ελληνικά ethnic και όχι μόνο στοιχεία. Το σταθερό και μοναδικό μπάσο του Τουρκογιώργη σε συνδυασμό με την rock φωνή του, το ιδιαίτερο παίξιμο κιθάρας του Γιάννη Σπάθα που παντρεύει το rock με το ethnic και ο σταθερός ρυθμός του Τρανταλίδη, συνθέτουν ένα πολύ ποιοτικό αποτέλεσμα. Μαζί σε όλο αυτό, προσθέτουμε τη μουσική και πνευματική διάνοια του Παπαθανασίου! Όλα αυτά δε θα μπορούσαν να μην έχουν απίστευτο αποτέλεσμα…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<strong>Πρώτο μέρος</strong><br />
<strong><br /></strong>
<div style="text-align: justify;">
Το πρώτο μέρος του δίσκου ξεκινάει με το δυναμικό και ριζοσπαστικό <strong>Starvation</strong>! Είναι το πιο γνωστό κομμάτι τους, με τη μεγαλύτερη απήχηση. Είναι ένα κομμάτι που υπήρξε πριν το συγκεκριμένο δίσκο και μάλιστα από τον πρώτο τους. Μιλάμε για ένα hard rock τραγούδι, με δυναμικές κιθάρες, έντονο μπάσο, σταθερός και επιβλητικός ρυθμός. Αυτό όμως που προσθέτεται επιπλέον στο κομμάτι και απογειώνει το άκουσμα του είναι η ατμόσφαιρα και τα μουσικά θέματα των πλήκτρων του Βαγγέλη. Εκτός αυτού, αλλάζουν κάπως το τέμπο και τα μουσικά μέρη του. Αυτό συνέβη και από την σημαντική παρέμβαση του Παπαθανασίου, αλλά και επειδή το συγκρότημα, είχε αποκτήσει ήδη πολλές εμπειρίες, όπως και το ότι ο καθένας ξεχωριστά βελτιώθηκε και εξέλιξε τον ρόλο του. Στιχουργικά, εκφράζεται η ανησυχία για την πείνα, την εξαθλίωση και τις κακουχίες των λαών. Το μήνυμα προς τον υπόλοιπο κόσμο είναι ένα, να ενδιαφερθούν, να ανοίξουν τις ψυχές τους και να κάνουν ό,τι μπορούν για να αλλάξει η τραγική κατάσταση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/j5fZIVk1tV8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το επόμενο κομμάτι που θα συναντήσουμε είναι το <strong>Queen Of The Universe</strong>. Ένα ακουστικό κομμάτι όπου έχει πιο ελεύθερο χαρακτήρα, ενώ χαρακτηριστικά είναι τα σημεία όπου υπάρχει μόνο μουσική. Θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε τον όρο rock αλλά όχι μόνο. Περιέχονται επίσης πάρα πολλά στοιχεία ethnic. Μέσα σε αυτό το κομμάτι επίσης, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου μεγαλουργεί! Σε κάθε σημείο του κομματιού, έχει προσθέσει πολλά εφέ αλλά και μουσικά θέματα, τα οποία δημιουργούν μια ονειρική ατμόσφαιρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/sqXpXmFDzF8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το τρίτο κατά σειρά κομμάτι, είναι το <strong>Every Dream Comes to An End</strong>. Ένα κομμάτι που είναι instrumental και μπορείς εύκολα να αφεθείς στην απολαυστική του μουσική. Τα μουσικά στοιχεία κι εδώ δεν είναι διαφορετικά, έχουμε σίγουρα rock, αυτή τη φορά πιο progressive που παραπέμπει σε Genesis ακούσματα, ενώ περιέχονται για άλλη μια φορά τα μουσικά εφέ και η διάνοια του Βαγγέλη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/A7OC5yq6HpE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
To αμέσως επόμενο κομμάτι στον δίσκο ονομάζεται <strong>The Bride</strong>. Η "νύφη" (σ.σ. στα ελληνικά) είναι ένα κομμάτι με rock αλλά και με πάρα πολλά ελληνικά ethnic στοιχεία. Η κιθάρα δίνει το ρυθμό, ενώ ο ρυθμός του μπάσου και των κρουστών είναι αρκετά ελληνικός. Εκτός από αυτά, έχουμε πολλά εφέ και όργανα που παραπέμπουν στην ελληνική παραδοσιακή μουσικής της επαρχίας. Στιχουργικά αναφέρεται σε μια πριγκήπισσα, όπου ο βασιλιάς και πατέρας της, προορίζοντας τη για νύφη και μετ’ έπειτα για βασίλισσα, ψάχνει με τα δικά του κριτήρια κάποιον άξιο γαμπρό. Η νύφη όμως καταπιέζεται, διότι έχει στην καρδιά της έναν φτωχό νεαρό από το χωριό, πράγμα το οποίο ο πατέρας της δεν θα άφηνε ποτέ να συμβεί. Οπότε ένα βράδυ, τα δύο παιδιά θα φύγουν από την περιοχή μαζί, ώστε να κρατήσουν τις δικές τους επιθυμίες ζωντανές, όμως ο βασιλιάς πλέον τους θέλει νεκρούς και επιστρατεύει όλο το στρατό του να τους βρει. Το κομμάτι λοιπόν, έχει ένα παραμυθένιο χαρακτήρα, όπου μια αγάπη εμποδίζεται όπως και στο πρότυπο τέτοιων ιστοριών, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας του Σεξπηρ. Ακόμη, ο μεσαιωνικός τόπος που περιγράφει συμβάλλει στην δημιουργία της παραμυθένιας εικόνας, ενώ οι Socrates θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "τροβαδούροι" αφού εξιστορούν τα γεγονότα με μουσική. Φυσικά η ιστορία αυτή τονίζει και την καταπίεση των ανθρώπων και στην προκειμένη περίπτωση της αγάπης και της ελευθερίας επιλογής. Ο ρόλος του βασιλιά και μονάρχη ως καταπιεστή φυσικά δεν είναι τυχαίος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/TaMVuL2dx7Q" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<strong>Δεύτερο μέρος</strong><br />
<strong><br /></strong>
<div style="text-align: justify;">
Στο δεύτερο μέρος του δίσκου, το πρώτο κομμάτι που συναντούμε είναι η ροκιά <strong>The Killer</strong>! Ένα πολύ δυναμικό κομμάτι, με στοιχεία hard rock, αλλά και κάποια ελάχιστα ethnic στοιχεία. Ρυθμικά υπάρχουν πολλές αλλαγές και break των drums. Στιχουργικά αναφέρεται σε κάποιον δολοφόνο και το πως έτσι απλά μπορεί να διαπράξει φόνους ώστε να τον προσέξουν. Φυσικά και όλο αυτό κατακρίνεται στο κομμάτι, καθώς το σκεπτικό του είναι τελείως άδειο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/bsbEFRRT9Vo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το επόμενο κομμάτι είναι το <strong>A Day In Heaven</strong>. Είναι μια rock μπαλάντα, χαρακτηριστική της εποχής, με πολύ λυρικούς στίχους και ρομαντική ατμόσφαιρα. Και σε αυτό το κομμάτι, η συνεισφορά του Βαγγέλη φαίνεται καθώς η μουσική υπόκρουση που έχει δημιουργήσει βοηθάει στην ολοκλήρωση του σκοπού, μια απαλή και ρομαντική μπαλάντα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/-6fWZ_iS6DA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
Το 7ο κατά σειρά κομμάτι, είναι το <strong>Time of Pain</strong>. Έχουμε ένα ακόμη rock κομμάτι με ελληνικά ethnic μουσικά στοιχεία. Ο ρυθμός, είναι ο πλέον χαρακτηριστικός των Socrates. Στιχουργικά είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι, με λυρικούς στίχους και ωραία ατμόσφαιρα.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/0kT4iXVLaec" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, είναι και το δεύτερο καλύτερο κομμάτι τους γενικότερα, καθώς μεγαλουργούν! Μιλάμε φυσικά για το εκπληκτικό <strong>Mountains</strong>! Ένα κομμάτι εξύμνησης και θαυμασμού της άγριας φύσης, των πελώριων βουνών και της επιβλητικής τους όψης! Το Mountains είναι ένα κομμάτι που αποτελείται από 2 μέρη. Το πρώτο μέρος είναι ένα hard rock θέμα, με πολύ ρυθμό και ένταση, στο οποίο η κιθάρα, το μπάσο και τα drums συνθέτουν ένα πολύ δυνατό κομμάτι. Τα φωνητικά είναι για άλλη μια φορά, επικής μορφής ώστε να φανεί το μεγαλείο της φύσης. Στο δεύτερο μέρος του κομματιού, έχουμε μόνο μουσική. Υπάρχει ένα μεγάλο και τεχνικό solo που είναι καθαρά ελληνικού ethnic χαρακτήρα, ενώ στο μουσικό background βρίσκεται το μεγαλείο του Βαγγέλη! Ο γνωστός συνθέτης, δημιούργησε μια ειδική μουσική υπόκρουση πλήκτρων που συνοδεύει και βοηθάει το κιθαριστικό solo να ευδοκιμήσει και να αναδειχθεί. Μαζί με τα πλήκτρα, υπάρχουν και κάποια κρουστά τα οποία βοηθάνε στο ρυθμικό μέρος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/Ms0P29Xqldc" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο δίσκος Phos των Socrates είναι πράγματι από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους Ελλήνων καλλιτεχνών. Σε αυτό βέβαια συνέβαλλε και ο μεγάλος Βαγγέλης Παπαθανασίου, η μουσική του οποίου αγκάλιασε την σκληρή και ριζοσπαστική τέχνη του hard rock και με μαεστρικές προσθήκες απογείωσε το μουσικό αποτέλεσμα. Η μουσική λοιπόν είναι πολύ ωραία όταν είναι αποτέλεσμα συνεργασίας. Αυτό είναι ίσως ένα τρανό παράδειγμα που αναδεικνύει την συνεργασία ως προϋπόθεση της καλύτερης ποιότητας του έργου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-46192900736326841582015-07-22T10:38:00.002+03:002015-07-22T10:41:17.487+03:00Top 10 TV Series Soundtracks<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNoisRYVPMd54QzP5ufHKyZQsryKRJnmXuMyDAvVoBYDrvMwHa2YFhWM7dnw3UM7gbaf4QPgAaeG_8e31Lcv471-vmYttQ53S1e5skeeQ8Fv92J66-nlsxc-cd15se7TCvYrJtDp2V04Vv/s1600/90c8a860751b252e58c26f97e05856c4_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNoisRYVPMd54QzP5ufHKyZQsryKRJnmXuMyDAvVoBYDrvMwHa2YFhWM7dnw3UM7gbaf4QPgAaeG_8e31Lcv471-vmYttQ53S1e5skeeQ8Fv92J66-nlsxc-cd15se7TCvYrJtDp2V04Vv/s400/90c8a860751b252e58c26f97e05856c4_L.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Τα καλύτερα soundtracks σειρών σε top 10!<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Όπως έχουμε ξαναπεί, μια ταινία, μια σειρά ή ένα show γενικότερα, έχοντας γνώμονα την πλήρη αναγνώριση, θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ισχυρό concept μέσα από το οποίο θα αναδειχθεί η ιστορία και το main πρόγραμμα του. Σκεπτόμενοι αυτά λοιπόν σε συνδυασμό με την ραγδαία εξάπλωση της μουσικής σε όλες τις τάξεις της κοινωνίας, οι δημιουργοί τέτοιων show είχαν πάντα στο μυαλό τους τη δημιουργία ενός ισχυρού soundtrack, το οποίο θα αντιπροσωπεύει και θα αναδεικνύει το οπτικό αποτέλεσμα. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου δεν μπορεί μια σειρά να πετύχει αν δεν έχει καλό και το κυριότερο, αντιπροσωπευτικό soundtrack. Όλοι μας λοιπόν, λίγο πολύ έχουμε προσέξει soundtrack σειρών και μπορούμε να ξεχωρίσουμε αγαπημένα. Όμως, από αυτή τη θέση, δεν θα μπορούσα να βάλω μόνο τα αγαπημένα μου αλλά να ξεχωρίσω και κάποια "standar", τα οποία ανέδειξαν το show σε πολύ μεγάλο βαθμό!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>* έπειτα από την ανάλυση του κάθε soundtrack ακολουθεί προσωπικός βαθμός αξιολόγησης της αντιπροσωπευτικότητας του με βάση τη θεματολογία της σειράς. Ο βαθμός αξιολόγησης δεν έχει σχέση με τη θέση της σειράς στο top 10, καθώς υπάρχουν και άλλες παράμετροι, όπως η καθολική αναγνώριση.</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Ξεκινάμε λοιπόν…<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;">10. The Walking Dead (2010)</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
To 2010, ξεκίνησε η σειρά The Walking Dead, η οποία δημιουργήθηκε από τον Frank Darabont. Η σειρά είναι βασισμένη στο comic με το ίδιο όνομα. Την ιστορία λίγο πολύ την ξέρουμε. Ο πρωταγωνιστής είναι αστυνομικός ο οποίος ξυπνάει τραυματισμένος στο νοσοκομείο και ενώ όλα δείχνουν ότι έχει κοιμηθεί πολύ καιρό, συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος δεν είναι όπως τον ξέρει, καθώς συμβαίνει ένα zombie apocalypse! Τα soundtracks επιλέχθηκαν με πολύ προσοχή καθώς έπρεπε να τονιστεί σίγουρα ο τρόμος και η αγωνία μιας κατάστασης όπως το Walking Dead, ενώ επίσης και η μοναξιά και η απελπισία του πρωταγωνιστή να δει τι συμβαίνει. Θα ακούσουμε λοιπόν μελωδίες και μουσική που παραπέμπει σε αγωνία και τρόμο, αλλά και κομμάτια υποτονικά. Την επιμέλεια των κομματιών ανέλαβε η Universal Republic Records. Προσωπικά θα ξεχωρίσω το soundtrack Lead Me Home-Jamie N Commons, το οποίο ταυτόχρονα παραπέμπει στην επιθυμία του πρωταγωνιστή να φτάσει σπίτι του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Ενώ η σειρά είναι μόλις 3 χρόνια στην δημοσιότητα, έχει καταφέρει να τραβήξει κόσμο και σαν σειρά αλλά και σαν soundtrack. Είναι ένα soundtrack που θα το πετύχεις σίγουρα σε άρθρο με τα καλύτερα soundtracks!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 7/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" src="//www.youtube.com/embed/PJ1cLRxZWQw" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>9. Cold Case (2003-2010)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
To 2003 το κανάλι CBS θα παρουσιάσει μια καινούργια σειρά με τίτλο Cold Case. H σειρά ήταν αστυνομική και το σενάριο βασιζόταν σε παγωμένες αστυνομικές υποθέσεις οι οποίες έμεναν για πάντα στο ράφι και στα αστυνομικά αρχεία, μέχρι μια ειδική ομάδα που ασχολούταν με τέτοιες υποθέσεις, αποφάσιζε να ασχοληθεί μαζί τους και να τις επιλύσει! Το soundtrack της σειράς επιμελήθηκε η Lakeshore Records με τον Michael A. Levine να γράφει την εξαιρετική μουσική της. Ένα πολύ ωραίο κομμάτι με το βιολί να υπερτερεί ενώ η μουσική υπόκρουση να είναι αποτέλεσμα ψηφιακής επεξεργασίας. Παρ’ όλα αυτά το soundtrack δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικό για τη σειρά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Ανέκαθεν μια αστυνομική σειρά με αυτοτελή επεισόδια δεν είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ η μουσική της ήταν ένα απλό ψηφιακό θέμα με λίγα και απλά πράγματα. Όχι σε αυτή τη σειρά!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 6/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/a6EEAse3i18" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;">8. Detective Monk (2002-2009)</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
To 2002, ξεκίνησε η σειρά Detective Monk με σεναριογράφο τον Andy Breckman. Η σειρά ήταν αστυνομική με δραματικό αλλά και κωμικό περιεχόμενο. Αυτό που ξεχωρίζει τη σειρά και την κάνει ιδιαίτερη, είναι η ιδιόρρυθμη ζωή και οι συνήθειες του εκνευριστικά έξυπνου αλλά και εκνευριστικά "φοβητσιάρη" Monk. Βασισμένο στα πρότυπα του Sherlock Holmes , ο Monk βρίσκει τον ένοχο παρατηρώντας τις πιο μικρές λεπτομέρειες της υπόθεσης. Υπήρξαν 2 βασικά soundtracks όμως το It’s A Jungle Out There του Randy Newman έχει μείνει στις καρδιές μας. Οι στίχοι του κομματιού είναι ακριβώς η ζωή του Monk και οι υπέρμετρες φοβίες του!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Πάντα προσθέτεις προσωπικές επιλογές σε τέτοιες λίστες. Παρ’ όλα αυτά η μουσική του είναι ιδιαίτερα προσεγμένη καθώς έχει χιουμοριστική διάθεση αλλά και αναδεικνύει τη προσωπικότητα του πρωταγωνιστή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 7/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/7j5Be5a86uA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>7. Supernatural (2005)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
To 2005 ξεκίνησε μια επική σειρά φαντασίας, μυθολογίας, δράματος και κωμωδίας ταυτόχρονα, με τίτλο Supernatural. O Eric Kripke και η διαβασμένη παρέα του, μας παρουσίασαν κάτι το εξαιρετικό, το οποίο συνεχίζει ακόμη και σήμερα. Το αχτύπητο δίδυμο των αδερφών Winchester καλούνται να σώσουν τον κόσμο πολλές φορές, απαλλάσσοντας όσο το δυνατόν περισσότερους υπερφυσικούς κινδύνους από την ανθρωπότητα, υπηρετώντας το καθήκον των κυνηγών… Ενώ η σειρά έχει τεράστια επιτυχία, δεν υπάρχει καθαρό soundtrack. Στη θέση των soundtracks έχουν μπει γνωστά και καταξιωμένα rock και hard rock κομμάτια μέσω των οποίων μεταδίδεται η ενέργεια και η δυναμική της σειράς. Ένα από τα κυριότερα θέματα είναι το Carry On My Wayward Son, ένα από τις επιτυχίες του πασίγνωστου συγκροτήματος Kansas, από τον δίσκο Leftoverture.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Το κομμάτι που επιλέχθηκε έγινε πασίγνωστο και κατάφερε να αναδείξει μια σειρά χωρίς original soundtrack. Παρ’ όλα αυτά η μη ύπαρξη soundtrack και η χρησιμοποίηση ενός έτοιμου και καταξιωμένου κομματιού, του δίνει αυτή τη θέση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 7/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" src="//www.youtube.com/embed/2X_2IdybTV0" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>6. F.R.I.E.N.D.S (1994-2004)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Ποιος δεν ξέρει ίσως τη δημοφιλέστερη σειρά FRIENDS ή αλλιώς τα Φιλαράκια; Το 1994, ο David Crane δημιούργησε αυτή την πολύχρονη σειρά η οποία είχε μεγάλη απήχηση και ανέδειξε την αμερικάνικη κωμωδία. Όσο για το τραγούδι, ποιός δεν το ξέρει; Όλοι το ξέρουν το I'll Be There For You των The Rembrandts! Μόνο που η ανάδειξη της δουλειάς έγινε και από τις 2 πλευρές, το τραγούδι ανέδειξε τη σειρά αλλά και αναδείχθηκε από τη σειρά. Ένα εύθυμο και μοντέρνο κομμάτι, το οποίο θα μπορούσε να είναι άνετα το τραγούδι της παρέας, που θα θυμίζει τις ωραίες και αστείες στιγμές της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Προφανώς όλοι ξέρουμε τον λόγο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 8/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/SCQGnVrTsAM" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;">5. The X Files (1993-2002)</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="text-decoration: underline;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
To 1993, ξεκίνησε να προβάλλεται η σειρά τρόμου με τίτλο X-Files, σειρά επιστημονικής φαντασίας, αποκτώντας παγκοσμίως ένα πολύ φανατικό κοινό. Η σειρά δημιουργήθηκε από τον Chris Carter. Μυστηριώδεις εξαφανίσεις και περίεργοι θανάτοι ήταν οι κύριες θεματολογίες της σειράς, οπότε η μουσική έπρεπε να είναι συγκεκριμένη. Θα έπρεπε να αναδεικνύει το μυστήριο, το άγνωστο και την αγωνία. Mission Accomplished!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι σειράς! Όλοι θα θυμόμαστε αυτή τη μουσική υπόκρουση και θα θέλαμε να την ακούμε συχνότερα τώρα που το θυμηθήκαμε!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 10/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/7z7Jf-lQmZE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>4. The Pacific (2010)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
H σειρά δημιουργήθηκε το 2010 και τελείωσε τον ίδιο χρόνο. Περιγράφει τις ιστορίες 3 στρατιωτών που πολέμησαν στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τους Ιάπωνες. Η μουσική είναι επικής μορφής και δόθηκε μεγάλη προσοχή, καθώς πάντα οι περιπτώσεις πολέμου και ιστορικών εξελίξεων, έχει επικό χαρακτήρα. Το ύφος της μουσικής δίνει ένα μελαγχολικό χαρακτήρα ως αναγκαία συνέπεια της δραματικής κατάστασης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Η μουσική του μπορεί να σταθεί ως μια πολύ φαντασμαγορική σύνθεση. Συγχαρητήρια στους δημιουργούς του!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 9/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/0P47yvI7SWM" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>3. Sons of Anarchy (2008)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
To 2008, έρχεται μια καινούργια σειρά να ταράξει τη μονοτονία των αμερικάνικων σειρών… Το Sons of Anarchy, μια σειρά που είναι γραμμένη πάνω στην ιστορία της ομώνυμης συμμορίας bikers που δημιουργήθηκαν για το εύκολο χρήμα μέσα από την παρανομία. Αλλαγές, ανατροπές και δράση βρίθουν στο σενάριο, με κάποιες δόσεις ισχυρού δράματος. Ο Kurt Sutter, δημιουργός της σειράς, έμενε για κάποιο διάστημα μαζί με bikers για να μπορέσει να αποδώσει κάτι ρεαλιστικό. Η μουσική είναι southern rock, με εμφανή αμερικάνικα στοιχεία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς, γράφονται συνέχεια κομμάτια, ενώ γίνονται πολλές διασκευές, από νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες. Η μουσική είναι άκρως αντιπροσωπευτική της southern rock ζωής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 10/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/Qd9ULJf2jqU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>2. Pink Panther</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Η σειρά καρτούν του Ροζ Πάνθηρα συνέχισε τη ξεκαρδιστική ιστορία και σε animation. Η μουσική; Η ίδια, με τον Henry Mancini να έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς δημιουργούς soundtrack μαζί με τον Ennio Morricone. Jazz blues κομμάτι με πνευστά να οργιάζουν και ο swing ρυθμός του τρίηχου να σε κυριεύει!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Ξέρουμε απ’ έξω όλη τη μουσική του! Δεν θέλει πολλή ανάλυση…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 9/10 (εξαίρεση αντιπροσωπευτικού soundtrack, γιατί είναι τόσο γνωστό που πλέον ξέρουμε το κομμάτι και δεν θυμόμαστε τι γίνεται στην πλοκή) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/9OPc7MRm4Y8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong>1. Breaking Bad (2008-2013)</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Και φυσικά αφήνουμε το καλύτερο για το τέλος… Η σειρά επανάσταση, η σειρά επιτυχία που κατάφερε να μας τραβήξει και να μας απορροφήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο χημικός Walter White και ο Jesse Pinkman ξεκινάνε μια λαμπρή καριέρα στην παραγωγή ναρκωτικών. Από αυτό το σημείο και μετά όλα αλλάζουν. Η μουσική υπόκρουση, είναι πολύ αντιπροσωπευτική, καθώς δίνει το αμερικάνικο rock στοιχείο με κάποια στοιχεία ψηφιακής μουσικής. Στην ατμόσφαιρα του soundtrack επιπλέον, υπάρχει κάτι το μυστηριώδες το οποίο απευθύνεται στους μυστηριώδεις χαρακτήρες των πρωταγωνιστών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γιατί μπήκε:</strong> Αυτή η σειρά έκανε πάταγο! Σε όλους τους τομείς. Η μουσική του επίσης έχει ξεχωριστή αναγνώριση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αξιολόγηση:</strong> 9/10</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" src="//www.youtube.com/embed/bMt1ILTzCac" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br /></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-5160595937132135102015-07-20T20:16:00.001+03:002015-07-20T20:16:29.993+03:00Assassin's Creed IV Black Flag Review<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSedzRT1EsreBcQyg4HzxImg5Eyw2yNPkC0GlSAnri9Ssov8huGLFfOTPTkyAVlOC1RAACV6MThmsRJbuS1NlzndWnuLKAT4N-PePu1IJ6f7cIXD2Ny51S3p9hDN7_Yw-Vbdi3fXNVUqCV/s1600/32cf2b18bc061b77e56b5783aff01222_M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSedzRT1EsreBcQyg4HzxImg5Eyw2yNPkC0GlSAnri9Ssov8huGLFfOTPTkyAVlOC1RAACV6MThmsRJbuS1NlzndWnuLKAT4N-PePu1IJ6f7cIXD2Ny51S3p9hDN7_Yw-Vbdi3fXNVUqCV/s640/32cf2b18bc061b77e56b5783aff01222_M.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<br /><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gameplay review και εντυπώσεις για το Assassin's Creed IV Black Flag.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το νέο Assassin's Creed IV εδώ και 4 μήνες έχει εντυπωσιάσει πολλούς gamers, έμπειρους αλλά και πρωτάρηδες. Κυκλοφόρησε από την Ubisoft στις 29/10/2013 για PS3 και Xbox 360 και μέχρι τις 22/11/2013, κυκλοφόρησε για Wii U, PS4, Microsoft Windows και Xbox One.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Ονομασία:</strong> Assassin's Creed IV Black Flag</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εκδότης:</strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Ubisoft</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">
<strong>Ημέρα κυκλοφορίας:</strong> 29/10/2013</div>
<strong><div style="text-align: justify;">
<strong>Κονσόλες:</strong> PS3/PS4, Xbox 360/Xbox One, Microsoft Windows, Wii U</div>
</strong></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ιστορία</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η προηγούμενη τριλογία είχε να κάνει με τις περιπέτειες του Desmond Miles, ενός δραστήριου νέου, ο οποίος μέσα από κάποια τυχαία περιστατικά μαθαίνει ότι είναι απόγονος των Assassins, ενός δόγματος που υπερασπίζεται τους αδυνάτους και σκοπός της είναι να πολεμήσει τους Templars ώστε να μην εδραιώσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Μέσα από διάφορα περιστατικά, μαθαίνει ότι υπάρχει συσκευή, η οποία, μέσω του DNA του μπορεί να συνδεθεί με τους προγόνους του και να μάθει λεπτομέρειες για τη δράση τους αλλά και για κάποιο αρχαίο μυστικό του πρώτου πολιτισμού που κατοικούσε στην αμερικάνικη ήπειρο. Στο III, όμως ο Desmond πεθαίνει. Παρόλα αυτά, η ιστορία παραλληλίζεται με το παρόν, καθώς, ένας εργαζόμενος της Abstergo Entertainment (εταιρία που συνδέει με μηχανήματα το παρόν με το παρελθόν και το εξετάζει), γυρίζει στο παρελθόν, να μάθει την ιστορία του Edward Kenway (για όσους έχουν παίξει το 3, ήταν πατέρας του Haythan Kenway και παππούς του Ratonhnhaketon, του πρωταγωνιστή), ενός φημισμένου πειρατή της Καραϊβικής, ο οποίος εμπλέκεται εντελώς συμπτωματικά στην αιώνια κόντρα των Assassins με τους Templars. Η ιστορία δηλαδή δεν πάει προς τα εμπρός όπως στα προηγούμενα Assassin's Creed, αλλά λίγο πιο πίσω από το III. Η ιστορία μας διαδραματίζεται κάπου στα τέλη του 17ου και αρχές 18ου αιώνα, όπου στον χώρο της αμερικάνικης ηπείρου βρίσκονται δυο μεγάλες δυνάμεις, η Βρετανία και η Ισπανία, δύο χώρες με πολύ δυνατό στόλο και επεκτατικές διαθέσεις. Εκμεταλλεύονται τα εδάφη βάζοντας τους ντόπιους αλλά και αιχμαλώτους από την Αφρική να δουλεύουν σαν σκλάβοι στα χωράφια, ενώ στα νερά της Καραϊβικής, δεσπόζουν οι ελεύθεροι και περήφανοι πειρατές. O Edward, από την ανάμειξη του με την ιστορία, θα μάθει για την αιώνια κόντρα, θα γνωρίσει την αρχαία σοφία των 2 στρατοπέδων και θα ψάξει για το αρχαίο μυστικό. Εν τω μεταξύ, ως φημισμένος πειρατής, θα συναντηθεί με θρύλους της εποχής όπως ο Edward "Blackbeard" Thatch[ (Πειρατής Μαυρογένης), Benjamin Hornigold, Anne Bonny, Calico Jack και Charles Vane.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Γραφικά</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το πρώτο που θα παρατηρήσεις με το που μπεις στο παιχνίδι είναι εξελιγμένα γραφικά next gen, τα οποία αποδίδουν όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται το τοπίο. Ακόμη πιο αληθινά χρώματα, περισσότερη λεπτομέρεια απόδοσης των αντικειμένων και των χαρακτήρων, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του, ενώ αυξημένη λεπτομέρεια υπάρχει στη φύση (δέντρα, θάμνοι που κρύβεσαι, άχυρα, άμμος, φύλλα), στο ξύλο (πάσσαλοι, κατάρτια, πλοία) αλλά και στο γυάλισμα του ανθρώπινου δέρματος και των ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Εντυπωσιακότερο όλων, είναι η απόδοση της θάλασσας και του νερού, όπου εκεί έχουν κάνει πράγματι καλλιτεχνική δουλειά! Τα χρώματα του νερού ποικίλουν (γαλάζιο, μπλε, πράσινο και αποχρώσεις), ανάλογα με το βάθος της θάλασσας, την ώρα της ημέρας και το είδος του νερού (γλυκό ή αλμυρό)! Τα χρώματα είναι αναλογικά με την πραγματικότητα. Για παράδειγμα κοντά στη στεριά, αν τα νερά είναι καθαρά, τότε είναι γαλάζιο, ενώ σε βαθύ σημείο, σκούρο μπλε. Μεγάλη βαρύτητα έχει δοθεί στις αλλαγές του καιρού στη θάλασσα, με πολλή λεπτομέρεια στα κύματα, στο "μπάσιμο" του νερού στο πλοίο και στον αφρό που προκαλείται από τον ταραχώδη καιρό. Ακόμη θα δούμε και ανεμοστρόβιλους!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_DEcUEV9NFhC4M0Gjxc_ZSSrpjjHemsH6R7EegmI47ITvS6OU2d22iXdTsXSI5k0ePeStmLFIp2PLlEJECW8RKZ3kd94ayDzwBhVmP-uL4CaQUvtFkHO3P8WOZS-6RI6MwM4lKRegnPU/s1600/Assassins_creed_4_black_flag_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_DEcUEV9NFhC4M0Gjxc_ZSSrpjjHemsH6R7EegmI47ITvS6OU2d22iXdTsXSI5k0ePeStmLFIp2PLlEJECW8RKZ3kd94ayDzwBhVmP-uL4CaQUvtFkHO3P8WOZS-6RI6MwM4lKRegnPU/s640/Assassins_creed_4_black_flag_1.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFvW2dlfGjCQkRHaar_LiVypugTQsjAsg6QKmCYf2-rIMNqLh5qkbBRHvSG5SqOHSXESiIKnFK55DDy6XFAQhxf4abqjgcybLwQpy10P1jveuLmkintyRZ5itsPDXXQgP78RJq7gnoUgZd/s1600/assassins_creed_4_black_flag_12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFvW2dlfGjCQkRHaar_LiVypugTQsjAsg6QKmCYf2-rIMNqLh5qkbBRHvSG5SqOHSXESiIKnFK55DDy6XFAQhxf4abqjgcybLwQpy10P1jveuLmkintyRZ5itsPDXXQgP78RJq7gnoUgZd/s640/assassins_creed_4_black_flag_12.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Χαρακτήρες</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εκτός από τους βασικούς χαρακτήρες της ιστορίας, υπάρχει μεγάλη ποικιλία του πληθυσμού, με πολλούς διαφορετικούς κομπάρσους. Υπάρχουν δύο μεγάλοι στρατοί, οι Ισπανοί και οι Βρετανοί, οι Ισπανοί είναι με πορτοκαλί ανοιχτό χρώμα και οι Βρετανοί με κόκκινο. Ακόμη, υπάρχει μεγάλη ποικιλία χερσαίων, θαλάσσιων και πετούμενων οργανισμών. Μπορείς να συναντήσεις ιαγουάρο, κροκόδειλο, διάφορα είδη μαϊμούδων, σκαντζόχοιρο, πολλά είδη φάλαινας και καρχαρία, δελφίνια, γλάρους και φλαμίνγκο!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRJCOr6LYnAaNRp17nctnPgIgcGlopVg5SS1k2rskzjolM9gRjNuOxuMw-L3G3sj1uFsHXGP6Am8v46gKSLT3DFgLi7FmLmco-V2fC_czV4YR7E90vJgXnZZy7_VWbrtXckiRq5ODeguhn/s1600/Assassins-Creed-IV-Black-Flag-screenshot-8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRJCOr6LYnAaNRp17nctnPgIgcGlopVg5SS1k2rskzjolM9gRjNuOxuMw-L3G3sj1uFsHXGP6Am8v46gKSLT3DFgLi7FmLmco-V2fC_czV4YR7E90vJgXnZZy7_VWbrtXckiRq5ODeguhn/s640/Assassins-Creed-IV-Black-Flag-screenshot-8.jpg" width="640" /></a></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gameplay</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Έχουμε μεγάλη ποικιλία κινήσεων και μάχης, τα οποία είναι εξέλιξη των προηγούμενων παιχνιδιών. Πλέον υπάρχουν παραπάνω τρόποι να σκοτώσεις κάποιον stealth ή face to face, όπως π.χ. να χρησιμοποιείς υπνωτικά βέλη ή berserk darts (βελάκια που τρελαίνουν το θύμα και επιτίθεται στους δικούς του και στο τέλος λιποθυμούν). Εξέλιξη έχει γίνει και στα leap of faith, όπως και στις βουτιές στη θάλασσα, που σου δίνει την εντύπωση ότι βράχηκε η κάμερα που καταγράφει το γεγονός. Από εκεί και πέρα, όλο το σκηνικό, έχει βασιστεί στην ιδέα της εταιρίας και των σχεδιαστών που πειραματίστηκε στο III, να εντάξουν στο παιχνίδι τον χειρισμό πλοίου. Πάνω σε αυτό πάτησαν και εξέλιξαν το ταξίδι με πλοίο, το upgrade του πληρώματος, του πλοίου, του εξοπλισμού αλλά και του εαυτού σου. Ακόμη έχουμε εξέλιξη της ναυμαχίας, ενώ μπορείς να κάνεις ρεσάλτο και να καταλάβεις τα πλοία πριν βυθιστούν! Νέα εξελιγμένα κανόνια υπάρχουν για μακρινές αποστάσεις. Σε χερσαίο επίπεδο, έχουμε πολλά και διάφορα νέα μέρη που μπορείς να πας. Νησάκια, μεγάλα νησιά, σπηλιές, καταρράκτες, πόλεις και πολλά hiding spots, είναι λίγα από αυτά που περιέχονται στο παιχνίδι. Ακόμη υπάρχουν πολλά περισσότερα κρυμμένα αντικείμενα στο χάρτη, με τα side missions να κάνουν το παιχνίδι πραγματικά χαοτικό! Τέλος, έχουμε μια ακόμη πρωτοπορία, την κατάδυση με καμπάνα για να μαζέψεις θησαυρούς από ναυάγια!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι ένα παιχνίδι με πάρα πολλά πράγματα να κάνεις. Πολλές φορές θα βρεις τον εαυτό σου να χάνεται σε side missions, σε τέτοιο βαθμό που θα ξεχνάς να προχωράς το παιχνίδι. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη της συγκεκριμένης σειράς παιχνιδιών. Από το μονότονο και σχετικά βαρετό πρώτο παιχνίδι της σειράς, όπου τα πράγματα που μπορούσες να κάνεις ήταν μετρημένα στο ένα χέρι, σε αυτό το παιχνίδι, ανακαλύπτεις κάθε φορά και περισσότερα! Λίγα πράγματα που μπορώ να σκεφτώ εκτός από το main mission είναι να ψάξεις για κρυμμένα σεντούκια, να αναβαθμίσεις το πλοίο για να κάνεις ρεσάλτο, να κυνηγήσεις ζώα, να πιάσεις καρχαρίες και φάλαινες, να κάνεις καταδύσεις ψάχνοντας για θησαυρούς, να ανακαλύψεις κρυμμένα σύμβολα λύνοντας κάποιους γρίφους με αρχαίες πέτρες και άλλα πολλά!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc9ogYK2-ENv8SRDOXixzO9vL9i6WtSjkEZSQ2BzfETWMBRedGzlaghyphenhyphen7Pka6r6414Yzz0sSPZ4vPIjnqxJkfKGUflAx6GXJeaz7EKhvSiYdMTZKsX6hFVbjPAr3YpBA_Po7uwJjR4Pb19/s1600/Assassins_creed_4_black_flag_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc9ogYK2-ENv8SRDOXixzO9vL9i6WtSjkEZSQ2BzfETWMBRedGzlaghyphenhyphen7Pka6r6414Yzz0sSPZ4vPIjnqxJkfKGUflAx6GXJeaz7EKhvSiYdMTZKsX6hFVbjPAr3YpBA_Po7uwJjR4Pb19/s640/Assassins_creed_4_black_flag_4.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">
Το κυριότερο που έχεις να κάνεις πάντως, και ίσως πιο σημαντικό από όλα, είναι να αναβαθμίσεις το πλοίο σου, μπαίνοντας έτσι στον κόσμο της ναυσιπλοΐας. Με αυτό τον τρόπο θα βρεθείς ανοιχτά στις θάλασσες και θα κάνεις τα πάντα. Σε έναν χάρτη παιχνιδιού free roam που ο μόνος τρόπος για να κινηθείς είναι το πλοίο, ενώ παντού βρίσκονται εχθρικά πλοία, θα πρέπει να αντέξεις τις επιθέσεις. Και αυτό γιατί το πλοίο δεν είναι μικρό και δύσκολα μπορείς να κινηθείς αθόρυβα ανάμεσα σε πλοία και να αποφύγεις ναυμαχίες. Αν λοιπόν κάνεις upgrade τα υπόλοιπα θα είναι εύκολα. Τα νούμερα για τα upgrades συνέχεια δυσκολεύουν παρότι έχεις λεφτά (που είναι και το πιο εύκολο να βρεις).</div>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQWNYG5sq9KBrxh7wYUkVbJuTAqFLKIQ4aBf-1sLUDrY-zBs6xFECiyWwW33CH_PN2fT8Sr_6EOb_AUuai1ctR4W_CJZvj5-KdXN7krsV9xhU6mSG5rceMNz6mJ9NTrJVK_8wEON_ZFrp/s1600/Assassins_creed_4_black_flag_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQWNYG5sq9KBrxh7wYUkVbJuTAqFLKIQ4aBf-1sLUDrY-zBs6xFECiyWwW33CH_PN2fT8Sr_6EOb_AUuai1ctR4W_CJZvj5-KdXN7krsV9xhU6mSG5rceMNz6mJ9NTrJVK_8wEON_ZFrp/s640/Assassins_creed_4_black_flag_8.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Τον υπόλοιπο χρόνο που θα είσαι στην στεριά υπάρχουν πάρα πολλά missions για να περάσεις τον χρόνο σου. Υπάρχουν ειδικά assassination missions τον στόχο και τον εξαλείφεις. Ακόμη υπάρχουν missions όπου βοηθάς assassins να επιβιώσουν στο δύσκολο αυταρχικό καθεστώς για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Με το κυνήγι που γίνεται κυρίως στη στεριά, εκτός αν κυνηγάς φάλαινες και καρχαρίες, μαζεύεις skins και κόκαλα για ρούχα και εξέλιξη του πλοίου. Και αν βαριέσαι να περπατάς (αφού δεν έχει μεταφορικά μέσα), υπάρχουν πάρα πολλά synchronization points (σημεία προσομοίωσης) όπου κάνεις εύκολα και γρήγορα ταξίδια για να βρεις τα missions που ζητάς. Υπάρχουν ακόμη πολλά κρυμμένα αντικείμενα. Υπάρχουν κρυμμένα σεντούκια, περγαμηνές, μπουκάλια με μηνύματα αλλά και χάρτες θησαυρού! Πολύ διασκεδαστικά είναι και τα missions εξερεύνησης του τοπίου. Τέλος, μπορείς να μπεις σε ιδιοκτησίες μεγαλογαιοκτημόνων και να ληστέψεις τις πλούσιες αποθήκες τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το πιο ενδιαφέρον πάντως με την ιστορία του παιχνιδιού είναι το πώς επιβιώνει χωρίς το βασικό του ήρωα (Desmond Miles) και μεταπηδάει σε έναν απλό εργαζόμενο που ταξιδεύει στο παρελθόν για να βρει τα μυστικά ενός προγόνου του. Κυρίως μένεις στο τότε και κατακτάς τις θάλασσες της Καραϊβικής. Αυτό που πάντως έχει καταφέρει η Ubisoft είναι να τελειοποιήσει μια αρχική ιδέα παιχνιδιού σε έναν, χωρίς υπερβολή, τεράστιο χώρο πληροφοριών!</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">
Έπαιξα και παίζω ακόμη το Assassin's Creed IV σε Microsoft Windows (με κάρτα γραφικών Sapphire 7870 2GB μνήμη και επεξεργαστή AMD FX 8320 8 πυρήνων) και δεν μπορώ να ξέρω για τις εκδόσεις του παιχνιδιού σε άλλες κονσόλες, όμως είμαι σίγουρος ότι το gaming σε κονσόλα προσδίδει ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία, αφού οι κονσόλες εγγυώνται τη συγκεκριμένη ειδίκευση. Σε θέμα PC πάντως, αν έχετε ίδια χαρακτηριστικά ή και καλύτερα από μένα (εντάξει οι 8 πυρήνες είναι υπερβολή), ρυθμίστε τα γραφικά μέσα από το παιχνίδι στο full και θα νιώσετε πολύ ωραία εμπειρία. Είναι απόλαυση να παρατηρείς το τοπίο και να βλέπεις την ζωντανή λεπτομέρεια της θάλασσας να είναι διάχυτη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παιχνιδιού. Περιστασιακά, θα δείτε τα λεγόμενα glitches (κολλήματα) στα γραφικά, όπως π.χ. να έχετε στο χέρι ένα όπλο αλλά να μη φαίνεται ή να περνάς μέσα από τοίχους, αλλά ξεπερνιούνται.</div>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Τι συμπεραίνουμε; Το Assassin's Creed IV Black Flag είναι ένα παιχνίδι που έχει την φυσική εξέλιξη και την επιτυχημένη πορεία μιας σειράς. Βελτιώθηκε ότι ακριβώς χρειαζόταν από τα προηγούμενα (το λέω επιφυλακτικά γιατί δεν έχω παίξει τα patches) και έχει φτιάξει το απόλυτο παιχνίδι χειρισμού πλοίου και πειρατείας μέχρι σήμερα. Ο μεγάλος πληθυσμός διαφορετικών missions σε συνδυασμό με τα σπουδαία γραφικά θα σε κρατήσουν καθηλωμένο για πολύ καιρό. Δεν μπορώ να πω ακόμη αναμενόμενο χρόνο τερματισμού του παιχνιδιού λόγω της αχανής έκτασης του. Αυτός που ενδιαφέρεται μόνο για το main mission δεν θα αργήσει πολύ να το τελειώσει αν και δεν πρόκειται να μείνει μόνο σε αυτό (εμπειρικά το λέω!).</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Όποιος λοιπόν θέλει να ζήσει τις ένδοξες μέρες των πειρατών, να πέσει στη μάχη και να υπερασπιστεί τους σκλάβους από τους κατακτητές, να σαλπάρει σε μια όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική θάλασσα και, κυρίως όλα αυτά να μην τελειώνουν ποτέ, έχω έναν τίτλο να του προτείνω... Assassin's Creed IV Black Flag!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/vC1w_tj1ZgI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/xWM_SZty9Lo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-45749023465628965992015-07-20T20:08:00.003+03:002015-07-20T20:09:02.046+03:00Ασυνήθιστα Μουσικά Όργανα-Εκκλησιαστικό όργανο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjzDSfxrCsEvaVQjZspz6mQvYhmec1AA16k07RjWXM25YgzyJqY4R4DeEjyZMk_o_eWAmV5-53Wvy2QAYqVx_7nAh_hwkFA4DNXV7vsnAolwwdJHlD5v3Wcv-HqlCVUk85VEki1j-7pg/s1600/96bf577e2682bc7925dad067c2022909_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjzDSfxrCsEvaVQjZspz6mQvYhmec1AA16k07RjWXM25YgzyJqY4R4DeEjyZMk_o_eWAmV5-53Wvy2QAYqVx_7nAh_hwkFA4DNXV7vsnAolwwdJHlD5v3Wcv-HqlCVUk85VEki1j-7pg/s1600/96bf577e2682bc7925dad067c2022909_XL.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Συνεχίζοντας την αναζήτηση μας προς ασυνήθιστα μουσικά όργανα, θα συναντήσουμε ένα ευρέως γνωστό, πλην ασυνήθιστο όργανο, το εκκλησιαστικό όργανο ή pipe organ.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Μουσικό όργανο:</strong> Pipe Organ, Church Organ<br /><strong>Κλάση:</strong> Πληκτροφόρο πνευστό<br /><strong>Ανακαλύφθηκε:</strong> 7ος-8ος αιώνας<br /><strong>Χώρα:</strong> Βυζάντιο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το εκκλησιαστικό όργανο είναι ένα, επιβλητικής μορφής, όργανο, το οποίο συναντάται κυρίως σε καθολικές εκκλησίες. Το είδος του λέγεται αερόφωνο πληκτροφόρο, επειδή συνδυάζει 2 βασικές τεχνικές ώστε να παράγει ήχο, πλήκτρα και αέρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μορφή του είναι εξαιρετικά πολύπλοκη. Βλέποντας το, αρχικά σου προκαλεί δέος, καθώς το ύψος του και ο όγκος του καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο χώρο, να φανταστείτε ότι φτάνει στην οροφή μιας μεγάλης εκκλησίας, που όλοι ξέρουμε πόσο ψηλές είναι! Αρχικά, χαμηλά, θα παρατηρήσουμε πλήκτρα, ένα μέρος του οργάνου όπου μοιάζει με πιάνο. Εκεί όμως υπάρχουν παραπάνω σειρές και παραπάνω νότες από ένα κοινό πιάνο. Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, θα δούμε να σχηματίζεται μια-κατά κύριο λόγο- ξύλινη βάση με πολλές διαβαθμίσεις και επίπεδα έως ότου, όλο αυτό να καταλήγει σε μεγάλου όγκου σωλήνες χρυσούς ή ασημένιους, οι οποίοι φτάνουν ως την οροφή του οικήματος! Είναι εξαιρετικά επιβλητικό και δείχνει πράγματι ότι αυτό το όργανο φτιάχτηκε με την ίδια λογική όπως και οι εκκλησίες, ώστε να "δείχνουν" και να "απεικονίζουν" το "μεγαλείο" του θεού και της πίστης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXXZL29t8_smKolkJdj7z9e17WF_QioQXirNjn6JAUKklICyIFyh27Vw38xoOAmRSmC4ZW7MTzTLLQehI2B-jLrSm47a_TfaoPi1fqz5ck3KNjn8QR10qITgNTreQMWddrGQ4R17gci2s/s1600/pipe_organ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXXZL29t8_smKolkJdj7z9e17WF_QioQXirNjn6JAUKklICyIFyh27Vw38xoOAmRSmC4ZW7MTzTLLQehI2B-jLrSm47a_TfaoPi1fqz5ck3KNjn8QR10qITgNTreQMWddrGQ4R17gci2s/s1600/pipe_organ.jpg" width="480" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Από που προέρχεται όμως αυτό το επιβλητικό όργανο; Αρχικά, ο τρόπος λειτουργίας του αλλά και η μορφή του έχουν ρίζες από το αρχαιοελληνικό πνευστό που ονομαζόταν ύδραυλις. Από την Ελλάδα, το συγκεκριμένο όργανο, το οποίο ήταν τεχνολογικό επίτευγμα, υιοθετήθηκε από τους Ρωμαίους, και όπως ήταν λογικό, με την εξέλιξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έφτασε και στο Βυζάντιο. Τον 7ο με 8ο αιώνα μ.Χ. η ύδραυλις ονομάστηκε πλέον Όργανο και υπήρχαν κέντρα παραγωγής του στο Βυζάντιο και κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. 2 αιώνες μετά, όταν και το όργανο αυτό είχε λάβει ευρωπαϊκή αναγνώριση, κατασκευάστηκε με έξοδα της εκκλησίας, το πρώτο αγγλικό εκκλησιαστικό όργανο του Winchester με ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος και με 26 φυσερά. Η χρήση του κυρίως είναι συνυφασμένη με ιερές τελετές και με την εκκλησία, όμως πολλά παραδείγματα στο παρελθόν μας δείχνουν, ότι το συγκεκριμένο όργανο χρησιμοποιήθηκε και για κοσμική χρήση σε σπίτια πλουσίων για να συνοδεύει τραγούδια σε γιορτές. Τον 14ο-15ο αιώνα, το εκκλησιαστικό όργανο συνεχίζει να εξελίσσεται αποκτώντας περισσότερες σειρές αυλών και μια σειρά από πλήκτρα ποδιού. Τον 17ο-18ο αιώνα το εκκλησιαστικό όργανο είναι αναπόσπαστο μέρος της εκκλησίας. Τον 20ο αιώνα βέβαια, με τις τεχνολογικές καινοτομίες, το όργανο θα τελειοποιηθεί σε μηχανισμό και λειτουργία. Μεγάλοι μουσικοί συνθέτες χρησιμοποίησαν το όργανο ώστε να παράγουν μουσική. Μερικοί από αυτούς ήταν ο Μπαχ, ο Μότζαρντ, ο Κουπρέν, ο Ρέγκερ αλλά και ο Φρήντριχ Χαίντελ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/Zscqshch6N4" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="480" src="//www.youtube.com/embed/KGCqo3VZomo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /> <strong>Πώς λειτουργεί</strong></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5n_4YkUkuqy0kw5azCfH0V21SuqWpN50LqFwWPnmOY2YgcvsKjxcOG6oG0OKeqTZezViVBBEKqszbBdc6AY9Kc1-0VphvdkpPWPPuCH5gth-bqmzLfj16eL2An3JwpQyGVGCCz2I3Q08/s1600/how_a_pipe_organ_works.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5n_4YkUkuqy0kw5azCfH0V21SuqWpN50LqFwWPnmOY2YgcvsKjxcOG6oG0OKeqTZezViVBBEKqszbBdc6AY9Kc1-0VphvdkpPWPPuCH5gth-bqmzLfj16eL2An3JwpQyGVGCCz2I3Q08/s1600/how_a_pipe_organ_works.jpg" width="234" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το όργανο λειτουργεί με αέρα, ο οποίος διοχετεύται στους τεράστιους σωλήνες, οι οποίοι είναι αυλοί, από φυσητήρες που κινούνται ηλεκτροκίνητα. Κάθε αυλός παράγει μια νότα ενός συγκεκριμένου ηχοχρώματος. Οι αυλοί, ομαδοποιούνται ,ανάλογα με το ηχόχρωμα και το τονικό ύψος, σε συστοιχίες. Ηλεκτρικοί διακόπτες ή μηχανικοί μοχλοί ενεργοποιούν ή σταματούν τον αέρα ανάλογα με το ηχητικό αποτέλεσμα που θέλει ο χρήστης να παρέχει. Οι αυλοί είναι κατασκευασμένοι από διάφορα υλικά. Υπάρχουν οι μεταλλικοί και οι ξύλινοι αυλοί, ανάλογα πάλι με τον ήχο που θέλει να παράγει καθένας. Στο σημείο όπου μοιάζει με πιάνο, υπάρχουν μια ή περισσότερες σειρές πλήκτρων αποτελούμενες από 4,5 οκτάβες. Επίσης, υπάρχει και μια σειρά όπου τα πλήκτρα παίζονται με τα πόδια. Από τα πλήκτρα λοιπόν, ελέγχεται η νότα και με τον μηχανισμό του ελέγχου του αέρα ακούγεται ο ήχος, ανάλογα με το πώς θέλει ο μουσικός να ακουστεί. Ο ήχος που παράγεται είναι επιβλητικός και πολύ συγκεκριμένος. Άλλους τους ηρεμεί, άλλους τους τρομάζει ενώ άλλους απλά τους δημιουργεί ένα δέος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/oYc0ipOhRyA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640"></iframe><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Όπως παρατηρούμε την προέλευση και τις εξελίξεις κάθε οργάνου, βλέπουμε ότι τα όργανα φτιάχνονται ανάλογα με το ύφος και τη λειτουργία που ήθελαν οι δημιουργοί του να του δώσουν. Το συγκεκριμένο όργανο, από ένα σύνθετο τεχνολογικό επίτευγμα της αρχαίας Ελλάδας, εξελίχθηκε σε ένα επιβλητικό και μεγαλοπρεπές αντικείμενο από την στιγμή που του δόθηκε το θρησκευτικό "χρίσμα". Το σίγουρο είναι ότι αναφερόμαστε σε ένα από τα πιο περίεργα και ασυνήθιστα όργανα που υπήρξαν ποτέ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-74135814655469138192015-07-20T20:04:00.001+03:002015-07-20T20:04:15.082+03:00Έλληνες Πολιτικοποιημένοι Καλλιτέχνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvV6yyvv3KUvTGE0wD1pFQ-LbEu6BSgmEhyphenhyphenCPy0BwDiyPyghIR2Ob7Oz8WxPUyElv0Z21uM2yn5dEuH-cAAj4hPUiJpTHG4XbylJe4DtDwMle0U8RmnSw2_sQCm-hk1IgMRkqiOS40lP4/s1600/426eebb550cd46ce73cc8dcc4d1699c9_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvV6yyvv3KUvTGE0wD1pFQ-LbEu6BSgmEhyphenhyphenCPy0BwDiyPyghIR2Ob7Oz8WxPUyElv0Z21uM2yn5dEuH-cAAj4hPUiJpTHG4XbylJe4DtDwMle0U8RmnSw2_sQCm-hk1IgMRkqiOS40lP4/s1600/426eebb550cd46ce73cc8dcc4d1699c9_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σε αυτό το διπλό αφιέρωμα, θα αναφερθούμε στους πιο πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Συνεχίζουμε σήμερα με τους Έλληνες καλλιτέχνες όπου οι δράσεις τους ήταν άκρως πολιτικοποιημένες.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στους <a href="http://bornudermusic.blogspot.gr/2015/07/blog-post_20.html">ξένους πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες</a>, όπου η καριέρα τους και οι δράσεις τους είχαν βαθιά πολιτικό περιεχόμενο. Kαιρός όμως να αναφερθούμε σε καλλιτέχνες πιο κοντά στα ελληνικά δεδομένα, μουσικούς οι οποίοι πολιτικοποιήθηκαν, δίδαξαν και διαμόρφωσαν πολιτική αντίληψη μέσω του τραγουδιού τους, σε δύσκολες εποχές για την χώρα μας.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ας αναφέρουμε κάποια πράγματα εισαγωγικά</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μουσική και ο στίχος, αναλύοντας βαθύτερα την ένωση τους ώστε να ποιηθεί ένα τραγούδι, συμπεραίνουμε ότι έχουν διαφορετικό σκοπό και η πορεία τους δεν είναι παράλληλη. Η μουσική ενώ ανακαλύφθηκε από τον άνθρωπο και πλέον ασχολούνται πολλοί με αυτήν, παρόλα αυτά είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Όσο και αν προσπαθούμε, ο χαώδης αριθμός νότων σε πολλές κλίμακες και η τυχαία ή μη κατανομή τους σε ένα ελεγχόμενο χρόνο, καθιστούν ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί επαρκώς. Ο στίχος ήρθε να “εξανθρωπίσει” την τέχνη της μουσικής ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Με τη συνοδεία των στίχων, η μουσική ακολουθία πλέον δεν είναι κάτι άγνωστο, αντιθέτως, ο καθένας πλέον μπορεί να σιγοτραγουδήσει ένα μουσικό στίχο και απευθείας να παράγει νότες και ας μη το καταλαβαίνει. Ο στίχος λοιπόν έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κατανόηση της μουσικής από τον άνθρωπο. Από εκείνη τη στιγμή, η στιχουργική έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ οι θεματολογίες των τραγουδιών καλύπτουν όλα τα επίπεδα συζήτησης και κατανόησης οποιασδήποτε έννοιας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο πολιτικοποιημένος στίχος αναπτύχθηκε και τελειοποιήθηκε τον 20ο αιώνα. Η μουσική πλέον γίνεται ένα με το λαό ο οποίος θα μιλήσει για τα καθημερινά του κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα τα οποία είναι απόρροια της βιομηχανικής επανάστασης, της ταχύτατης εξέλιξης και των γρήγορων ρυθμών ζωής ενώ η φτώχεια θα παραμείνει. Ο μέσος άνθρωπος δεν μπορούσε να μην αντιδράσει. Μέσα στις ενέργειες του ήταν και ο πολιτικοποιημένος στίχος. Έτσι θα γραφτούν πολλά τραγούδια τα οποία εξιστορούν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα ασκώντας αυστηρή κριτική σε εκάστοτε πολιτικές, ενώ αναδείκνυαν τα κοινωνικά προβλήματα τους από τις καθημερινές εικόνες που βίωναν. Πολλές φορές ο πολιτικοποιημένος στίχος πολεμήθηκε και απαγορεύτηκε. Τα καθεστώτα όντας ολοκληρωτικά, έπραξαν σπασμωδικά για την πάταξη της ελεύθερης ιδέας και της αντίδρασης και απαγόρευσαν πολλά τραγούδια, ενώ εξόρισαν και βιαιοπράγησαν εναντίον των δημιουργών τους. Ο λόγος είναι προφανής, ήξεραν ότι το τραγούδι, αφού είχε τέτοια εξάπλωση και άνθιση, θα μίλαγε ευθέως στους ακροατές και θα τους περνούσε εύκολα τα αντιδραστικά μηνύματα. Οι πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες είναι οι σύγχρονοι ήρωες, άνθρωποι που θυσιάζουν τα πάντα για να μιλήσουν στον λαό, από ένα κατεξοχήν φιλελεύθερο βήμα… τη μουσική.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<strong><em><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ακολουθεί η λίστα με επιλεγμένα ονόματα πολιτικοποιημένων μουσικών της Ελλάδας</span></em></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><em></em></strong><br /></span>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μίκης Θεοδωράκης</span></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUccqgDcrGUICgaa93qBhdwD-3-WhCT99bWWzsFk-J25YjRCkmGVRo8s-FCnNLuszX_Aq99FjrFozEHkzGLLbZK3J97hFIicL7LTuc-CFXyEreb1C9K6h8hl6uY2fT2y1uv2DyxjzqB2s/s1600/mikis_theodorakis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUccqgDcrGUICgaa93qBhdwD-3-WhCT99bWWzsFk-J25YjRCkmGVRo8s-FCnNLuszX_Aq99FjrFozEHkzGLLbZK3J97hFIicL7LTuc-CFXyEreb1C9K6h8hl6uY2fT2y1uv2DyxjzqB2s/s1600/mikis_theodorakis.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span></span>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Ποιο άραγε θα ήταν το πρώτο όνομα Έλληνα πολιτικοποιημένου μουσικού που θα μας ερχόταν αν κάποιος μας ρωτούσε; Μα φυσικά ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο Θεοδωράκης είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς συνθέτες έχοντας γράψει αμέτρητες επιτυχίες για τις οποίες έχει λάβει πάρα πολλές εγχώριες αλλά και διεθνείς αναγνωρίσεις. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και το γνωστό σε όλους μας "συρτάκι Ζορμπάς" βασισμένο σε παραδοσιακή Κρητική μουσική. Παράλληλα με την μουσική του καριέρα, ο Μίκης ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική στα τραγούδια του αλλά και στην προσωπική του ζωή. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου, καταδιώχτηκε από τις αρχές για τις προοδευτικές του ιδέες αλλά και των επαναστατικών του δράσεων. Εν τέλει, συνελήφθη και εξορίστηκε σε Ικαρία και Μακρόνησο. Ακόμη το 1963, μετά την δολοφονία του Λαμπράκη, ιδρύθηκε η "Νεολαία Λαμπράκη" της οποίας διετέλεσε πρόεδρος. Κάπου την ίδια εποχή, θα ιδρυθεί το κόμμα ΕΔΑ, το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς τότε καθότι το ΚΚΕ θεωρείτο παράνομο, στο οποίο υπήρξε βουλευτής. Επίσης, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, κρίθηκε παράνομος λόγω των ιδεών του για δεύτερη φορά, αυτό όμως δεν τον πτόησε να κινηθεί αντιστασιακά και να ιδρύσει μαζί με άλλους το ΠΑΜ (Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο). Το 1967 όμως συνελήφθη και πέρασε από όλες τις χείριστες θέσεις που επέφερε η χούντα στους αντιστασιακούς, φυλακές, βασανιστήρια και εξορίες. Εκείνος όμως, βρήκε το ψυχικό σθένος και δημιούργησε πολλά τραγούδια με επαναστατικό ύφος και προοδευτικές ιδέες, τα οποία κατάφερε να τα περάσει στο εξωτερικό. Μεγάλοι καλλιτέχνες εκτός Ελλάδας, έμαθαν τη δουλειά του και του συμπαραστέκονταν, ασκώντας μάλιστα αυστηρή κριτική στο καθεστώς της Ελλάδας. Κάποια ονόματα αυτών ήταν ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ και Λώρενς Ολίβιε. Επίσης συμμετείχε ενεργά και στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Ίδρυσε το Κίνημα της Ειρηνης, ενώ το 1983 βραβεύτηκε με Βραβείο Λένιν Ειρήνης. Φυσικά δεν σταμάτησε εκεί, καθώς συμμετείχε και σε άλλα πολιτικά ζητήματα όπως η προσπάθεια να λυθεί η ελληνοτουρκική κόντρα και άλλα πολλά. Ένας καλλιτέχνης που η ψυχή του ποτέ δεν γαληνεύει, πάντα προσπαθούσε να κάνει τον κόσμο καλύτερο με τα τραγούδια του και τις δράσεις του, με σκοπό να αντισταθεί σε οτιδήποτε αδικούσε τους ανθρώπους γύρω του. Γνώρισε μεγάλη καταξίωση και όχι άδικα, πράγμα το οποίο αποδεικνύει και την ταυτότητα του. Ένας μεγάλος μουσικός και συνθέτης, που προάγει τον πολιτικοποιημένο στίχο και δίνει παράδειγμα ενός δραστήριου, ασχολούμενου με τα κοινά, ανθρώπου.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span>
</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/eyDM_nzLh_c" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μάνος Λοΐζος</span></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg11Jtedl0FeGS_1PkKhvdZSbhsySRyqinG4L2m5TQgTyHgKEv6VSbcFryuy1dXpHP8DgGsAlinxB9k19yo359EFYRS2-7kHqJoZ4AZcu2seLzDqTaH-2hYCZQoc0bbyTl-eBrbh6KcFrg/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg11Jtedl0FeGS_1PkKhvdZSbhsySRyqinG4L2m5TQgTyHgKEv6VSbcFryuy1dXpHP8DgGsAlinxB9k19yo359EFYRS2-7kHqJoZ4AZcu2seLzDqTaH-2hYCZQoc0bbyTl-eBrbh6KcFrg/s1600/images.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
<strong><br /></strong>
<strong></strong></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον μοναδικό Μάνο Λοΐζο. Μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και άλλους πολλούς, θεωρείται από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες. Μπορεί να γεννήθηκε εκτός Ελλάδας (κάποιοι λένε για Αλεξάνδρεια, άλλοι για Λάρνακα) όμως η καρδιά του ήταν ελληνική. Συμμετείχε επίσης ενεργά σε πολιτικά ζητήματα. Ήταν μέλος του Κουμμουνιστικού Κόμματος και μαζί με άλλους είχε ιδρύσει τον Σύλλογο Φίλων της Ελληνικής Μουσικής. Μάλιστα, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και μέσω των ρόλων τους στο Σύλλογο, συνεργάστηκαν πολλές φορές. Κατά τη διάρκεια της Χούντας, θεωρήθηκε παράνομος. Για αυτόν τον λόγο έφυγε για την Αγγλία, όμως δεν άργησε να επιστρέψει. Το 1972, θα δημιουργήσει την Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος η οποία προσπάθησε να πατάξει τη λογοκρισία, η οποία δέσποζε την εποχή εκείνη. 17 Νοεμβρίου συνελήφθη, φυλακίστηκε και κρατήθηκε για δέκα μέρες. Με την πτώση της χούντας ήταν και πάλι ελεύθερος να δημιουργήσει και θεωρείτο ένας από τους πολλούς καλλιτέχνες που με τα κομμάτια τους προσπαθούσαν να συμπονέσουν τον λαό, να τον ξεσηκώσουν και να τον κρατήσουν δυνατό απέναντι στο αυταρχικό καθεστώς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/_xnFzF4ntfI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Παύλος Σιδηρόπουλος</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEircJXbqLMFLGIVk3DxDcrYrRgR0QwOuYbcU1xFJ9RIVKG9Gt0k5yui6ipXy1xrFuKA0R0d4biPLHhN0gGdNMW77vwIdjNiVyHPOchPsse1b48jXQRsNojmxSHNlU_lKf8ltQ2ZEp44DeA/s1600/sidiropoulos.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEircJXbqLMFLGIVk3DxDcrYrRgR0QwOuYbcU1xFJ9RIVKG9Gt0k5yui6ipXy1xrFuKA0R0d4biPLHhN0gGdNMW77vwIdjNiVyHPOchPsse1b48jXQRsNojmxSHNlU_lKf8ltQ2ZEp44DeA/s1600/sidiropoulos.JPG" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
<strong><br /></strong>
<strong></strong></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένας μεταγενέστερος καλλιτέχνης, που ασχολήθηκε με τον πολιτικοποιημένο στίχο και την πολιτική, είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ένας κατεξοχήν rock καλλιτέχνης για τα ελληνικά δεδομένα, ο οποίος προσπάθησε μέσω των κομματιών του πριν, κατά την διάρκεια, αλλά και μετά της χούντας να εκφράσει τις ανησυχίες του, να επικρίνει καταστάσεις και να βοηθήσει όσο μπορεί στην πάταξη της λογοκρισίας. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Δημήτρης Πουλικάκος και ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας. Τραγούδησε πολλά κομμάτια όπως "Τολμηρή επικοινωνία", "Ηλεκτρικός Θησέας" και "Οροπέδιο" του Μαρκόπουλου. Σε πολλά τραγούδια του, ανέδειξε λοιπόν τον πολιτικό και κοινωνικό στίχο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/FKlgmVD5TmA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Γιάννης Μαρκόπουλος</span></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip3TwqBgYuvRzHuBt4q8rPtVVrSgzfqbH4Yp-BKCjO3qcUL41KPSiVXDmRudWM0a_c1-NVQq_E5KT6LRAbnY6BbE4w5i3ZAP1I3WxId4ex_TpLLlyu4AdQpe0wjYnG_Oo525IIZmwF9i0/s1600/markopoulos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip3TwqBgYuvRzHuBt4q8rPtVVrSgzfqbH4Yp-BKCjO3qcUL41KPSiVXDmRudWM0a_c1-NVQq_E5KT6LRAbnY6BbE4w5i3ZAP1I3WxId4ex_TpLLlyu4AdQpe0wjYnG_Oo525IIZmwF9i0/s1600/markopoulos.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Άλλος ένας σύγχρονος σπουδαίος συνθέτης είναι ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Την περίοδο της δικτατορίας, είχε την δυνατότητα και έφυγε για το εξωτερικό και συγκεκριμένα το Λονδίνο, όπου εμπλούτισε τις ήδη υπάρχουσες μουσικές γνώσεις, συνθέτοντας πολλά σπουδαία έργα. Ένα από αυτά το θρυλικό Ζαβαρακατρανέμια, ένα κομμάτι που δράττομαι της ευκαιρίας να σας αναλύσω. Ήταν κατά τη περίοδο της δικτατορίας, όπου η λογοκρισία ήταν σε υψηλά στάδια και κάπως έπρεπε να κωδικοποιηθούν οι ερμηνείες, ώστε να περαστούν τα μηνύματα των πολιτικοποιημένων καλλιτεχνών.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ζάβαρα = Λάβαρα</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάτρα = Μαύρα (Κατράμι)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Νέμια = Ανέμισαν</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ίλεως = Σπλαχνικός, έλεος</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Λάμα = Λάμα του μαχαιριού</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Νάμα = Μάνα (αναγραμματισμός)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αλληλούια = Αλληλουχία (ένας τρόπος να κρύψουν την πραγματική λέξη ήταν να αποκρύψουν ένα γράμμα), έχω αλλήλους-να παλέψουμε όλοι μαζί</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σε σειρά λοιπόν βγάζει το παρακάτω νόημα:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Λάβαρα μαύρα ανέμισαν (σας θυμίζει πειρατές;), έλεος έλεος, τη λάμα μάνα, ανέμισαν, όλοι μαζί να παλέψουμε!</span></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
Οπότε λοιπόν, δεδομένου ότι οι πειρατές ήταν ορμητικοί και εκτός νόμου, κάπως έτσι θέλει ο στιχουργός να είναι ο λαός και με τέτοια ορμή να σαρώσουν τον αυταρχισμό με μαχαίρια και ανεμίζοντας τα λάβαρα, να παλέψουν όλοι μαζί για την απελευθέρωση τους!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το 1969 επέστρεψε στην Αθήνα για να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Εκεί, δημιούργησε μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της και μέσω αυτής αναζήτησε την βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/kJtB2KfjPpQ" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Νικόλας Άσιμος (Νικόλαος Ασημόπουλος)</span></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyNqfHA1wmbKxUuSKBMlEFKik4Le5BCQ3xnFggFgoxK554ht_eNEAs9eLQJt_iH1VC-OwJwG665SLwupeCm1OPOVBiVqPykwAabRZ3yZs19fAztKxBuA4luyw5dIts7p_PmXymj9qVFv0/s1600/nikolas_asimos_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyNqfHA1wmbKxUuSKBMlEFKik4Le5BCQ3xnFggFgoxK554ht_eNEAs9eLQJt_iH1VC-OwJwG665SLwupeCm1OPOVBiVqPykwAabRZ3yZs19fAztKxBuA4luyw5dIts7p_PmXymj9qVFv0/s1600/nikolas_asimos_1.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong><br /></strong>
<strong></strong></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένας ακόμη πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης ήταν ο μουσικός-στιχουργός και τραγουδιστής Νίκολας Άσιμος. Βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη και ξεκινούσε να τραγουδάει σε μπουάτ. Κατά τη διάρκεια της Χούντας, είχε προβλήματα με την αστυνομία καθώς τα τραγούδια του λογοκρίνονταν και του απαγορευόταν να τα τραγουδάει. Ακόμη ασχολήθηκε με τη συγγραφή. Το 1977 (σημειώτεον δεν είχαμε Χούντα), φυλακίστηκε μαζί με άλλους πέντε εκδότες για τα λεγόμενα τους, όμως με πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου αποφυλακίστηκαν. Μετά τον θάνατο του, ο Στέλιος Καζαντζίδης, μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, έκανε αναφορά σε ένα τραγούδι του για τον Νίκο, λέγοντας ότι το αφιερώνει σε έναν άνθρωπο "που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας". Κυρίως τα τραγούδια του γράφονταν ερασιτεχνικά σε κασέτες τις οποίες διακινούσε παράνομα και τις πουλούσε σε στενά της Αθήνας. Οι "παράνομες κασέτες", όπως ήθελε ο ίδιος να τις ονομάζει λόγω του στιχουργικού τους περιεχομένου, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους κατάλληλους (ή μη) τόπους με διάφορους μουσικούς και διακινούνταν "υπόγεια" μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη ή φίλων του, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/sDrdLkKf_WY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Αυτοί οι καλλιτέχνες ήταν βασικά παραδείγματα πολιτικοποιημένων Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι κράτησαν ψηλά τη σημαία της στρατευμένης τέχνης. Ονόματα-σύμβολα μιας εποχής εξαιρετικά δύσκολης για την ελεύθερη δημιουργία. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες. Σε μια χώρα των χιλίων βασάνων όπως είναι η Ελλάδα, με την χρόνια πολιτική αστάθεια και τις δυσμενείς κοινωνικές συνθήκες, λογικό είναι να υπάρξει ένα ασυνήθιστα μεγάλο ρεύμα στρατευμένων καλλιτεχνών, ονόματα όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο τραγουδιστής Νίκος Ξυλούρης ή ο Δημήτρης Πουλικάκος, οι οποίοι μπορεί να μην μπήκαν στη λίστα, όμως τους απασχόλησε έντονα η πολιτική του τόπου. Και αυτό είναι ίσως ένα φαινόμενο που πρέπει να μας δίνει ελπίδα. Είδαμε ότι αυτές τις εποχές, άνθισε ο νους και η λογική περισσότερο από άλλες πιο ήπιες. Και αυτή ίσως να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία μας, ο τρόπος που θα βοηθήσουμε στην επαγρύπνηση του λαού, ακολουθώντας το παράδειγμα αυτού του ρεύματος. Η μουσική, ο πολιτικοποιημένος στίχος, η στρατευμένη τέχνη, είναι η απάντηση σε όλους όσους εχθρεύονται την ελευθερία και την βούληση του λαού. Ναι στη μουσική, ναι στον συνειδητοποιημένο στίχο!</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/pSujHbm-rG8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-70327443496882758932015-07-20T19:54:00.000+03:002015-07-20T19:54:21.789+03:00Ξένοι Πολιτικοποιημένοι Καλλιτέχνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtV9B7Wk2oGij5NahDi_ZuY0DVOHKlMZFiCUboL6QkZq3Z3nAAPSpZYdkrtcOXx0K8jpfRAU2NhCo0cFfxRCd0JdzdT3vFoEyocXy3d0jxMfNi8AnM70gMH0dFvVc61NSqIP72aEbJHa8/s1600/4f4d9fa294e26f44f90908a15cafba41_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtV9B7Wk2oGij5NahDi_ZuY0DVOHKlMZFiCUboL6QkZq3Z3nAAPSpZYdkrtcOXx0K8jpfRAU2NhCo0cFfxRCd0JdzdT3vFoEyocXy3d0jxMfNi8AnM70gMH0dFvVc61NSqIP72aEbJHa8/s1600/4f4d9fa294e26f44f90908a15cafba41_XL.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Σε αυτό το διπλό αφιέρωμα θα αναφερθούμε στους πιο πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Ξεκινάμε σήμερα με τους ξένους καλλιτέχνες όπου οι δράσεις τους ήταν άκρως πολιτικοποιημένες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μουσική και ο στίχος, αναλύοντας βαθύτερα την ένωση τους ώστε να ποιηθεί ένα τραγούδι, συμπεραίνουμε ότι έχουν διαφορετικό σκοπό και η πορεία τους δεν είναι παράλληλη. Η μουσική ενώ ανακαλύφθηκε από τον άνθρωπο και πλέον ασχολούνται πολλοί με αυτήν, παρόλα αυτά είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Όσο και αν προσπαθούμε, ο χαώδης αριθμός νοτών σε πολλές κλίμακες και η τυχαία ή μη κατανομή τους σε ένα ελεγχόμενο χρόνο, καθιστούν ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί επαρκώς. Ο στίχος ήρθε να “εξανθρωπίσει” την τέχνη της μουσικής ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Με τη συνοδεία των στίχων, η μουσική ακολουθία πλέον δεν είναι κάτι άγνωστο, αντιθέτως, ο καθένας πλέον μπορεί να σιγοτραγουδήσει ένα μουσικό στίχο και απευθείας να παράγει νότες και ας μη το καταλαβαίνει. Ο στίχος λοιπόν έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κατανόηση της μουσικής από τον άνθρωπο. Από εκείνη τη στιγμή, η στιχουργική έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ οι θεματολογίες των τραγουδιών καλύπτουν όλα τα επίπεδα συζήτησης και κατανόησης οποιασδήποτε έννοιας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Ο πολιτικοποιημένος στίχος αναπτύχθηκε και τελειοποιήθηκε τον 20ο αιώνα. Η μουσική πλέον γίνεται ένα με το λαό ο οποίος θα μιλήσει για τα καθημερινά του κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα τα οποία είναι απόρροια της βιομηχανικής επανάστασης, της ταχύτατης εξέλιξης και των γρήγορων ρυθμών ζωής ενώ η φτώχεια θα παραμείνει. Ο μέσος άνθρωπος δεν μπορούσε να μην αντιδράσει. Μέσα στις ενέργειες του ήταν και ο πολιτικοποιημένος στίχος. Έτσι θα γραφτούν πολλά τραγούδια τα οποία εξιστορούν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα ασκώντας αυστηρή κριτική σε εκάστοτε πολιτικές, ενώ αναδείκνυαν τα κοινωνικά προβλήματα τους από τις καθημερινές εικόνες που βίωναν. Πολλές φορές ο πολιτικοποιημένος στίχος πολεμήθηκε και απαγορεύτηκε. Τα καθεστώτα όντας ολοκληρωτικά, έπραξαν σπασμωδικά για την πάταξη της ελεύθερης ιδέας και της αντίδρασης και απαγόρευσαν πολλά τραγούδια, ενώ εξόρισαν και βιαιοπράγησαν εναντίον των δημιουργών τους. Ο λόγος είναι προφανής, ήξεραν ότι το τραγούδι, αφού είχε τέτοια εξάπλωση και άνθιση, θα μίλαγε ευθέως στους ακροατές και θα τους περνούσε εύκολα τα αντιδραστικά μηνύματα. Οι πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες είναι οι σύγχρονοι ήρωες, άνθρωποι που θυσιάζουν τα πάντα για να μιλήσουν στον λαό, από ένα κατεξοχήν φιλελεύθερο βήμα… τη μουσική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><em><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ακολουθεί η λίστα με τα μεγαλύτερα ονόματα πολιτικοποιημένων μουσικών του εξωτερικού</span></em></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pink Floyd</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWIgS2DwS8HxnckEtln2_4OSHS3OL4BV980BtSpsiq3zHsURN6KiF7yM_CbFrvYxqstupHELnGk_2XSAVfatYPMttoNZ9EsyuVmmz3OJk22WFZyCVyel53BLeN4jiG0wVGUBwvnCj5Wck/s1600/pflive8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWIgS2DwS8HxnckEtln2_4OSHS3OL4BV980BtSpsiq3zHsURN6KiF7yM_CbFrvYxqstupHELnGk_2XSAVfatYPMttoNZ9EsyuVmmz3OJk22WFZyCVyel53BLeN4jiG0wVGUBwvnCj5Wck/s1600/pflive8.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Για τους Pink Floyd έχουμε μιλήσει. Είναι από τα σημαντικότερα και σπουδαιότερα συγκροτήματα όλων των εποχών, με τεράστια καριέρα τεσσάρων δεκαετιών και πλούσιας δημιουργίας που ξεκινά το 1965 και δισκογραφικά τελειώνει το 1994. Η παρέα του Roger Waters και του David Gilmour δημιούργησε μουσική η οποία περιείχε μεγάλο εύρος ακουσμάτων και χαρακτηριστικών με μοναδικό τρόπο, ενώ οι θεματολογίες των κομματιών τους ποικίλουν. Ανάμεσα στις θεματολογίες τους περιέχονται πάρα πολλά πολιτικά μηνύματα και κοινωνικές ανησυχίες, σε τέτοια συχνότητα που μπορούμε να τους αποκαλέσουμε πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες. Η δισκογραφία τους περιέχει πολλά άλμπουμ πολιτικοποίησης και ιδεών, όπως το Dark Side Of The Moon, Animals, Ummaguma αλλά και το θρυλικό The Wall. Οι Pink Floyd άφησαν πίσω τους ένα σπουδαίο μουσικό και και πνευματικό έργο, το οποίο ώθησε πολλούς ανθρώπους στην κοινωνική και πολιτική αντίληψη που κατέχουν σήμερα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/34ZmKbe5oG4" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://homouniversalisgr.blogspot.gr/search?q=pink+floyd">εδώ</a> το αφιέρωμα για τη σταδιοδρομία του συγκροτήματος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ακόμη μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2014/03/song-review-comfortably-numb-pink-floyd.html">εδώ</a> την ανάλυση ενός πολιτικοποιημένου κομματιού του συγκροτήματος, το Comfortably Numb.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">John Lennon</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHeW1SDOnnFYRm9KZeiyRWowZevdgf14tzG3UqNMfKvHR9VfG-Dh2C48Yxtzwc6DZIsCh66KjD0MDUgj9yqdvDH2kU1JN_GXiZZnkSufarGwAFfquJESQdzVkIZAXC4Nr-I7JMUQvhfkw/s1600/John-Lennon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHeW1SDOnnFYRm9KZeiyRWowZevdgf14tzG3UqNMfKvHR9VfG-Dh2C48Yxtzwc6DZIsCh66KjD0MDUgj9yqdvDH2kU1JN_GXiZZnkSufarGwAFfquJESQdzVkIZAXC4Nr-I7JMUQvhfkw/s1600/John-Lennon.jpg" width="400" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">O John Lennon, ήταν μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Γεννημένος στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, μαζί με τον Paul McCartney δημιούργησαν το βρετανικό συγκρότημα "The Beatles" μέσα από το οποίο αναδείχθηκε το πλούσιο ταλέντο του. Αφότου ξεκίνησε solo καριέρα, δημιούργησε πολλά πολιτικοποιημένα τραγούδια τα οποία έγιναν μεγάλη επιτυχία και διαμόρφωσαν συνειδήσεις. Παραδείγματα αποτελούν το Working Class Hero αλλά και το κομμάτι-ιδεολογία Imagine. Πέρα από τη δισκογραφική του καριέρα, ο John Lennon ήταν μεγάλος ακτιβιστής καθώς προέβαινε συχνά σε ριζοσπαστικές πράξεις και πέρναγε πολιτικοποιημένα μηνύματα. Οι κινήσεις αυτές είχαν μεγάλο νόημα και σήμαιναν πολλά. Φαίνεται όμως, ότι ενόχλησε πολλούς, γιατί ήταν φωτισμένο μυαλό και ο λόγος του ακουγόταν. Το 1980 κάποιος άγνωστος τον δολοφόνησε. Ένας "φωτισμένος" άνθρωπος που έκανε το καθήκον του, ο John Lennon θα μείνει στην ιστορία και για τη μουσική του κληρονομιά αλλά και για την ανθρωπιστική του δράση. Λίγοι είχαν το κουράγιο και το θάρρος να δείξουν την όμορφη πλευρά της ζωής, δίχως συμφέροντα και υλικά αγαθά. Πάλεψε και τελικά, βγήκε νικητής, καθώς η ανθρωπότητα ποτέ δεν θα τον ξεχάσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/RwUGSYDKUxU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Διαβάστε <a href="http://www.decay.gr/index.php/mousiki/outer/item/447-john-lennon-i-gennisi-enos-asymvivastou-anthropou" target="_blank">εδώ</a> λίγα πράγματα για τη ζωή του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Διαβάστε <a href="http://www.decay.gr/index.php/mousiki/outer/item/706-san-simera-o-john-lennon-epestrepse-to-mettalio-tou" target="_blank">εδώ</a> για μια από τις πολλές πολιτικές διαμαρτυρίες του, όπου επέστρεψε ολόκληρη βασιλική τιμή!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Peter Gabriel</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir_0TYybSFJxnSkBHTuB4rg7Dc3kdIXfFtbAoWubrkkX9UXw3SquXjcVagwOWODPpeaG6p6zhq7Dd07eHyMvADoQPZKy0lDCJjS2GS-iiH7oQnMuDe5T3JG4X3eowX6ak0mUyx6661Gi8/s1600/gabriel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir_0TYybSFJxnSkBHTuB4rg7Dc3kdIXfFtbAoWubrkkX9UXw3SquXjcVagwOWODPpeaG6p6zhq7Dd07eHyMvADoQPZKy0lDCJjS2GS-iiH7oQnMuDe5T3JG4X3eowX6ak0mUyx6661Gi8/s1600/gabriel.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένας ακόμη πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης είναι ο Peter Gabriel. Ο βρετανός μουσικός και στιχουργός γεννήθηκε το 1950 και έκανε καριέρα με το συγκρότημα Genesis αλλά και Solo. Το 1986 ξεκίνησε ένα εγχείρημα το οποίο αποδείχθηκε μεγάλο, να ασχοληθεί με τη Διεθνή Αμνηστία και να λάβει μέρος σε μια μεγάλη καμπάνια για τη προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι ξεκίνησε συναυλίες με γνώμονα τη διατήρηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέχρι το 1998. Ακόμη το 1992 δημιούργησε μαζί με άλλους την μη κερδοσκοπική εταιρία WITNESS η οποία υποστηρίζει και πραγματοποιεί video και ντοκιμαντέρ με θέμα τη διατήρηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εξασφάλιση της δικαιοσύνης, την πάταξη της βίας και τη δημόσια προβολή όλων αυτών. Ακόμη έχει πάρει μέρος και σε άλλα ακτιβιστικά γκρουπ όπως τους Elders στην Νότια Αφρική. Τέλος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το Απαρτχάιντ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/7Ak-iulodxU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<strong style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Victor Jara</span></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8KHxScZJPaYAhMHiC-SkhLdpeWLTvDWh2iQNnb8fi8IiJrXfXdglPYk1pabdGXO654yhGlZw3DdwG4RkbfsWnpMRGKgOmscPYocNlNR7zOZxcpOFl7op5Fd2SV61VS39Bz6fgnjvNF0/s1600/VICTOR-JARA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8KHxScZJPaYAhMHiC-SkhLdpeWLTvDWh2iQNnb8fi8IiJrXfXdglPYk1pabdGXO654yhGlZw3DdwG4RkbfsWnpMRGKgOmscPYocNlNR7zOZxcpOFl7op5Fd2SV61VS39Bz6fgnjvNF0/s1600/VICTOR-JARA.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong style="text-align: justify;"><br /></strong>
<strong style="text-align: justify;"></strong></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένας λιγότερο γνωστός αλλά βαθιά πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης ήταν ο Victor Jara. Καταγόταν από τη Χιλή γεννημένος το 1932 και από νωρίς είχε δείξει σημάδια πολιτικοποιημένης τέχνης ενώ ήταν μέλος του κουμμουνιστικού κόμματος της Χιλής. Έχει γράψει πάρα πολλά πολιτικά κομμάτια τα οποία μπορούν να βρεθούν με μια απλή αναζήτηση. Το 1970 βοήθησε στην άνοδο του πολιτικού Allende ο οποίος εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας. Δυστυχώς, η ακροδεξιά η οποία αντιτασσόταν στην πολιτική Allende, υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μαζί με τον Χιλιανό στρατό κήρυξε φασιστικό καθεστώς. Σε αυτή τη περίοδο είναι που πέθανε και ο Allende. Εκείνη την μέρα ο Jara τραγούδαγε μπροστά σε κόσμο για να ανεβάσει την διάθεση του κοινού. Στις 12 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου αυτός και χιλιάδες κόσμος οδηγήθηκε σε ένα στάδιο σαν κρατούμενος από το στρατό της Χιλής από το οποίο δε βγήκε ζωντανός... Μια ιστορία λέει ότι ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει ώστε ο κόσμος να διατηρήσει ελπίδα. Αυτό δεν άρεσε στο στρατό ο οποίος τον έκανε να σταματήσει με τη βία χτυπώντας τον μέχρι που δεν μπορούσε να παίξει. Τότε άρχισε απλά να τραγουδάει και τον σταμάτησαν τελειωτικά πυροβολώντας τον… Ο Jara έχει γίνει έμπνευση πολλών καλλιτεχνών και ποιητών ανά τον κόσμο ενώ έχουν γραφτεί πολλά γι αυτόν. Ακόμη πολλές ακτιβιστικές ομάδες έχουν πάρει το σκεπτικό του και συνεχίζουν το δύσκολο έργο τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" src="//www.youtube.com/embed/zAzRMMd8jg8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="560"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Joan Baez</span></strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGlXDL5kiQEHUqFctjTSDw8yEvXWRhGYftJzZhvu2x5Ja-R39AqsueKYRJPbkHmV69XcIsYUi-2oVeaKWNSvPG2aPgPdViH7lHCJlZ4UEuZsiNlJt2-kKWxKUfX3biJx7xup7fT2mrZwA/s1600/joan_baez.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGlXDL5kiQEHUqFctjTSDw8yEvXWRhGYftJzZhvu2x5Ja-R39AqsueKYRJPbkHmV69XcIsYUi-2oVeaKWNSvPG2aPgPdViH7lHCJlZ4UEuZsiNlJt2-kKWxKUfX3biJx7xup7fT2mrZwA/s1600/joan_baez.gif" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">H Joan Baez είναι Αμερικανίδα στιχουργός, τραγουδίστρια της folk αλλά και άλλων ειδών μουσικής. Η καριέρα της είναι πολυετής καθώς από τα 18 της (1956) τραγουδάει ασταμάτητα. Οι στίχοι των τραγουδιών της ποικίλουν, καθώς τραγουδάει σε Αγγλικά αλλά και Ισπανικά. Πέρα από τον καλλιτεχνικό χώρο, η Joan είναι ιδιαίτερα γνωστή για τις κοινωνικοπολιτικές δράσεις της. Έχει συμμετάσχει σε πολλές διαμαρτυρίες μαζί με ακτιβιστές. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ συνελήφθη και φυλακίστηκε για τη συμμετοχή της στη διαμαρτυρία στο Armed Forces Induction Center.. Εκτός αυτού του γεγονότος, ενεργά κατά του πολέμου καθώς είναι σημαντικό μέλος του αντιπολεμικού κινήματος. Εκτός από τις διαμαρτυρίες με πορείες, η Joan Baez έχει γράψει πολλά τραγούδια κατά του πολέμου και κάποιων κοινωνικών προβλημάτων. Ακόμη, δρα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Το 1963 στην περίφημη αρχική ομιλία του Martin Luther King με το ξεκίνημα «I have a dream» η Joan τραγούδησε πολλά κομμάτια όπως το Oh Freedom και το We shall Overcome. Επίσης έχει συμμετάσχει σε πολλές διαμαρτυρίες κατά του φυλετικού διαχωρισμού κυρίως σε νότιες περιοχές της Αμερικής που ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι με απαρχαιωμένες απόψεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" src="//www.youtube.com/embed/0qaww0_trUc" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;" width="480"></iframe><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που παρά την αναγνώριση τους και την επιτυχία τους, δεν έχουν μείνει σε αυτό. Χρησιμοποίησαν την καθολική αναγνώριση του προσώπου τους και βοήθησαν ανθρώπους και πολιτικούς με όραμα ένα καλύτερο κόσμο. Ακόμη, βοήθησαν πολλές οργανώσεις να περάσουν τα θετικά μηνύματα τους, όπου εκείνη την εποχή χλευάζονταν. Πολλοί πέτυχαν κάποιες επιδιώξεις, άλλοι πέθαναν για αυτό… Βλέποντας την πρωτοφανή ευαισθητοποίηση των μουσικών καλλιτεχνών και τον ρομαντισμό που επιδείκνυαν, συμπεραίνουμε τη θετική επιρροή που ασκεί η μουσική στο πνεύμα του ανθρώπου. Σε αυτό το άρθρο αναλύσαμε μερικούς καλλιτέχνες όπου είχαν διάθεση για εξωτερίκευση του κοινωνικού και πολιτικού τους προσώπου ώστε να περάσουν μηνύματα, χρησιμοποιώντας την επιρροή και την αναγνωρισιμότητα που τους είχε δώσει η δουλειά τους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ήταν μόνο αυτοί. Αμέτρητοι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο έγραψαν τραγούδια και συμμετείχαν ενεργά σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα με σκοπό ένα καλύτερο αύριο. Η μουσική λοιπόν, διδάσκει ακόμα και μαθήματα ζωής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-63398226691667818942015-07-20T19:32:00.000+03:002015-07-20T19:32:52.800+03:00Sountracks Ελληνικών Σειρών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDALYdoQNi-cjRP2uMMNpldfccti09YbomaX57gv85RpPDt6g-yHxVbkXa4r6f6qr1xMyE_8IQV2mBnJqOWuTjwzL31oI5vqAhV-Nts7WD2xz_F2Iz696pho7SApif3EA_5Rdg7wcn6KfW/s1600/f2cd3ea2fa74205369dfcf9169ee1dae_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDALYdoQNi-cjRP2uMMNpldfccti09YbomaX57gv85RpPDt6g-yHxVbkXa4r6f6qr1xMyE_8IQV2mBnJqOWuTjwzL31oI5vqAhV-Nts7WD2xz_F2Iz696pho7SApif3EA_5Rdg7wcn6KfW/s400/f2cd3ea2fa74205369dfcf9169ee1dae_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Δείτε 10 soundtracks ελληνικών σειρών που άφησαν εποχή και τα θυμόμαστε ακόμη και σήμερα!<br />
Η παραγωγή οποιουδήποτε οπτικοακουστικού έργου (ταινία, σειρά, ντοκιμαντέρ κλπ), συνοδεύεται πάντα από ένα soundtrack. Αυτό κάνει το έργο ακόμη πιο μοναδικό, ενώ αποδίδει στον θεατή πιο άμεσα το mood της. Αυτό το φαινόμενο πήρε τέτοιες διαστάσεις ώστε σήμερα η επιμέλεια και η επιλογή των soundtracks να έχει γίνει επιστήμη. Στο εξωτερικό και ειδικά στην Αμερική όπου η παραγωγή σειρών έχει γίνει βιομηχανία, παράγονται από την αρχή soundtracks ειδικά για την εκάστοτε σειρά.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι τόσο εξελιγμένα, παρόλα αυτά, πολλές σειρές έχουν καταφέρει να μας κερδίσουν και στο μουσικό κομμάτι, καθώς έχουν γίνει πολλές ωραίες επιλογές. Για αυτό λοιπόν, σας παρουσιάζουμε 10 soundtracks Ελληνικών Σειρών που ξεχωρίσαμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong></strong><strong><em>*η σειρά είναι τυχαία</em></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Dolce Vita (1995-MEGA)<br /><strong> Soundtrack:</strong> Perez Prado - Mama Yo Quiero</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/khMQDLR4P5k" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
2) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Κωνσταντίνου και Ελένης (1998-ΑΝΤ1)<br /> <strong>Soundtrack:</strong> Espana Cani</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/vrbkcUdDSyQ" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
3) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Κόκκινο Δωμάτιο (2005-MEGA)<br /><strong> Soundtrack:</strong> Terry Snyder - Puttin' On The Ritz</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/jKJAYWsStEc" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
4) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Τι Ψυχή Θα Παραδώσεις Μωρή; (2000-MEGA)<br /><strong> Soundtrack:</strong> Caterina Caselli - Nessuno Mi Può Giudicare</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/DOVGmoQpOaA" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
5) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Δύο Ξένοι (1997-MEGA)<br /> <strong> Soundtrack:</strong> 101 Strings - I Could Have Danced All Night</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/iyHLg2wClp4" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
6)<strong> Όνομα σειράς:</strong> 50-50 (2005-MEGA)<br /> <strong> Soundtrack:</strong> Paul Anka - Adam and Eve</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/OC5PZAvXqqc" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
7) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Εκείνες Και Εγώ (1996-ΑΝΤ1)<br /> <strong>Soundtrack:</strong> Mitch Miller - The River Kwai March ~ Colonel Bogey March</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/CB8F8g1-4Uw" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
8) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Εγκλήματα (1998-ΑΝΤ1)<br /> <strong>Soundtrack:</strong> The Beatles - Little Child</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/gv6hFCwpytc" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
9) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Οι Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη (2002-ΑΝΤ1)<br /> <strong>Soundtrack:</strong> Βλάσσης Μπονάτσος - There's No One Like Me</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/ch5ugVoV47U" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
10) <strong>Όνομα σειράς:</strong> Το Δις Εξαμαρτείν (1993-MEGA)<br /> <strong> Soundtrack:</strong> Ennio Morricone & Miranda Martino – Meglio Stasera</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/je3bVITj_1I" width="480"></iframe><br />
Επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω τρία από αυτά ως τα καλύτερα για μένα: Beatles-Little Child, <span style="text-align: justify;">Terry Snyder - Puttin' On The Ritz και Βλασσης Μπονάτσος-There's no one like me. <strong>Φυσικά περιμένουμε να ξεχωρίσετε κι εσείς κάποια από αυτά ή και να προσθέσετε και κάποια στη λίστα.</strong></span><br />
<span style="text-align: justify;"><strong></strong></span><span style="text-align: justify;"><strong>Για περισσότερα άρθρα μπείτε <strong>στη σελίδα μας στο facebook που θα τη βρείτε</strong> <a href="https://www.facebook.com/decay.gr?fref=ts" target="_blank">εδώ</a>.</strong></span><br />
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-82926205731379633502015-07-19T12:01:00.002+03:002015-07-19T12:01:49.482+03:00Ασυνήθιστα Μουσικά Όργανα-Sea Organ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgf2fLAuFQc0CJH9MzxEKXbmwwYCWAUCbvMCsdSBdueBZeitj9r0aXnWnBbFA7SwVnsfVP8NN2BhV1pPNe6OgSWsRmGg_QZf6zYqNke2Z2pJlHCLdltegonBpSMnWmvQipDjFz50CBF84/s1600/2b6800ed3449797f0570e3909a6130fd_M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgf2fLAuFQc0CJH9MzxEKXbmwwYCWAUCbvMCsdSBdueBZeitj9r0aXnWnBbFA7SwVnsfVP8NN2BhV1pPNe6OgSWsRmGg_QZf6zYqNke2Z2pJlHCLdltegonBpSMnWmvQipDjFz50CBF84/s1600/2b6800ed3449797f0570e3909a6130fd_M.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
<br />
</span><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Συνεχίζοντας τη στήλη με την οποία ανακαλύπτουμε ασυνήθιστα μουσικά όργανα, σήμερα θα ασχοληθούμε με το Sea Organ (Όργανο της Θάλασσας).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
<br />
<strong style="text-align: justify;">Μουσικό όργανο:</strong><span style="text-align: justify;"> Sea Organ (Όργανο της Θάλασσας)</span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Κλάση:</strong> δεν υπάρχει επίσημη κλάση, μπορεί όμως να θεωρηθεί πνευστό</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Ανακαλύφθηκε:</strong> 2005</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>Χώρα:</strong> Κροατία</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο όργανο, το Όργανο της Θάλασσας του Zadar. Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό το όργανο θεωρείται περισσότερο αρχιτεκτονικό επίτευγμα παρά μουσικό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το Sea Organ είναι ένα εκ φύσεως μουσικό όργανο και δημιουργήθηκε από τον αρχιτέκτονα Nikola Basic, όταν και αυτός ανέλαβε την ανοικοδόμηση μιας μεγάλης παραθαλάσσιας περιοχής στο Zadar της Κροατίας, που είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης, σκέφτηκε να πράξει κάτι το οποίο θα δώσει κάτι ξεχωριστό στην περιοχή. Έτσι, κατασκευάστηκε η προβλήτα του λιμανιού, όμως σε ένα σημείο τοποθέτησε σκαλοπάτια. Σε αυτά τα σκαλοπάτια έχουν δημιουργηθεί ειδικές τρύπες, από τις οποίες περνάει αέρας και νερό από τη θάλασσα τα οποία συσσωρέυονται στο εσωτερικό τους. Όλα αυτά μαζί συντελούν στο να δημιουργείται από μόνος του ένας παράξενος ήχος, λίγο απόκοσμος και ταξιδιάρικος ο οποίος μοιάζει με αυλό και μαγεύει τους περαστικούς!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/pQ9qX8lcaBQ" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το όργανο είναι το πρώτο pipe organ στον κόσμο που παίζεται από τη θάλασσα. Τα σκαλοπάτια και ο μηχανισμός που έχουν ώστε να ακούγεται ο ήχος συντελούν το όργανο. Όλη η κατασκευή είναι 70 μέτρα και περιέχονται σε αυτή 35 πλαστικοί σωλήνες. Κάθε σωλήνα παρέχει διαφορετικές νότες από διάφορες κλίμακες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8880871323083979870" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πώς παίζεται</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS9g9j07WaExUdeDBIF45NyEdK56BaYY8tfv7kbvsqyDFRkhe8jLzL4patJhu9uApQaYl4x84-QCNf5lGwcY0ThJ6joMNpdW5PDS4sMhffJfMfo4rTvLvfHEDRUQzJG9_ovgwn56KIWIc/s1600/sea_organ2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS9g9j07WaExUdeDBIF45NyEdK56BaYY8tfv7kbvsqyDFRkhe8jLzL4patJhu9uApQaYl4x84-QCNf5lGwcY0ThJ6joMNpdW5PDS4sMhffJfMfo4rTvLvfHEDRUQzJG9_ovgwn56KIWIc/s1600/sea_organ2.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><br /><br />
<br />
Ουσιαστικά, το όργανο παίζεται από την ίδια τη φύση! Το μόνο που χρειάζεται είναι νερό και αέρας! Όπως είπαμε και πριν, σε κάθε σκαλοπάτι, υπάρχουν τρύπες από την μεριά της θάλασσας οι οποίες οδηγούν σε εσωτερικούς σωλήνες. Οπότε, ο αέρας διοχετεύεται στο εσωτερικό του σωλήνα και περιμένει το κύμα ώστε να παράγει τον ήχο. Όταν το κύμα έρχεται και καλύπτει το σκαλοπάτι, το νερό διοχετεύεται στον σωλήνα και αλληλεπιδρά με τον αέρα, δημιουργώντας ένα σφύριγμα το οποίο παράγει μια νότα.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα τόσο ασυνήθιστα μοναδικό όργανο, το οποίο μαζεύει τουρίστες από όλο τον κόσμο! Εκτός της μοναδικότητας του, το όργανο αυτό προσδίδει μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Οι επισκέπτες κάθονται πάνω στα σκαλοπάτια και ατενίζουν τη θάλασσα, όταν αυτή, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τον αέρα, τους καλωσορίζει παίζοντας ένα ατελείωτο κονσέρτο μαγευτικής μουσικής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-24577172480415459152015-07-19T12:00:00.001+03:002015-07-19T12:00:09.893+03:00Thief Game Review<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Game Review για έναν από τους πολυαναμενόμενους τίτλους της χρονιάς, The Thief.<br />
<div style="text-align: justify;">
Για όσους δεν ξέρουν, το Thief είναι μια σειρά stealth βιντεοπαιχνιδιών. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το ολοκαίνουργιο Thief και έγινε αμέσως αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα σε gamers, τα trailers του είχαν πάρα πολλά views στο youtube και όλο αυτό γιατί αυτά που έδειχναν ήταν άκρως ενδιαφέροντα. Επίσης, πολύ παλιότερα, είχαν κυκλοφορήσει πολύ επιτυχημένα games της σειράς (Thief: The Dark Project, Thief II: The Metal Age, Thief: Deadly Shadows) και αυτό βοήθησε στην ανυπομονησία για το καινούργιο game.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ονομασία:</strong> Thief<br /><strong>Εκδότης:</strong> Eidos Montreal σε συνεργασία με την Square Enix<br /><strong>Ημέρα Κυκλοφορίας:</strong> 25-28 Φεβρουαρίου 2014<br /><strong>Κονσόλες:</strong> Microsoft Windows, Playstation 3/4, Xbox 360/One<br /><strong>Είδος:</strong> Stealth</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Η παραγωγή</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανέκαθεν, η σειρά Thief δεν άνηκε σε μια εταιρία. Το πρώτο Thief: The Dark Project και το δεύτερο Thief II: The Metal Age είχαν κυκλοφορήσει από την Looking Glass Studios σε συνεργασία με την Eidos Interactive. Το τρίτο Thief: Deadly Shadows είχε κυκλοφορήσει από την Ion Storm και την Eidos Interactive ενώ το τελευταίο από την Eidos Montreal και την Square Enix. Όπως καταλαβαίνετε λόγω των διαφορετικών δημιουργικών ομάδων που ασχολήθηκαν με το game, λογικό είναι τα αποτελέσματα να ποικίλουν. Σκοπός τους ήταν να φτιάξουν το απόλυτο stealth game το οποίο θα αναβίωνε παλαιότερες ιστορίες του Thief και, όπως είναι λογικό, θα πρέπει να βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα του. Από αυτό το σημείο όμως ξεκινάνε οι απογοητεύσεις μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>Η ιστορία</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Όποιος είχε παίξει τα προηγούμενα Thief και ήθελε να βιώσει κάτι διαφορετικό δυστυχώς θα απογοητευτεί. Η εταιρία που ασχολήθηκε προτίμησε να μην πάρει ρίσκο σε αυτό το κομμάτι και αναβίωσε τις παλιότερες ιστορίες καθώς μιλάμε για επανεκκίνηση της σειράς. Η ιστορία έχει ως εξής:</div>
<div style="text-align: justify;">
Βρισκόμαστε στην πόλη που ονομάζεται Town, μια πόλη μεσαιωνικού ρυθμού, όμως όπως φαίνεται από τα αντικείμενα και τις ενδυμασίες, βρισκόμαστε τουλάχιστον 400-500 χρόνια μετά. Η Town έχει μείνει πίσω λόγω της μεγάλης διαφθοράς που υπάρχει στην εξουσία της, καθώς όλα είναι κάτω από την επιτήρηση του τυράννου που τον αποκαλούν Baron. Ο Baron έχοντας συγκεντρωμένες όλες τις εξουσίες, επιβάλλει ένα αυταρχικό καθεστώς με αυστηρούς νόμους, εκδικητικές και απάνθρωπες τιμωρίες στους παραβάτες, υψηλούς φόρους σε σημείο οικονομικής εξαθλίωσης των κατοίκων και υψηλή αστυνόμευση, σε σημείο που αργά το βράδυ δεν αφήνουν κανέναν να κυκλοφορήσει. Ο χαρακτήρας μας είναι ο Garrett, ένας πολύ ικανός ληστής, ο οποίος είναι κάτι σαν θρύλος στην πόλη, καθώς όλοι μιλάνε για τον μεγάλο αφέντη Ληστή, που κρύβεται στις σκιές. Όπως είναι λογικό, η κατάσταση τον επηρεάζει, γιατί από φύσης είναι αντιδραστικός και δεν του αρέσει η αδικία(ληστεύει μόνο από τους πλούσιους και καταπατητές των δικαιωμάτων του λαού). Έτσι η ζωή του είναι να εισβάλλει σε πλούσια σπίτια με τις ικανότητες του οι οποίες είναι: να κινείται αθόρυβα στις σκιές, να αιφνιδιάζει τα θηράματα του και να τα ακινητοποιεί, να μην του στέκεται εμπόδιο καμία κλειδαριά ενώ να τρυπώνει σε διάφορα σημεία με ευκολία. Όμως ένα βράδυ συμβαίνει κάτι το οποίο θα είναι καθοριστικό. Μια εισβολή ρουτίνας στο σπίτι του Baron με την συνεργάτιδα του Erin, μια μυστική τελετή των αρχόντων, ένα ατύχημα και ένα ξύπνημα πολύ μακριά από το σημείο θα μπλέξουν τον πρωταγωνιστή και εμάς. Με το που συνέρχεται ο Garrett θα δούμε την πόλη περισσότερο αποπνικτική, μια βαριά και ομιχλώδη ατμόσφαιρα και μια περίεργη ασθένια σκοτώνει τους κατοίκους της. Οι στρατιώτες είναι αμίληκτοι και σκοτώνουν για πλάκα οποιονδήποτε ενώ ο λαός όλο και φουντώνει στις σκιές μιλώντας για επανάσταση και ανατροπή. Εν τέλει επιμένει πάρα πολύ σε υπερφυσικά φαινόμενα και φαντασία που ξεφεύγεις από την πραγματική ταυτότητα του παιχνιδιού και επιβιώνεις. Μέσα σε όλα αυτά καλούμαστε λοιπόν να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Εδώ να σημειώσουμε ότι η ιστορία ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα και σε τραβάει, όμως στην πραγματικότητα είναι χιλιοειπωμένη και δεν σε εκπλήσσει. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για ιστορίες με έναν δυνάστη και μια πόλη που υποφέρει και έναν ήρωα που θα τους σώσει όλους. Καλό και ωραίο για λίγο αλλά όχι για συνέχεια. Εκτός αυτού η ιστορία δυστυχώς έχει πολλά κενά και μπάζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Gameplay</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Έπαιξα το Thief σε Microsoft Windows. Όσο χειρίζεσαι τον Garrett, ο τρόπος που θα σε βάλει το παιχνίδι να σκέφτεσαι είναι stealth surviving. Ουσιαστικά, κρύβεσαι σε σκιές, πίσω από αντικείμενα, στις ταράτσες, μέσα σε αεραγωγούς και σωλήνες γιατί ο στρατός του Baron σε ξέρει και αν σε δει θα σου επιτεθεί. Μπορεί ο Master Thief να μην έχει την ικανότητα να τα βάλει με όλους, διαθέτει όμως πονηριά και skills τα οποία μπορούν να τους βγάλουν εκτός μάχης χωρίς καμία κούραση. Ο χειρισμός του στο PC είναι τα βασικά κουμπιά όπως W,A,S,D , τα νούμερα από πάνω καθώς και συνήθη κουμπιά όπως το Ε, ή το Χ. Η κάμερα, είναι first person και επικεντρωνόμαστε στα χέρια του player μας, ανάλογα με το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσουμε και τον τρόπο που θα αλληλεπιδράσουμε με το περιβάλλον. Για παράδειγμα τυχαίνει να πιανόμαστε από αντικείμενα ενώ για να κρυφτούμε πίσω από ένα κουτί και να βλέπουμε πότε θα προχωρήσουμε με ασφάλεια αλληλεπιδρούμε με το Ε. Το κακό είναι ότι το gameplay έχει πολλά αρνητικά. Αρχικά, η ταχύτητα που πρέπει να σκεφτείς τι να κάνεις και ο γρήγορος εντοπισμός σου σε περίπτωση που χαλαρώσεις λίγο θα έπρεπε να φροντιστεί από τους προγραμματιστές για πιο εύκολη επιλογή των αντικειμένων. Θα πρέπει να θυμάσαι απ' έξω όλα τα κουμπιά και τι εργαλείο θα "βγάλει" αλλιώς αν θες να κοιτάξεις τον κατάλογο θα αργήσεις πολύ. Το κακό είναι ότι αυτή η σχεδόν ασήμαντη και άσκοπη δυσκολία είναι ίσως η μοναδική. Το stealth game είναι από τα πιο δύσκολα, συγκριτικά, είδη gaming(και αυτό θα σας το πούνε καλύτερα οι λάτρεις του είδους). O παίκτης σου δεν είναι δυνατός, δεν μπορεί να τα βάλει με όλους και έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλές αλληλεπιδράσεις του χώρου γιατί γύρω σου γίνεται ένα μπάχαλο από παγίδες, ζώα και αντικείμενα(σπασμένα μπουκάλια, δάδες φωτιάς, κοράκια και σκύλοι) που μπορούνε να προδώσουν τη θέση σου ανά πάσα στιγμή. Καλώς ή κακώς αυτά στο καινούργιο Thief αποφεύγονται εύκολα και παρακάμπτεις πολλές φορές την παγίδα με πολλούς τρόπους(ένας δεν έφτανε;). Και ίσως αυτό να είναι το λάθος της εταιρίας με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το Thief. Δεν ήξεραν τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν ή καλύτερα πόσα πράγματα να του βάλουν. Καταρχάς, το παιχνίδι έχει πολλά χαρακτηριστικά "κλεμμένα" από πολύ πετυχημένους τίτλους παιχνιδιών. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον σε κάποιες cinematic σκηνές μοιάζουν με του Uncharted, πολλές φορές κινείσαι μόνο από ταράτσες όπως στο Assassin's Creed ή ότι όλο το σκηνικό είναι πολύ ίδιο με το πρόσφατο Dishonored. Και αυτές οι συμπτώσεις είναι λίγες από αυτές που παρατηρούμε. Είναι σχεδόν ανεπίτρεπτο να έχεις ένα game τύπου stealth και να παρακάμπτεις τα πάντα από τις ταράτσες. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι όλα free roam ώστε να μπορείς να ξεφύγεις από την πίστα, κάπου κάπου χρειαζόμαστε και πίστες απόλυτα ελεγχόμενες από τον προγραμματισμό. Βέβαια η απόλυτη ελευθερία που έχεις να κινείσαι μέσα σε ένα σπίτι και να ανακαλύπτεις κάθε δωμάτιο είναι από τα πολύ θετικά του παιχνιδιού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpVidKtMk6PayyPEvMi05CHOKU2f8pw0KkBMuIj5BQtjCfo9I0l6RnFEeitGdB1iTuBeEftiqN4zKdNgBbb8KGMtlayc-_Hm71nBwJOjBVTMk4D5o9f23-NUJrV4FcL3Fgj-6rvC2dYuuu/s1600/1385469160_thief-video-game.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpVidKtMk6PayyPEvMi05CHOKU2f8pw0KkBMuIj5BQtjCfo9I0l6RnFEeitGdB1iTuBeEftiqN4zKdNgBbb8KGMtlayc-_Hm71nBwJOjBVTMk4D5o9f23-NUJrV4FcL3Fgj-6rvC2dYuuu/s400/1385469160_thief-video-game.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Σκηνικά</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Από τα πιο θετικά του παιχνιδιού είναι η ατμόσφαιρα που σου πλασάρει. Είναι μια μίξη βικτωριανής, gothic και steampunk ατμόσφαιρας, με σκοτεινά σοκάκια, πέτρινα οικήματα και τα χρώματα που επικρατούν είναι μαύρο, γκρι, μπλε και σκούρες αποχρώσεις του κόκκινου. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται η ενδιαφέρουσα πινελιά του καφέ και του χρυσού σε κάποιες περιπτώσεις και με διάφορα γρανάζια και επιτεύγματα πιο σύγχρονα μας δίνει steampunk ατμόσφαιρα. Οι άνθρωποι είναι ντυμένοι με ρούχα 19ου αιώνα με κάποιες πινελιές πιο παλιές όπως πανοπλίες και μπέρτες που παραπέμπουν σε μεσαίωνα και κυρίως φοριούνται από την εξουσία. Πιο μετά, θα ανακαλύψουμε πολλές υπερφυσικές και fantastic πτυχές του παιχνιδιού, όπου εκεί θα δούμε και σκηνικά αποκρυφισμού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha4pi9XPBiSrwV-ZSlUhQJ2G1u11BzpmBPBQEwkQG6zNVeOVUNkFMEaqIsXqZs2CnQFcWyRqjAUa_nhaaQekuzHyx8WifLMs36IqmsWuvysvZdMW1gJzWtr2KaDxbNDbF-dGLd37spre0C/s1600/Thief.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha4pi9XPBiSrwV-ZSlUhQJ2G1u11BzpmBPBQEwkQG6zNVeOVUNkFMEaqIsXqZs2CnQFcWyRqjAUa_nhaaQekuzHyx8WifLMs36IqmsWuvysvZdMW1gJzWtr2KaDxbNDbF-dGLd37spre0C/s400/Thief.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Γραφικά</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα γραφικά για την εποχή που κυκλοφόρησε το παιχνίδι είναι καλά αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Μπορεί να έχει φτιαχτεί πάνω στην unreal engine και να είναι πράγματι αρκετά εντυπωσιακό σε πολλά σημεία λεπτομέρειας των σκιάσεων αλλά και των cinematics, όμως δεν θα μείνουμε και με ανοιχτό το στόμα όπως τα next gen γραφικά που έχουν μπει για τα καλά στο gaming. Πολύ λεπτομέρεια έχει δοθεί σε πίνακες και σε εσωτερικό περιβάλλον. Πολύ παράξενο μου φάνηκε το ότι δεν είδα καθόλου δέντρα και φυτά στην πόλη εκτός από κάτι θάμνους και βλάστηση υγρασίας. Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για αναπαράσταση της φύσης. Τέλος. προσωπικά, συνάντησα πολλά glitches και bugs κάνοντας για κάποια δευτερόλεπτα ανυπόφορο το gameplay. Ένα μεγάλο bug συνάντησα στο Watchtower και ήταν απίθανο να το ξεπεράσω και έκανα κύκλους μέσα στο παιχνίδι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Tips</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Για όσους δεν έχουν ξαναπαίξει stealth game, αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι ένα, ποτέ μην πας από την μπροστινή οδό σε τίποτα! Ούτε σε αντίπαλο, ούτε σε κτήριο ούτε στο φως. Πάντα θα προσπαθείς να βρεις πλάγια και έμμεση οδό γιατί αυτό επιζητά το παιχνίδι. Ακόμη και να στο φωνάζει να πας μπροστά, είναι παγίδα! Κατά τα άλλα, μείνε μακριά από το φως(όχι παντού και θα καταλάβεις στο υπερφυσικό κομμάτι του παιχνιδιού), από τα ζώα και από τους ανθρώπους και θα είσαι εντάξει. Το παιχνίδι τελικά δεν είναι τόσο stealth όσο action και cinematic.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Απαιτήσεις</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Ελάχιστες απαιτήσεις συστήματος</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Επεξεργαστής:</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong> </strong>Core 2 Duo E8200 2.66GHz, Athlon II X2 240</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Κάρτα Γραφικών: </strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong></strong>GeForce GTS 250 Radeon HD 7670</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Μνήμη:</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
4 GB</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Λειτουργικό Σύστημα:</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Windows Vista 64<br />Direct X 10<br />HDD Space: 20 GB</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Thief σε συνολική δουλειά μπορούμε να πούμε ότι απογοήτευσε περισσότερο απ' ότι ευχαρίστησε. Κυρίως τους θαμώνες του που το έπαιζαν από παλιά. Εγώ ευτυχώς δεν είμαι σε αυτούς και δεν μου ήρθε τόσο άσχημα, όμως διάβασα και άκουσα μεγάλες απογοητεύσεις από τους λάτρεις stealth παιχνιδιών. Σε αυτό φταίει το ότι οι παραγωγοί του δεν ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν να κάνουν. Πίεσαν την επιτυχία αντιγράφοντας πολλά επιτυχημένα παιχνίδια παίρνοντας όμως ρίσκο σε όλες τις πτυχές του παιχνιδιού: gameplay, ιστορία και γραφικά. Παρόλα αυτά, τα σκηνικά και η ατμόσφαιρα σε καθηλώνουν γιατί είσαι ένα με αυτά. Πουθενά δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να πεις ότι μπούχτισες από τα χρώματα και η εναλλαγή της πίστας σε βοηθά να μη βαρεθείς τα ίδια και τα ίδια. Ακόμη, η μουσική και τα soundtracks πραγματικά σπέρνουν και σε βοηθάνε στην υιοθέτηση του συναισθήματος και της ατμόσφαιρας. Αν το προτείνω; Για όσους έχουν παίξει τα παλιότερα παιχνίδια της σειράς θα τους έλεγα καλύτερα να το αποφύγουν. Για όσους όμως δεν έχουν ξαναπαίξει αυτό το είδος, σας λέω να το δοκιμάσετε, γιατί είναι ένα παιχνίδι που σου δίνει μια ξεχωριστή εμπειρία μέσα στη μονοτονία του χαρακτήρα που μπορεί να τα βάλει με όλους και να τους νικήσει.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/OELJ8qZ8Fe8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-30264940283385031952015-07-19T11:57:00.002+03:002015-07-19T11:57:57.128+03:00Boston-To ομώνυμο άλμπουμ-θρύλος της Αμερικάνικης Rock<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ένα αφιέρωμα που αναλύει τον πιο πετυχημένο δίσκο του συγκροτήματος Boston, που του έδωσαν και το όνομα του.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις αρχές της δεκαετίας του '70 συγκροτήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα συγκροτήματα της Αμερικάνικης Rock σκηνής, οι Boston. Το επιτυχημένο γκρουπ από τους Tom Scholz, Brad Delp, Fran Sheelan και Sib Hashian ένωσαν τις γνώσεις και τις δημιουργίες τους σε μια εποχή μουσικής και πνευματικής άνθισης, όπου ειδικά η rock δημιουργία είχε απογειωθεί σε πολύ υψηλά-για την συγκεκριμένη μουσική-στανταρ. Οι Boston αναγνώρισαν το είδος της εποχής, μια πολύπλοκη και πολυσυνδιασμένη rock και προσαρμόστηκαν με τα δεδομένα της. Δημιούργησαν έναν άκρως μελωδικό, πολυσύνθετο και πάνω από όλα επαναστατικό rock μουσικό κορμό και πάνω του δημιούργησαν απίστευτες συνθέσεις, οι οποίες δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από πιο progressive κομμάτια τα οποία είχαν να υπερηφανεύονται ότι είναι το ανώτερο μουσικά είδος της εποχής εκείνης. Η πολυφωνία σε μουσικά όργανα αλλά και φωνητικά προσδίδει κάτι μαγικό στο αποτέλεσμα που παράγουν, δίνοντας έτσι μια πολύπλευρη μελωδία. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η συνεχής εναλλαγή μουσικών θεμάτων και χαρακτηριστική κιθαριστική διφωνία. Το νεανικό συγκρότημα της Μασαχουσέτης(όπως προδίδει και το όνομα του) συνεργάστηκε με πολλές δισκογραφικές όπως Epic, MCA, Artemis και Frontiers, που συνέβαλαν στην επιτυχία του, καθώς είχαν πολύ καλό και καθαρό ήχο για την εποχή. Οι Boston είναι living legends και είναι ακόμη στο προσκήνιο κάνοντας ακόμη σπουδαίες συναυλίες. Μόνο που πλέον μαζί τους δεν βρίσκεται ο σπουδαίος τραγουδιστής Brad Delp, ο οποίος σίγουρα τους καμαρώνει από κάπου από ψηλά...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN2Tt5g26GDzYtyPXZhVEkaMEhFyrRcKWJpd91Q8OIsEy4olwOBxdsvY_wFukmFMFpck6kQkZnh68VL-tKwpvWuMXvof0ZmsHHMMCrqEeq4wvF4yQ2Q2P-y5zJ1dkbAiNgIJpGyVkbXbti/s1600/boston__band.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN2Tt5g26GDzYtyPXZhVEkaMEhFyrRcKWJpd91Q8OIsEy4olwOBxdsvY_wFukmFMFpck6kQkZnh68VL-tKwpvWuMXvof0ZmsHHMMCrqEeq4wvF4yQ2Q2P-y5zJ1dkbAiNgIJpGyVkbXbti/s320/boston__band.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Μέλη</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Tom Scholz: κιθάρα, μπάσο, πιάνο, κρουστά, δεύτερα φωνητικά<br />Brad Delp: φωνητικά, ρυθμική κιθάρα, πιάνο, κρουστά<br />Fran Sheelan: μπάσο<br />Sib Hashian: drums, κρουστά, δεύτερα φωνητικά</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />To άλμπουμ Boston είναι ο πρώτος τους δίσκος και η μεγαλύτερη επιτυχία τους. Κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου του 1976 από την Epic Records. Αν και τα μέλη του συγκροτήματος ήταν απαισιόδοξοι για την επιτυχία του άλμπουμ εκείνο πουλήθηκε τον πρώτο καιρό τουλάχιστον 200.000 φορές! Έγινε 17 φορές πλατινένιο και έχει γίνει και χρυσό. Περιέχει κάποια από τα πιο γνωστά τραγούδια τους και τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Προάγει τον δημιουργικό και συνθετικό τρόπο της μουσικής τους γιατί ουσιαστικά εντάσσει τον ακροατή στο ιδιαίτερο στυλ τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>Λίστα κομματιών:</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
1. More Than A Feeling<br />2. Peace of Mind<br />3. Foreplay/Long Time<br />4. Rock & Roll Band<br />5. Smokin'<br />6. Hitch a Ride<br />7. Something About You<br />8. Let Me Take You Home Tonight</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />O δίσκος ξεκινάει με το πασίγνωστο και μελωδικό <strong>More Than A Feeling</strong>. Ένα κομμάτι που βρίσκεται πάντα στις μουσικές επιλογές μας και ταιριάζει σε πολλές καθημερινές στιγμές μας. Η σύνθεση του είναι μελωδική και καθορίζεται από την κιθάρα, η οποία έχει ηγετικό ρόλο και στον ρυθμό. Ο ήχος είναι καθαρός και άλλες φορές με περισσότερα εφέ δίνοντας ποικιλία στο άκουσμα μας. Δεν μπορούμε να μην προσέξουμε ιδιαίτερα τους ρόλους της κιθάρας σε όλο το κομμάτι, συνθέτοντας πράγματι κάτι απίστευτο. Αυτό το κομμάτι, όπως προμηνύει ο τίτλος, προσδίδει κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα...</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/oR4uKcvQbGQ" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στη συνέχεια, ακολουθεί το εξίσου πασίγνωστο <strong>Peace of Mind</strong>! Το κομμάτι ξεκινάει με ακουστικές συγχορδίες που ακολουθούν rock πορεία. Έπειτα έχουμε δυναμικό rock Αμερικάνικης συνήθειας με εφέ και μουσικά στοιχεία της εποχής. Σε αυτό το κομμάτι, πέρα από τα βασικά στοιχεία της μουσικής τους ταυτότητας, ξεχωρίζει λίγο περισσότερο η ικανότητα τους ρυθμικά.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/WGRrOEbY3pI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στο τρίτο track έχουμε ένα πιο αυθεντικό rock κομμάτι. Ονομάζεται<strong> Rock & Roll Band</strong>. Παρόλο που δεν το συνηθίζουν οι Boston, δημιούργησαν ένα κομμάτι με πιο αυστηρό ρυθμό και πιο φτωχή μελωδία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ικανοποιεί ακόμα και το πιο απαιτητικό μουσικό αυτί βέβαια.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/ef65cLi1gpY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στο τέταρτο κομμάτι βρίσκεται το <strong>Smokin'</strong>. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε ένα κατεξοχήν παράδειγμα Αμερικάνικης rock το οποίο είναι μάλιστα και από τα κομμάτια που την έχουν διαμορφώσει. Μια πραγματική κομματάρα που στα ατού της είναι ο ρόλος του αρμονίου και των πλήκτρων. Ακούστε με και θα συμφωνήσετε μαζί μου!</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/5GzMx9CnhVk" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το επόμενο κομμάτι κατέχει ξεχωριστή θέση στον δίσκο, το <strong>Foreplay/Long Time</strong>. Πέραν της διαφορετικότητας του και του εμφανούς πειραματισμού που πραγματοποίησαν οι Boston σε αυτό, ανοίγει και την δεύτερη όψη του δίσκου. Μια μίξη progressive, psychedelic και ατμοσφαιρικής rock μουσικής έρχεται να ενωθεί με την αυστηρότητα και την απλότητα του rock, δημιουργώντας ίσως το πιο πολύπλοκο και πιο σύνθετο κομμάτι του συγκροτήματος.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/BTFD5DZwK7g" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />Στη συνέχεια συναντάμε το <strong>Hitch A Ride</strong>. Οι Boston από πάντα έδειχναν ότι είναι μάστορες της μελωδίας και της πολυφωνίας. Φανταστείτε τι έχουν φτιάξει σε μια μπαλάντα όπως Το Hitch Α Ride. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι με περισσότερο ακουστικό μέρος, πολλά drum breaks και πλήκτρα που σε κάποια σημεία οργιάζουν!!</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/m_QnN_FZEtw" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έπειτα έχουμε το <strong>Something About You</strong>, το οποίο με τη σειρά του δείχνει το αυθεντικό στυλ των Boston, καθώς έτσι τους έβγαινε να δημιουργήσουν. Για μένα κατέχει ξεχωριστή θέση στις playlist μου γιατί είναι το αγαπημένο μου από τον δίσκο.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/aCCwfc3NUsI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το άλμπουμ κλείνει με το χαρούμενο και ήρεμο κομμάτι <strong>Let Me Take You Home</strong>. Και σε αυτό το κομμάτι φαίνεται η μελωδική δεινότητα του συγκροτήματος και η πολυφωνία σε όργανα και φωνητικά. Και κάπως έτσι ο δίσκος μας αποχαιρετά με μια δόση ευχάριστης και θετικής διάθεσης.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/r-FgKHG5Oes" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Το άλμπουμ Boston ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα άλμπουμ της εποχής και το συγκρότημα δημιούργησε ένα πολύ καλό όνομα. Τα κομμάτια αυτού του δίσκου είναι κομμάτια που πάντα θα είχαμε σε playlist τέτοιας μουσικής και θα είναι σε περίοπτη θέση. Γιατί οι Boston παρά τα εκατοντάδες διάσημα και ικανότατα συγκροτήματα του τότε, πάντα θα καταφέρνουν να ξεχωρίζουν και να προσδίδουν κάτι το ξεχωριστό...</div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-6313362595969771772015-07-19T11:55:00.000+03:002015-07-19T11:55:07.462+03:00Τα καλύτερα theatrical live shows στον κόσμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEighv9I1TasFRN-qC0p-DEVpwjRqIlwEwW9BifRoG0Bhj50KuBaonBjap6K8ntsTbNbP2z_MSLRa4D6xoy7BwRdHweLmzhdkNrubTLM5vTs6xYaoM69LvMbl-OBESQsLsyzXkQji1RPHqTr/s1600/f3b7859ccdd2d7e0b388a9167e2f3d9a_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEighv9I1TasFRN-qC0p-DEVpwjRqIlwEwW9BifRoG0Bhj50KuBaonBjap6K8ntsTbNbP2z_MSLRa4D6xoy7BwRdHweLmzhdkNrubTLM5vTs6xYaoM69LvMbl-OBESQsLsyzXkQji1RPHqTr/s400/f3b7859ccdd2d7e0b388a9167e2f3d9a_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Τα καλύτερα live performances σε οπτικό επίπεδο στον κόσμο.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κατά καιρούς έχουμε μιλήσει για live εμφανίσεις, για δίσκους αλλά και για ολόκληρες ιστορίες συγκροτημάτων και καλλιτεχνών από το τότε που ξεκίνησαν μέχρι σήμερα. Σε όλα αυτά τα αφιερώματα ασχοληθήκαμε αποκλειστικά με τη μουσική. Αυτό είναι μια προσωπική επιδίωξη καθώς πιστεύω ότι όταν λέμε ότι μιλάμε για μουσική, θα μιλάμε για αυτό και όχι να αναλωνόμαστε σε διαφημιστικά τρικ, ιστορίες για fans και φημολογίες. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε κάποια πράγματα που έχουν επιτευχθεί στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας πέρα από τη μουσική, τα οποία προσδίδουν κάτι ακόμη παραπάνω στη μουσική εμπειρία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι καλλιτέχνες και η μουσική βιομηχανία δεν έμειναν μόνο στην παραγωγή μουσικής αλλά βρήκαν και άλλους τρόπους προσέγγισης του κοινού. Μέσα σε αυτά είναι ο τρόπος εμφάνισης ενός καλλιτέχνη στο stage, το performance και τα θεατρικά σκηνικά που θα στηθούν, ώστε να δημιουργηθεί μια υπερπαραγωγή μουσικής και σκηνικής παρουσίας, δίνοντας ένα ολοκληρωμένο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα. Από την εποχή εκείνη, όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με τον καινούργιο τομέα των οπτικών εφέ και θεατρικών σκηνικών, σε σημείο που δημιουργήθηκαν υπερπαραγωγές, που σε αφήνουν άφωνο ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε καλλιτέχνης λοιπόν, εισάγοντας το δικό του οπτικό σκηνικό στα live shows του, δημιούργησε κάτι ξεχωριστό και πλέον έχουμε δει πολλά αποτελέσματα πραγματικά εντυπωσιακά, σε διαφορετικά είδη εφέ και σκηνικής παρουσίας. Έχουμε λοιπόν, πολλά είδη θεατρικών σκηνικών: περίεργοι φωτισμοί, δίαφορες ατμόσφαιρες όπως εφέ ομίχλης, θεατρικά σκηνικά όπως μικρές θεματικές παραστάσεις ανάλογα με το τραγούδι και ολόκληρη κινησιολογία μέσα σε αυτά αλλά και κινούμενα σκηνικά. Φυσικά μην ξεχνάμε τα μουσικοχορευτικά shows και τα body paints και ακραίο θεματικό ρουχισμό! Όλα αυτά λοιπόν ανήκουν στο κάτι παραπάνω που θέλουν να δώσουν οι καλλιτέχνες και οι διοργανωτές στο κοινό σε live και φυσικά υπάρχουν οι "ειδικοί" σε κάθε τι από αυτά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Motley Crue</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε ένα τέτοιο αφιέρωμα δεν μπορεί να λείψει το "επικίνδυνο" Αμερικάνικο συγκρότημα Motley Crue. Είναι μοναδικοί στο είδος, καθώς δεν μπορείς να τους εντάξεις σε κατηγορία μουσικής. Έχουν heavy metal στοιχεία όμως περιλαμβάνουν hard rock και glam metal πινελιές οι οποίες δεν συνδυάζονται τόσο εύκολα. Αν ρωτήσεις fans να χαρακτηρίσουν τη μουσική τους θα σου απαντήσουν ότι είναι απλά οι Motley Crue, δίνοντας σου έτσι μια απλή φράση που λέει πολλά! Ο Tommy Lee, ο Nikki Sixx και η παρέα του, έχουν δημιουργήσει φαντασμαγορικά shows με πολλά εφέ στα φώτα και στο stage δίνοντας έτσι κάτι πολύ ξεχωριστό. Επίσης, το είδος μουσικής που παίζουν, πάντα συνοδεύεται από εμφανίσεις τους που δίνουν τα πάντα στη σκηνή εξιτάροντας ακόμη περισσότερο τους θαυμαστές τους. Επίσης στα live τους θα δούμε σκηνικά Αμερικάνικης κουλτούρας και όχι μόνο. Τέλος, ο drummer Tommy Lee, έιχε εισάγει κάτι πολύ εντυπωσιακό σε όλη την εμφάνιση, καθώς μπαίνει σε μια κυκλική πλατφόρμα στην οποία δένεται μαζί με τα drums και παίζει καθώς στριφογυρίζει μέσα σε αυτήν! Όποιος δεν το πιστεύει, ας δει το δεύτερο βίντεο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/vcZrZHxQ2BE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/znYQVfkHbFo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Van Halen</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλο ένα Αμερικάνικο συγκρότημα, οι Van Halen είναι από τα συγκροτήματα που προσέχουν πολύ τα live shows τους. Πέραν της ενέργειας και του performance που δίνουν στη σκηνή, έχουν εφέ και φώτα. Ένα βασικό συστατικό του live performance τους είναι η κινησιολογία και ενέργεια του τραγουδιστή ο οποίος εκτός από το να τραγουδάει κάνει τα πάντα!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/qdBqQ_ZA2Os" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<strong>Kiss</strong><br />
<div style="text-align: justify;">
Ποιος θα μπορούσε να παραλείψει σε τέτοιο θέμα τους Kiss; Ένα συγκρότημα που μπορεί να δημιουργήθηκε το 1973, όμως περίμενε σχεδόν μια δεκαετία να κάνει καριέρα εξαιτίας του μεγάλου ανταγωνισμού της εποχής. Έπειτα όμως έκαναν τεράστια επιτυχία και συγκαταλέγονται στα συγκροτήματα-θρύλοι της hard rock. Στη σκηνική παρουσία, εκτός των πολλών οπτικών εφέ, το χαρακτηριστικό τους βάψιμο στα πρόσωπα τους αλλά και τα ρούχα τους έχουν μείνει στην ιστορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/7OBwQvg-uAE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Alice Cooper</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλος ένας καλλιτέχνης master των εφέ, είναι ο Alice Cooper. Ο Αμερικανός στάρ της hard rock μουσικής, βρίσκεται στην χώρο από το 1963(!) και έγινε γνωστός για τη σκηνική του παρουσία λόγω των θεατρικών σκηνών που παρουσίαζε στα live του, τα body paints τα οποία επηρέασαν μεταγενέστερους καλλιτέχνες όπως ο Marilyn Manson και πολλοί άλλοι. Όλα αυτά τα οποία δίνουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως horror rock.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/gEPmA3USJdI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong>AC/DC</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Αυστραλιανό συγκρότημα του κλασσικού hard rock, πραγματοποιεί τεράστιες συναυλίες σε όλο τον κόσμο και τα stages που παίζει είναι εξαιρετικά μεγάλα. Έτσι το εκμεταλλεύεται δημιουργώντας φοβερά σκηνικά, όπως την εμφάνιση μιας τεράστιας καμπάνας στο Hells Bells. Πάντα θα υπάρχουν fireworks και φωτισμοί ενώ θα δούμε πολλή ενέργεια ειδικά από τον κιθαρίστα Angus Young, ο οποίος από πάντα υιοθετούσε ένα ιδιόμορφο στυλ ρούχων, παλιά σχολική στολή, σορτσάκι και τσάντα στην πλάτη! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/1XJkjVMk_oE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>Iron Maiden</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που διαμόρφωσαν και υιοθέτησαν το νέο βρετανικό κύμα του heavy metal ήταν οι Iron Maiden. Το heavy metal από την αρχή ήρθε ξεκάθαρα να ταράξει τα νερά στους αυστηρούς rock ρυθμούς και τις ήρεμες μελωδίες. Ο heavy συνεχόμενος ήχος είναι κατάλληλος για να εκτονωθείς! Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, τα live τους είναι δυναμικά, γεμάτα ενέργεια, συν του ότι κάποιες φορές, βγαίνει ένας τεράστιος γίγαντας στη σκηνή και περπατάει, η μασκότ τους Eddie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/gQG7GG_skfY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong>Led Zeppelin</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ που τα λέμε, δε θα μπορούσε να λείψει το μεγαλύτερο hard rock συγκρότημα όλων των εποχών. Οι Led Zeppelin είχαν το vibe της τρέλας πάνω στη σκηνή και πραγματοποιούσαν ένα από τα καλύτερα shows. Ακόμη, έκαναν πειραματισμούς με τους ήχους και τους μαγνήτες.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/uiLKT5rPHBA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>Pink Floyd</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Για τους Pink Floyd έχουμε πει πάρα πολλά σε άρθρα, καθ’ ότι εκτός της τεράστιας θεματολογίας που μπορεί να προκύψει από αυτούς, είναι και από τα αγαπημένα συγκροτήματα του ενθουσιασμένου θαυμαστή τους που γράφει αυτό το κείμενο (γιατί έγραψα στο τρίτο πρόσωπο μην δίνετε σημασία). Μέσα στην πολυπλοκότητα των θεματολογιών τους πραγματοποιούσαν και φαντασμαγορικά shows. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος, τα τρομερά theatrical live shows του The Wall που ακόμη και σήμερα πραγματοποιεί ο Roger Waters, τα φοβερά οπτικά εφέ του Pulse ή του Echoes; Δείτε κάποια σκηνικά και θα καταλάβετε…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/kpImhRJ0wNY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>Brainticket</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Brainticket είναι από τα συγκροτήματα αποκάλυψη στον χώρο της μουσικής αναζήτησης. Το συγκρότημα πειραματιζόταν στη διάρκεια 1968-1975, όπου δημιούργησαν progressive rock, jazz-funk, psychedelic μουσικές σε συνδυασμό. Στα live shows τους, δημιούργησαν πολύπλοκο φωτισμό σε όρια επιληψίας(!), ο οποίος είναι μοναδικός.</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/2-rW9S5cY9M" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /><strong>James Brown</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Και τέλος… James Brown! Δεν γίνεται να λείπει από αφιέρωμα live performances o…δάσκαλος της σκηνικής παρουσίας. Πάντα ντυμένος κατάλληλα, πάντα γεμάτος ενέργεια και ρυθμό ανέβαινε στη σκηνή και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ζούσε να διασκεδάζει τον κόσμο. Οι τραγουδιστικές του ικανότητες τεράστιες, οι ρυθμικές του ικανότητες κατοχυρωμένες, όμως ήταν απίστευτος και στον χορό και την κινησιολογία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/GAp7uqnUYSA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να μην συμφωνώ με την σκηνική παρουσία και τα οπτικά εφέ σε μουσικές διοργανώσεις καθ’ ότι πιστεύω ότι θα πρέπει να προάγουν τη μουσική και την αναζήτηση της, όμως δεν μπορούμε να μην δώσουμε τα εύσημα σε κάποιους καλλιτέχνες όπου πάνω σε live shows ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω, ήταν πράγματι εντυπωσιακό πολλές φορές και οι καλλιτέχνες που ανέφερα ήταν αυθεντίες σε αυτά. Αξίζει λοιπόν να δείτε κάποια βίντεο από αυτά, καθώς μπορεί να σας εκπλήξουν και να σας εντυπωσιάσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-48534706578088114642015-07-19T11:52:00.001+03:002015-07-19T11:52:13.222+03:00Metal Ύμνοι (Say What?)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzSlfJ-Ur1hBmRF5q0YRWDt1FJ4NxgULU10Fnc-RLt3G5VJqZ3uXAemAEZEXx_M4aRVAd71MglNlnl2eH1AGMXpurTaJA-q_6ORMxn7HNSfEdo3f14KS1cmaaaesQVpEJAxk5RiVCZ-IZg/s1600/24f13dfd02fd46bd71a7e0abea42e3b3_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzSlfJ-Ur1hBmRF5q0YRWDt1FJ4NxgULU10Fnc-RLt3G5VJqZ3uXAemAEZEXx_M4aRVAd71MglNlnl2eH1AGMXpurTaJA-q_6ORMxn7HNSfEdo3f14KS1cmaaaesQVpEJAxk5RiVCZ-IZg/s400/24f13dfd02fd46bd71a7e0abea42e3b3_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Είναι Metal ύμνοι. Όταν ακούγονται, οι μεταλάδες μαζεύονται, όπως οι μουσουλμάνοι στο χότζα, για να προσκυνήσουν... Ποιοι είναι;<br />
<div style="text-align: justify;">
Σας προειδοποιώ ότι σε τέτοια θέματα, δε μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Αυτό το άρθρο λοιπον, μπορεί να είναι λίγο(ελάχιστα) ειρωνικό, λίγο(ελάχιστα) προσβλητικό ή λίγο(ελάχιστα) ανάρμοστο σε σχέση με τα υπόλοιπα που έχω γράψει παλαιότερα. Βλέπετε, όλοι παρεκτρεπόμαστε μπροστά στο μεγαλείο και το δέος των metal ύμνων. Πώς; Οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές μπροστά στους ύμνους ποικίλουν. Άλλοι θα νιώσουν τον ρυθμό με τα χέρια, άλλοι με τα πόδια, άλλοι με όλο τους το σώμα. Μερικοί θα βρουν την ώρα να αφήσουν το λαστιχάκι από το μαλλί και να το ανεμίσουν ρυθμικά (headbanging). Επίσης, υπάρχουν και άλλες ανταποκρίσεις στο κάλεσμα όπως για παράδειγμα, το ξύλο, τα pits και η γνωστή χειρονομία με τα κέρατα ταύρου! Όλα αυτά συνοδεύονται με την ειδική metal δίαιτα της μπύρας (παραλλαγές ουίσκι ή πιο σπάνια βότκα) και ό,τι βρεθεί μπροστά τους από φαγητό. Βέβαια θα μου πείτε, πολλές θερμίδες. Μην ανησυχείτε, θα τα κάψουν στην...ανταπόκριση. Στο τέλος τι προκύπτει; Ένα μέρος άνω κάτω, με το πάτωμα να έχει διακοσμηθεί με το αυτοσχέδιο πατάκι από ξηρούς καρπούς και τσιγάρα κολλημένα από χυμένη μπύρα και φυσικά σε όλα αυτά τριγυρνά η ευχάριστη ευωδία που προέρχεται από μια μίξη αρωμάτων: pure ιδρώτας, μπύρα(χύθηκε το θυμάστε) και τσιγαρίλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Παρακάτω υπάρχει μια λίστα, με όλα τα στάνταρ metal κομμάτια που όλοι οι μεταλάδες θα δώσουν respect και θα τα έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Γιατί αυτή η λίστα διαμόρφωσε το είδος, γαλούχησε τις προτιμήσεις και έφτιαξε χαρακτήρα σε όλους τους λάτρεις της metal. Θα τα συναντήσουμε σε όλα τα μεταλάδικα, ανεξαιρέτου ώρας(κυρίως μετά τα μεσάνυχτα), σε μέταλ ραδιόφωνα, σε metal playlists φίλων μας και σε metal μαγαζιά πώλησης metal αντικειμένων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />* πατήστε στον τίτλο για να τα ακούσετε</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=vaqH3v31X4w" target="_blank">Manowar-Heart of Steel</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=VKkndcGUCZ4" target="_blank">Helloween-I Want Out</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=M5FfLvTHn-o" target="_blank">Metallica-Seek And Destroy</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=dTaD9cd8hvw" target="_blank">Iron Maiden-The Trooper</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=9gQH1IEMf4Q" target="_blank">Judas Priest-Touch of Evil </a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=D8LAU6ldzI8" target="_blank">Megadeth-Symphony of Destruction</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=tTO1n7GNXyM" target="_blank">Dio-Holy Diver</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=AkFqg5wAuFk" target="_blank">Pantera-Walk</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=32GsPfUnsRk" target="_blank">Queensryche-I Don't Believe in Love</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=VDWhUHybp7g" target="_blank">Anthrax-Indians</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=vcf7DnHi54g" target="_blank">Motorhead-Ace of Spades</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=QVBAeS5t5nc" target="_blank">AC/DC-Thunderstruck</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=Wnn47V09Q2M" target="_blank">Slayer-Reign in Blood </a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=pdlS7tab5rQ" target="_blank">Ozzy Osbourne-Mr Crowley </a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=4xmckWVPRaI" target="_blank">Twisted Sister-We're not Gonna Take It</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=xnKhsTXoKCI" target="_blank">Metallica-Master of Puppets</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=3ZlDZPYzfm4" target="_blank">Iron Maiden-Run To The Hills</a><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=XPhPbTbjYM0" target="_blank">Judas Priest-Breaking The Law</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Για να μην παρεξηγηθούμε(επειδή σίγουρα θα παρεξηγηθούμε), το metal είναι μια μουσική που διαμορφώθηκε με κόπο από τη rock και από πολλές και ικανότατες μπάντες οι οποίες στα τέλη του '70 πειραματίστηκαν με καινούριους ήχους και από το πολύ πετυχημένο ρεύμα του New Wave British Heavy Metal στο οποίο συμμετείχαν οι Iron Maiden, οι Judas Priest και οι Saxon, συγκροτήματα με πολύ σεβαστό όνομα στο χώρο της μουσικής. Είναι μια μουσική που ανεξάρτητα του πόσο τη βαριέμαι και την κατακρίνω, δεν παύει να έχει διαμορφωθεί δύσκολα σε καιρούς που με τον τρόπο τους σε απωθούσαν στο να δημιουργήσεις. Απλά αυτή η μάστιγα του metalising και της metal ζωής έχει παραγίνει και πλέον, όλοι όσοι βρίσκονται στο χώρο πρέπει να καταλάβουν ότι η βιομηχανία τους εκμεταλλεύεται(όπως όλους μας) και βγάζει λεφτά πουλώντας αναπαλαιωμένα και retro πράγματα σε αυτούς ενώ οι τιμές είναι μαύρης αγοράς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για να τελειώνουμε το metal δε θα πεθάνει. Και δεν πρέπει να πεθάνει. Είναι από τα τελευταία μουσικά ρεύματα που μπορεί να είχαν τα χίλια στραβά, αλλά ήταν αυθεντικά. Τώρα πλέον αυτό δε συμβαίνει και όλα παίζουν στη λούπα. Γι αυτό, δε λέμε όχι στη metal, λέμε όχι στην υπερβολική λατρεία της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-73418134734172809622015-07-19T11:50:00.000+03:002015-07-19T11:50:30.697+03:00Andy McKee-Ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες σολίστες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8uxPZ8bJtyt1PlGqeepEkAyWOCThLwl2M3d-vn4jllF6QNu9K15cD9bE5tQP40Z5bCeA0TfwKRSs81hs5nYUSxYpV7QCi8wPvnopKZI5kKVGA96b4vEtHZe8lTprUlu-rPCHX-Z126xu/s1600/andy-mckee_credit-larry-perez-hi-res.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8uxPZ8bJtyt1PlGqeepEkAyWOCThLwl2M3d-vn4jllF6QNu9K15cD9bE5tQP40Z5bCeA0TfwKRSs81hs5nYUSxYpV7QCi8wPvnopKZI5kKVGA96b4vEtHZe8lTprUlu-rPCHX-Z126xu/s320/andy-mckee_credit-larry-perez-hi-res.jpg" width="247" /></a></div>
<br />
<br />
Ποιος είναι ο Andy McKee, ο κιθαρίστας που θα παίξει το βράδυ της Κυριακής στο gazARTE, στο Γκάζι;<br />
<br />
Σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα την Κυριακή 4/5, ο Andy McKee θα βρίσκεται στο gazARTE στο Γκάζι για ένα πολύ ξεχωριστό Live. Ποιος όμως είναι; Που βρίσκεται και από που έρχεται; Τι δουλειές έχει κάνει; Ένα άρθρο που τα απαντάει όλα.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο <strong>Andy McKee</strong> είναι Αμερικανός κιθαρίστας και κατάγεται από την Topeka του Kansas. Ο τρόπος που παίζει κιθάρα λέγεται fingerstyle και χρησιμοποιείται κυρίως σε ακουστικές και ηλεκτροακουστικές κιθάρες, δίνοντας έτσι έναν μοναδικό ήχο. Ο Andy McKee είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους σολίστες ακουστικής κιθάρας στον κόσμο.. Με μια πλούσια συλλογή κιθαρών και guitar-like οργάνων πραγματοποιεί πολύ όμορφες μελωδικές ακουστικές συνθέσεις οι οποίες έχουν κάνει το γύρω του κόσμου. Έχει γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση κυρίως μέσω του ιντερνετ αλλά και των κοινωνικών μέσων, αφού με το που κάποιος πάταγε στην αναζήτηση "amazing guitar" αυτός θα ήταν πρώτος! Το βίντεο αυτό; Μα φυσικά μια από τις επιτυχίες του, το <strong>Drifting</strong>, ένα πανέμορφο κομμάτι κιθαριστικής και μελωδικής αρτιότητας. Το συγκεκριμένο βίντεο έκανε πάταγο και πλέον κοντεύει τα 50.000.000 views! Φυσικά δεν είναι το μόνο του τρομερά επιτυχημένο βίντεο, αλλά υπάρχουν και άλλα, όμως το Rylynn και το Africa, μια διασκευή του κομματιού των Toto.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/Ddn4MGaS3N4" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/KHFcg1Bg83w" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από 13 χρονών, ο Andy έπιασε στα χέρια του την πρώτη του κιθάρα. Αρχικά ξεκίνησε, μαθαίνοντας και ανακαλύπτοντας την κιθάρα μόνος του. Γρήγορα το αφτί του εξασκήθηκε και έβγαζε πολύ εύκολα αυτά που άκουγε. Επηρεάστηκε από καλλιτέχνες όπως ο Michael Hedges, o Billy McLaughlin, ή τον εκπληκτικό Don Ross. Αυτοί, έχοντας δημιουργήσει και εμπλουτίσει ένα ξεχωριστό είδος παιξίματος όπως αυτό του acoustic fingerstyle, τον επηρέασαν και του διαμόρφωσαν τον τρόπο που θα δημιουργούσε και θα έπαιζε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/JsD6uEZsIsU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από το 2001, σε ηλικία 22 ετών, κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Noctune και έπειτα ακολούθησαν 5 δίσκοι: Dreamcatcher (2004), Art of Motion (2005), Gates of Gnomeria (2007), Common Ground EP (2009) και Joyland (2010). Από τους 2 πρώτους δίσκους, ο Andy έδειξε ποιος είναι, ένας ανεξάρτητος και γεμάτος ιδέες καλλιτέχνης που μπορεί να επηρεάστηκε από πολλούς αλλά δεν μιμήθηκε κανέναν. Η επιτυχία του είναι τέτοια που πολλοί τον βάζουν στην ίδια διαβάθμιση με τους "δάσκαλους" του, άλλοι ίσως και λίγο πιο πάνω!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα κομμάτια του, θα βιώσεις ενδιαφέρουσες εμπειρίες οι οποίες πολλές φορές προδίδουν τα συναισθήματα του καλλιτέχνη, άλλες φορές μπορεί και όχι. Η μουσική που ακούμε, είναι άρτια και συμπαγής, χωρίς ίχνος ατέλειας. Ακούγεται μια μελωδική ροή που κάποιες φορές σπάει και γεμίζει με περισσότερους ήχους, άλλες φορές όμως συνεχίζεται. Θα τη χαρακτηρίζαμε κυρίως μελαγχολική, όμως πολλές φορές κρύβεται μέσα της αέρας αισιοδοξίας. Πολλές φορές, οι ακροατές μπερδεύονται και επειδή ακούνε κάτι πολύ μελωδικό, νομίζουν ότι δεν υπάρχει ρυθμός. Αυτό όμως δεν ισχύει, καθώς, στον Andy αρέσει ο background ρυθμός, που τον αφήνεις να εννοηθεί σε κομμάτια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/kAphofZCkfY" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/go9c7SaxUH4" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Πλέον ο Andy McKee κάνει διεθνή καριέρα και συνεργάζεται με τη δισκογραφική Candyrat Records και είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα μαζί με τον Don Ross, τον Ewan Dobson, τον μπασίστα Michael Manring και άλλους. Δηλαδή, αν δεν το καταλάβατε, ο άνθρωπος που τον επηρέασε, βρίσκεται μαζί του και θεωρείται ισάξιος του! Φανταστείτε λοιπόν ότι ζει ένα όνειρο! Μαζί του βρίσκεται και ο Chris Mike, ο Έλληνας κιθαρίστας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Δισκογραφία</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Noctune (2001)<br />Dreamcatcher (2004)<br />Art of Motion (2005)<br />Gates of Gnomeria (2007)<br />Common Ground EP (2009)<br />Joyland (2010)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/bUKxJ5IzPCQ" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο Andy McKee έχει δημιουργήσει πολυσύνθετα και όμορφα κομμάτια. Έχει γίνει γνωστός και στον χώρο των μουσικών αλλά και των ακροατών και θεωρείται πολύ μεγάλο ταλέντο. Από μικρός, έκανε αυτό που του άρεσε και πάλεψε πολύ για να βρεθεί εκεί που βρίσκεται. Και αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία ενός μικρού παιδιού που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική, ανεξαρτήτως αν θέλει να ζει από αυτό. Η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση στη μελέτη της μουσικής είναι αυτό που σε πάει μπροστά. Και όταν βλέπεις ότι έχεις ξεχωριστό ταλέντο, θέλει ταπεινότητα και σύνεση, ώστε να συνεχίσεις να προσπαθείς και ας βλέπεις ότι το κάνεις πολύ καλά. Γιατί όσα χρόνια και αν περάσουν, ποτέ δε θα μπορέσεις να πεις ότι γνώρισες τη μουσική. Δεν είναι ούτε μαθηματικά, ούτε κάτι το απτό και ελεγχόμενο. Είναι μια συνεχόμενη αναζήτηση μέσα σε ένα χαώδες σύστημα ήχων και φασμάτων, τα οποία εσύ καλείσαι να τα βάλεις σε σειρά, όχι για να τα μάθεις, αλλά για να τα παρατηρήσεις...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Πληροφορίες</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Συναυλιακός χώρος: Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι<br />Προπώληση: Α' ζώνη 25€ | B' ζώνη 20€ | Όρθιοι 15€<br />Ταμείο: Α' ζώνη 28€ | B' ζώνη 23€ | Όρθιοι 18€<br />Ώρα έναρξης: 21:30</div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-16353263889602451412015-07-19T11:45:00.000+03:002015-07-19T11:45:00.697+03:00Eurovision-Ένα πανηγύρι Ευρωπαϊκών διαστάσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUQEVT1jVE2HpV2P6OOWynyKgXrvGfACK80HQxSlpIH-nfxuHozUEhu9bS-A840obft3-BgtRqzdm9ZvUJZRLGpci59pfmKW-Zx41x5F3x0Hwy29b48VmRqIwOLMEt3780S4VQ1HMv6NA/s1600/eb9f7999667d680af9a85b74d74700ee_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUQEVT1jVE2HpV2P6OOWynyKgXrvGfACK80HQxSlpIH-nfxuHozUEhu9bS-A840obft3-BgtRqzdm9ZvUJZRLGpci59pfmKW-Zx41x5F3x0Hwy29b48VmRqIwOLMEt3780S4VQ1HMv6NA/s1600/eb9f7999667d680af9a85b74d74700ee_XL.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><br /></span></div>
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι μέρες της Eurovision έφτασαν και για άλλη μια φορά το μαθαίνω από σπόντα, επειδή είμαι κι εγώ μέλος των social media. Άλλοι όμως το ξέρουν από πολύ καιρό πριν, περιμένουν αυτή τη μέρα σαν τίποτα άλλο και έχουν εντρυφήσει στη διοργάνωση. Έχουν προγραμματίσει αυτή τη μέρα σαν γιορτινή, θα μαζέψουν στο σπίτι τους κόσμο, θα στήσουν κερκίδα και θα συμμετέχουν στο...πανηγύρι.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Γιατί αυτό είναι η Eurovision, ένα πανηγύρι. Με τις γιορτές της και τις κερκίδες(!) που στήνονται σε πολλά μέρη της Ευρώπης, με φαγητό και ποτό, χορό και ασταμάτητη βαβούρα, με τις περσόνες της που θα βρίσκονται σε περίοπτη θέση αλλά και τους απόμακρους, ήρεμους και όχι τόσο ενθουσιασμένους τύπους, που κάποιος τους έχει φέρει εκεί και προσπαθούν να συμμετέχουν και να λάβουν μερίδιο από τα οφέλη της. Πάντα όμως, κάποιοι δεν θα πάνε στο πανηγύρι, θα μείνουν μακριά από αυτό να μην το ακούνε, να μη τους χαλάει την αισθητική και δε θα δεχτούν καμία πρόσκληση για το γεγονός. Πάμε όμως να δούμε κάθε πτυχή της διοργάνωσης μία μία.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η διοργάνωση της Eurovision είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Δημιουργήθηκε το 1956 και από τότε, πραγματοποιείται συνήθως μια φορά το χρόνο κάπου τέτοια εποχή. Σκοπός ήταν να δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή διοργάνωση μουσικού τραγουδιού, όπου θα διαγωνίζονταν όσες Ευρωπαϊκές χώρες ήθελαν να μπουν σε αυτή με σκοπό το πρώτο έπαθλο και την αναγνώριση της δουλειάς τους. Όπως καταλαβαίνετε όλο το σχέδιο είναι πλήρως καπιταλιστικό και οπορτουνιστικό. Αυτό φάνηκε και από τη συνέχεια. Από κάποια στιγμή και μετά, κάθε χώρα που κέρδιζε, έπαιρνε ένα συμβολικό χρηματικό βραβείο και ένα έπαθλο(σιγά τα αίματα), αλλά υποχρεούταν να φιλοξενήσει την επόμενη χρονιά τη διοργάνωση, ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ και δημιουργώντας τεράστια σύγχυση, ώσπου να φτιάξει ένα μεγαλοπρεπές και glamour stage που θα διαγωνίζονταν οι συμμετέχοντες και θα φαινόταν σε όλη την Ευρώπη. Κακά τα ψέματα, από τη στιγμή που η διοργάνωση είναι της τηλεόρασης(που όλοι ξέρουμε τι εστί) προφανώς και κάτι δε θα πήγαινε καλά σε όλο αυτό. Γιατί όταν έχεις τόσο φανερά και εύκολα πρόσβαση σε δημόσια προβολή, μπαίνουν χορηγοί, μπαίνουν οπορτουνιστές και ό,τι μπορούμε να φανταστούμε, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να μπει στο μυαλό των τηλεθεατών αποσπώντας του ότι αυτό θέλει. Έτσι εμφανίστηκαν διαφημίσεις, εμφανίστηκαν χορηγοί και χρηματοδότες, εμφανίστηκαν κανάλια με αποκλειστικά δικαιώματα αλλά και πολλοί άνθρωποι εντελώς άσχετοι με τη μουσική και το τραγούδι, μιλώντας για αυτό λες και γνωρίζουν. Και φυσικά, όλα αυτά, γίνονταν στο χώρο ενός πολύ βρώμικου και ανήθικα πλασμένου συστήματος, της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας. Μιας βιομηχανίας, που όπως έχουμε ξαναπεί, υπονομεύει τις δεξιότητες και νοιάζεται για το φαίνεσθαι, την εμφάνιση και το ωραιοποιημένο οπτικό αποτέλεσμα, όπου θα εντυπωσιάσει τον θεατή, κυρίως για το φανταχτερό show παρά για το μουσικό αποτέλεσμα(που ήταν και ο ορισμός της Eurovision). Ποιος όρισε υπεύθυνους όλους αυτούς στα πρωινάδικα και στα μεσημεριανά να μιλάνε για Eurovision(μουσική διοργάνωση, θέλω να το υπενθυμίζω συνέχεια) και να ασχολούνται με τα πάντα εκτός από τη μουσική; Ποιος έβαλε όλους αυτούς τους παρουσιαστές, τους εκφωνητές, τους "ειδικούς"; Ποιος διαμόρφωσε την αντίληψη όλων μας στο να βλέπουμε Eurovision και να ασχολούμαστε με τα φορέματα, με τα πρόσωπα και τα σκηνικά, όταν θα έπρεπε να ασχολούμαστε αποκλειστικά με την δουλειά και το ακουστικό αποτέλεσμα; Δεν ξέρουμε ακριβώς ποιος γιατί πολλοί έπαιξαν τον ρόλο τους. Αυτό που ξέρουμε όμως σίγουρα είναι ότι όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι της Eurovision έχουν ένα ισχυρό πάτημα, τους θεατές της.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το θέαμα που θα παρακολουθήσουμε είναι απαράδεκτο και προκλητικό. Γιατί όπως είπαμε, ενώ η Eurovision ξεκίνησε ως μια διοργάνωση τραγουδιού και μουσικής, είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τους διοργανωτές. Από την πρώτη στιγμή, τα τραγούδια ήταν pop και ευκολοχώνευτης κουλτούρας, που θα άρεσαν σίγουρα στους θεατές, γιατί ήταν ένα ακουστικό αποτέλεσμα το οποίο θα καταλάβαινε και ο πιο άσχετος με μουσική και τραγούδι. Επαναλαμβανόμενα ρεφραίν που σου κάνουν πλύση εγκεφάλου, συνεχόμενα τέμπο και ρυθμοί βγαλμένοι από καρμπόν(όλες οι χώρες έχουν τα κοινά τους στα τραγούδια), ενώ εδώ φτάσαμε στο σχολιασμό του show. Οι σκηνικές παρουσίες είναι παρουσίες με "απλά" και "απέριττα" ρούχα(ειρωνεύομαι φυσικά αφού είναι ραμμένα από τους καλύτερους ράφτες και με πολλά λεφτά) και φορέματα δεξιώσεων. Θα ξεχάσουμε εμείς παρουσίες όπως των Lordi, της Ουκρανίας(με το ασημένιο αστέρι του τραγουδιστή στο κεφάλι) ή διάφορες πανοπλίες, προβιές ζώων και περίεργων καπέλων που έχουν φορεθεί κατά καιρούς;</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι σκηνές και τα πλατώ είναι τεράστια και glamour, με πολλά σκηνικά και εφέ, πολλών εκατομμυρίων. Τα stages αλλά και τα κτήρια είναι πολυτελή με όλες τις ανέσεις, παρέχοντας ένα "ελκυστικό" αποτέλεσμα. Όλα αυτά ήρθαν στην κρίση και ξαφνικά τώρα(!) μας πείραξαν τα υπέρογκα ποσά. Υπήρχαν πολλές φορές που έγιναν αίσχη σε διάφορες χώρες με τη διοργάνωση. Τρανά παραδείγματα ήταν αυτά της Ελλάδας και του Αζερμπαϊτζάν. Στην Ελλάδα, δεν υπήρχε κατάλληλο κτήριο για να φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Έτσι εξοπλίσανε ένα από τα πρόσφατα παρατημένα, από το 2004, κτήρια των Ολυμπιακών αγώνων εκεί στην Ειρήνη ώστε να φιλοξενήσει το show. Αυτό σημαίνει ότι θα κοστίσει λιγότερο από τα υπόλοιπα έτσι; Κι όμως, το ποσό που δαπάνησε η ΕΡΤ(δημόσια και με τη βούλα τότε) άγγιζε τα 5.5 εκατομμύρια ευρώ! Παρόλο που η EBU έδωσε άλλα 3.5 εκατομμύρια. Φυσικά, υπήρχε δικαιολογία, ότι τα λεφτά επιστράφηκαν από τα έσοδα που ανέρχονταν στα 7.2 εκατομμύρια(από τα SMS) και είχαν και το θράσος να πουν ότι ο ελληνικός λαός δεν πλήρωσε τίποτα. Πρώτον, ποιος μας εγγυάται την είσπραξη των εσόδων από το κράτος; Δεύτερον, τα SMS ποιος τα έστειλε, ο κινέζικος λαός; Στο Αζερμπαϊτζάν ακόμη χειρότερα, δημιουργήθηκε στάδιο από το πουθενά, σε σημείο κατοικημένο, διώχνοντας ανθρώπους από τα σπίτια τους και είναι άγνωστο αν τους αποζημίωσαν.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Να εστιάσουμε λίγο στη μουσική. Εδώ έχουμε μια παρέλαση κλισέ και επαναλαμβανόμενων πραγμάτων. Τα είδη τραγουδιών είναι 3, καθολικό(στάνταρ) pop, pop ethnic με στοιχεία από τη χώρα που έρχεται όπως πχ τσιφτετέλια και ζειμπέκικα(ε τι θα ήταν κάτι πιο ψαγμένο;) από την Ελλάδα και φυσικά η κλασσική και μη εξαιρετέα μπαλάντα. Ένα τραγούδι στα 200 θα είναι διαφορετικό όπως πχ των Lordi. Τίποτα άλλο! Αυτή είναι η Eurovision και επαναλαμβάνεται συνεχώς. Στη συνέχεια θα δούμε κι άλλα μοτίβα, όπως 4 τραγουδιστές ή γενικότερα το στοιχείο 4 να παίζει στη σκηνή, χορευτές ντυμένοι ίδια με τον τραγουδιστή αλλά και όργανα στη σκηνή για μόστρα! Τραγικό...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
Ας υποθέσουμε πως αν ένας άνθρωπος(για μένα θα είναι περίεργο) είναι οκ με όλα τα παραπάνω. Ότι είναι απαθής, ποτέ δεν τον ένοιαξε η μουσική ή δεν το σκέφτεται έτσι και εξακολουθεί να παρακολουθεί με μανία Eurovision. Δεν τον πειράζει καθόλου το σύστημα ψηφοφορίας και εκλογής νικητή; Ανέκαθεν, η ψηφοφορία άφηνε συζητήσεις για πολιτικές και συμμαχικές σκοπιμότητες. Ακόμα και οι πέτρες ξέρουν για παράδειγμα τις σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου, Τουρκίας-Γερμανίας, και συμμαχίας Σκανδιναβικών χωρών. Θα μοιράσουν τους βαθμούς τους, θα αλληλοψηφιστούν και θα προσπαθήσουν να ρίξουν άλλους. Γιατί; Μα δεν είπαμε τα εκατομμύρια που παίζουν; Αν μια χώρα βγει νικήτρια, έχει τους δικούς της λόγους. Και φυσικά δεν είναι η ανάδειξη της χώρας, του πολιτισμού της και η διαφήμιση της. Δείτε για παράδειγμα το 2005, η Ελλάδα βγήκε νικήτρια και μας ψήφισε ακόμη και η Τουρκία η Αλβανία και η Βουλγαρία, χώρες που δεν τα πάμε καθόλου καλά πολιτικά, αλλά και Σουηδία και Βέλγιο που δεν έχουμε καμία σχέση. Πώς συνέβη αυτό; Τροφή για σκέψη... Μη σχολιάσουμε φυσικά τις παρουσίες μη Ευρωπαϊκών χωρών στη διοργάνωση. Μα γιατί δεν το ονομάζουν αλλιώς και να συμμετέχουν παραπάνω χώρες; Δεν είμαι αρνητικός και κανείς μας φαντάζομαι. Ας συμμετέχει όποιος θέλει στην τελική, έχει καμία σημασία;</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εν τέλει τι κρατάμε από τη Eurovision; Μια διοργάνωση υπονόμευσης αυτού που πρεσβεύει(μουσική και τραγούδι) και εξύψωση της εμφάνισης και του show. Γιατί δεν το ονομάζουν Eurovision Show Contest; Πιο κοντά στην πραγματικότητα θα είναι. Με αυτή τη διοργάνωση έχουν γίνει πολλές παρεξηγήσεις. Έχουν διαμορφώσει την αντίληψη σε μικρούς και μεγάλους ότι η μουσική είναι κουκλοθέατρο, καραγκιόζης, κάτι που είναι για να χορεύεις και να διασκεδάζεις, δηλαδή να τη χρησιμοποιείς και να την εκμεταλλεύεσαι ανθρωποκεντρικά. Να μη σέβεσαι τη δουλειά των ανθρώπων που προσπαθούν να καταλάβουν τη μουσική, αναφέρομαι σε πραγματικούς μουσικούς και όχι τις μαριονέτες της μουσικής βιομηχανίας. Αλλά κυρίως δεν σέβεσαι την ίδια τη μουσική, μια έννοια που έχουμε ξαναπεί σε προηγούμενα άρθρα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι την ξέρει διότι κανείς δεν έχει ανακαλύψει ακόμη το φάσμα της. Αυτό που συμπεραίνουμε είναι το εξής. Δεν ευθύνεται ούτε η διοργάνωση αυτή καθαυτή, ούτε οι τραγουδιστές και οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν. Δεν είμαστε κατά τέτοιων προσπαθειών, αντιθέτως είναι ωραίο να δημιουργούνται διοργανώσεις γιορτής και ανάδειξης της μουσικής και του τραγουδιού ως τέχνης. Η Eurovision όμως, έτσι πως είναι δομημένη, τα μόνα που δεν αναδεικνύει είναι αυτά τα δύο.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Διάβασα επίσης, ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη Eurovision <a href="http://www.decay.gr/index.php/mousiki/local/item/1244-eurovision-afti-i-mastiga">εδώ</a>.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-41601220453604335362015-07-19T11:43:00.001+03:002015-07-19T11:43:02.297+03:00Song Review: My God-Jethro Tull<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSV152C3IApRAjl6Mh1abePXz40uBjsg6nHfTD7ZPqtNZJlmhrwLocQDYT5MaYEkP-6rhmnm7OreqGiz6eVl5PcAjJbMitYPE9VO-5LoAi5g-2Pligzcur9fcIc9DhYC4Nz-QoK49s3O1Z/s1600/2e8bf6f45fb2b01f7bc63e367c45fa81_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSV152C3IApRAjl6Mh1abePXz40uBjsg6nHfTD7ZPqtNZJlmhrwLocQDYT5MaYEkP-6rhmnm7OreqGiz6eVl5PcAjJbMitYPE9VO-5LoAi5g-2Pligzcur9fcIc9DhYC4Nz-QoK49s3O1Z/s400/2e8bf6f45fb2b01f7bc63e367c45fa81_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κοιτάζοντας προσεκτικά τη δισκογραφία των Jethro Tull, ξεχωρίζουμε πολλά κομμάτια που αξίζουν περαιτέρω ανάλυσης. Ένα από αυτά είναι το My God.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
To My God βρίσκεται στον δίσκο Aqualung, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1971. Πολλοί θα πουν ότι είναι ο πιο επιτυχημένος δίσκος τους, και όχι άδικα. Είναι, από τους δημιουργικότερους και πληρέστερους δίσκους μιας ,γενικότερα, πολύ δημιουργικής εποχής, αστείρευτου ταλέντου. Το My God είχε την ατυχία να βρίσκεται σε αυτόν τον δίσκο και να επιβιώσει στη σκιά πολλών γνωστότερων κομματιών όπως το Aqualung, το Cross Eyed Mary, το Locomotive Breath και το Wind Up. Το My God όμως δίνει πολλά μουσικά στοιχεία που τα υπόλοιπα δεν έχουν και ίσως να έπρεπε να του δώσουμε περισσότερη προσοχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Jethro Tull δημιούργησαν ένα μελωδικό κομμάτι με πολλά μουσικά όργανα. Στη μελωδία του θα βρούμε ένα συνοθήλευμα πράων και χαρούμενων αλλά ακόμη επιθετικών και υποτονικών μουσικών θεμάτων. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μουσική αρτιότητα, αλλά και ένα από τα αγαπημένα μου μοτίβα στην τέχνη, την απρόσμενη εναλλαγή εννοιών. Το κομμάτι ξεκινώντας ακουστικά και ήρεμα, καταλήγει σε δυναμικό και ηλεκτρονικό. Έπειτα εναλλάσσεται ξανά και ξανά αυτό το μοτίβο, έως ότου καταλήγει σε solo πολλών οργάνων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η θεματολογία του κομματιού έρχεται να δέσει την δημιουργία με τον καταλληλότερο τρόπο. Μέσα στους στίχους του, θα παρατηρήσουμε υπαινιγμούς και βαθυστόχαστα λόγια. Η κύρια ιδέα είναι η αντίδραση των καλλιτεχνών προς την "κληρονομούμενη" και πάγια θρησκεία. Μια θρησκεία που ενώ υπόσχεται πολλά και μεταδίδει αισθήματα ταπεινότητας, αλληλοβοήθειας, καλοσύνης και θυσίας των αγαθών για την ατομική εξυγίανση του πνεύματος, η δομή της, η ιστορία της και οι εκπρόσωποι της που πρεσβεύουν και διατηρούν τις διατάξεις της, είναι αυτοί που τις παραβαίνουν πρώτοι. Το My God, όπως λέμε "Θεέ μου" είναι ένα κομμάτι που απευθύνεται και κατακρίνει τον Θεό. Εκθέτει τον τρόπο που τον βλέπουν τα μάτια των ανθρώπων και των κληρικών του, ως μια επικερδής ευκαιρία γεμάτη απολαύσεις και εξουσία, εκεί που ο απλός κόσμος φλομώνεται στο ψέμα και την αδικία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/DBIKANqHN4M" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεκινώντας την ανάγνωση του στίχου ή ακούγοντας προσεκτικά το κομμάτι θα καταλάβουμε αμέσως το νόημα. Αρχικά θα δούμε τον στιχουργό να αναρωτιέται ρητορικά τι πράγματι έχουμε κάνει εμείς οι άνθρωποι, δηλαδή έχουμε φτιάξει μια θρησκεία αθάνατη και πλούσια(locked Him in His golden cage). Έπειτα ακυρώνει την θρησκεία(you are the god of nothing), εξυψώνοντας την ανθρώπινη φύση λέγοντας ότι εμείς είμαστε Θεοί του εαυτού μας. Δεν τον χρειαζόμαστε λοιπόν τον Θεό ούτε κάποια δύναμη να πιστεύουμε και να παρακαλούμε να μας σώσει(έχοντας κάνει αμαρτίες), αλλά να στηριχθούμε στον εαυτό μας και με τις δυνάμεις μας και την αντικειμενική ηθική να φτιάξουμε έναν κόσμο χωρίς καθωσπρεπισμό και ψεύτικες νουθεσίες. Έπειτα θα επιτεθεί ειδικά στην Αγγλικανική Εκκλησία(είναι αποσχισμένη από την Καθολική) η οποία, όπως υπαινίσσεται, σε θέλει συνέχεια σε επαγρίπνιση κοντά της. Έπειτα συνεχίζει να εκθέτει την υποκριτική εικόνα της θρησκείας, ενώ στο τέλος, για άλλη μια φορά στοχοποιεί τους πιστούς, οι οποίοι έχοντας αμέτρητες αμαρτίες, πιστεύουν ότι με τις "εντατικές" προσευχές θα εξιλεωθούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρον να ανακαλύπτουμε βαθύτερα ένα κομμάτι. Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιδέα σύνθεσης και δημιουργίας του. Βέβαια θα μου πείτε, ότι έπειτα θα λείπει η έκπληξη και η περιέργεια για το άγνωστο. Όμως αυτό είναι που μετράει εν τέλει στην τέχνη, η ανακάλυψη της σύλληψης μιας ιδέας. Εκεί είναι που κρύβεται η μαγεία, η πραγματική τέχνη, ο τρόπος που ο άνθρωπος θα αντιληφθεί κάτι που τον απασχολεί και θα οραματιστεί τον τρόπο προσέγγισης του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Στίχοι</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Oh people - what have you done<br />Locked Him in His golden cage.<br />Made Him bend to your religion<br />Him resurrected from the grave.<br />
He is the god of nothing <br />If that's all that you can see.<br />You are the god of everything<br />He's inside you and me.<br />
So lean upon Him gently<br />And don't call on Him to save you<br />From your social graces<br />And the sins you used waive.<br />
The bloody Church of England<br />In chains of history <br />Requests your earthly presence at<br />The vicarage for tea.<br />
And the graven image you-know-who<br />With His plastic crucifix <br />He's got him fixed <br />Confuses me as to who and where and why<br />
As to how he gets his kicks.<br />Confessing to the endless sin <br />The endless whining sounds.<br />You'll be praying till next Thursday to<br />All the gods that you can count.<br />
<br />
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-65779165155781565562015-07-19T11:39:00.000+03:002015-07-19T11:39:05.605+03:00Οι καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες στον κόσμο-Gibson SG<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlyQP5GkthVkQNgXPej0INzksgiIwHPsdcKHuiYOzgwGMkiHErbNEYcTi8kFBfzAjMElvo4Y1EVjvV7AcjODSAD60Ux3cdk2ZMoKN8Vm64E0aJxI295uMxr1peRiwEP7eTMkiHQzk52ABo/s1600/a121e39f639f5564abd14d939cc78407_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlyQP5GkthVkQNgXPej0INzksgiIwHPsdcKHuiYOzgwGMkiHErbNEYcTi8kFBfzAjMElvo4Y1EVjvV7AcjODSAD60Ux3cdk2ZMoKN8Vm64E0aJxI295uMxr1peRiwEP7eTMkiHQzk52ABo/s400/a121e39f639f5564abd14d939cc78407_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναφορά στην SG, μια από τις αυθεντικότερες rock κιθάρες της αγοράς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ και καιρό, κάνουμε αφιερώματα στις πιο δημοφιλείς ηλεκτρικές κιθάρες της αγοράς, έχοντας ασχοληθεί ήδη με τα δύο βασικότερα μοντέλα της Fender: Stratocaster και Telecaster αλλά και την κορυφαία hard rock κιθάρα, την Gibson Les Paul. Ένα ακόμη διαδεδομένο μοντέλο της Gibson είναι η Gibson SG.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Gibson SG</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανά τους καιρούς, τα ηλεκτρικά(όπως και τα άλλα όργανα) απέκτησαν στυλ και προσεγμένη εμφάνιση, ικανοποιώντας κάθε αισθητικό γούστο βάζοντας σαν προτεραιότητα το καλύτερο ηχητικό αλλά και εμφανισιακό αποτέλεσμα. Εν αντιθέσει με άλλα στανταρ μοντέλα, η SG προσφέρει ιδιαίτερο και καλαίσθητο συνδυασμό, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στα συν του οργάνου. Δημιουργήθηκε το 1963 από την εταιρία Gibson, κυκλοφορώντας σε πάρα πολλά χρωματικά είδη. Είναι το νούμερο ένα μοντέλο σε πωλήσεις της εταιρίας!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1960, η Gibson Les Paul έπεσε σε πωλήσεις σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, πράγμα το οποίο ήρθε να ενισχύσει η άνοδος της εταιρίας Fender και των μουσικών της οργάνων, αναγκάζοντας την Gibson να προβεί σε αλλαγές προωθώντας νέα design και μοντέλα. Ένα από αυτά ήταν η SG (δηλαδή Solid Guitar), μοντέλο με κομψό σχεδιασμό, λεπτότερο σε πλάτος, δίνοντας παράταση στη διαγραφή του ονόματος Les Paul το οποίο αν και είχε αποχωρήσει από την αγορά, αναγραφόταν πάνω στα SG μοντέλα. Το μοντέλο αυτό είναι φτιαγμένο από μαόνι, με συμπαγές σώμα. Ενώνεται με τη μέθοδο set-in ενώ υπάρχουν και μοντέλα που ενώνονται με bolt-on μέθοδο. Ο λαιμός είναι λιγότερο βαθύς από της Les Paul, βοηθώντας κάπως τους πρωτάρηδες στον τρόπο παιξίματος. Το signature της SG είναι το σχέδιο "ταυράκι", επειδή το σώμα καταλήγει σε 2 λεπτά σημεία σαν κέρατα. Η SG είναι μια κιθάρα η οποία καλύπτει μεγάλο φάσμα μουσικών που μπορεί να υποστηρίξει. Έχοντας ειδικότητα τον σκληρό παραμορφωμένο ήχο, μπορεί κάποιος άνετα να τη χρησιμοποιήσει για rock, hard rock, metal αλλά και blues. Δίνει την απόλυτη υποστήριξη σε οτιδήποτε "βαρύ" αλλά και "κρυστάλλινο" δίνοντας σπουδαίο αποτέλεσμα προσφέροντας σου pure rock εμπειρία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως από την rock σκηνή εμπιστεύτηκαν το εν λόγω μοντέλο, όπως ο Angus Young, o John Cipollina, o Mike Ness, o Tommy Iommi αλλά και οι Eric Clapton, George Harrison και Jimmy Paige.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ τελειώνουμε, το αφιέρωμα στις καλύτερες εμπορικά κιθάρες της αγοράς, μοντέλα τα οποία ανέδειξαν και αναδείχθηκαν από καλλιτέχνες, κατέκλυσαν την αγορά και κρατάνε ψηλά την σημαία των ηλεκτρικών οργάνων ακόμη και σήμερα. Σε αυτό το αφιέρωμα είδαμε τη μεγάλη μάχη που υπάρχει στην αγορά ανάμεσα σε Fender και Gibson, η οποία έκλεισε ήδη μισό αιώνα, συμβάλλοντας όμως καλώς η κακώς στην άνοδο της ποιότητας των οργάνων. Μιλήσαμε για τα 2 καλύτερα μοντέλα από κάθε εταιρία, τα οποία τυχαίνουν να είναι και τα πιο διαδεδομένα στην παγκόσμια αγορά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες μάρκες εξ' ίσου καλές και ποιοτικές μάρκες οι οποίες δεν είναι άξιες προσοχής. Υπάρχει η Ibanez, η ESP ή η Yamaha όπου σίγουρα έχουν μεγάλο όνομα και κύρος στο παγκόσμιο εμπόριο. Η εμπειρία και η υποστήριξη που θα σου παρέχουν οι κιθάρες που αναφερθήκαμε όμως: Fender Stratocaster, Fender Telecaster, Gibson Les Paul, Gibson SG, δεν θα τη βρει κανείς σε άλλο όργανο. Συνιστώ λοιπόν μια από αυτές τις κιθάρες, σε κάθε νέο μουσικό, με δίψα για μάθηση, για αναζήτηση στο άγνωστο της μουσικής παιδείας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/6IApU68VtfE" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/mU7ZWhf3lk8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-70378966030750546842015-07-19T11:38:00.001+03:002015-07-19T11:38:54.900+03:00Οι καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες-Gibson Les Paul<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWu7wp9bmk_Mks3ClNp65ZJf07eDItXV7_u0qCQ28ne1QtigTG4CIPvoflpwwRPSBxs1GR7x_YTJNEWsaaQ1xJFfmAPmPceDfSnH06SjTaPtPZM5izKEBg5TncHK2GaW_DW0XYcNAX4k4M/s1600/fe77b047cf65bbf66915926fa3c00c93_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWu7wp9bmk_Mks3ClNp65ZJf07eDItXV7_u0qCQ28ne1QtigTG4CIPvoflpwwRPSBxs1GR7x_YTJNEWsaaQ1xJFfmAPmPceDfSnH06SjTaPtPZM5izKEBg5TncHK2GaW_DW0XYcNAX4k4M/s400/fe77b047cf65bbf66915926fa3c00c93_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Είναι οι καλύτερες κιθάρες στον κόσμο, πουλώντας αμέτρητα κομμάτια. Όταν κάποιος θέλει να αγοράσει, σίγουρα τις έχει σαν επιλογή. Ποιες είναι;<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Την προηγούμενη φορά είχαμε αναφερθεί στην Fender Stratocaster, που αντικειμενικά θεωρείται από τις ποιοτικότερες ηλεκτρικές κιθάρες στην παγκόσμια αγορά. Σήμερα, θα αναφερθούμε στο "αντίπαλο δέος" της, την μοναδική Gibson Les Paul.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Gibson Les Paul</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Gibson Les Paul είναι μια σειρά μοντέλων της Gibson Epiphone που κυκλοφόρησε το 1952. Σχεδιάστηκε από τον Ted Mc Carty σε συνεργασία με τον δημοφιλή κιθαρίστα Les Paul(Αμερικάνος κιθαρίστας της Jazz), του οποίου τιμητικά αποδόθηκε το όνομα. H Gibson Les Paul μαζί με τις Fender Stratocaster και Telecaster συμπληρώνουν την τριάδα των καλύτερων ηλεκτρικών κιθαρών στην αγορά. H κατασκευή της είναι συμπαγής όπως ακριβώς και της Stratocaster, ενώ η ένωση του λαιμού με του σώματος είναι με τη μέθοδος set in. Από το 1952, το μοντέλο αυτό θεωρείται από τα καλύτερα, δεδομένου ότι έχει πουλήσει εκατομμύρια. Η κιθάρα αυτή πέρασε από όλα τα στάδια εξέλιξης της μουσικής, από το 1952 ως σήμερα. Χρησιμοποιήθηκε για jazz, blues, rock, metal, punk αλλά και για πολλά άλλα είδη μουσικής σύνθεσης. Η ειδικότητα της, είναι ο σκληρός και "ατσάλινος" ήχος καθώς οι μαγνήτες της είναι κατασκευασμένοι γι αυτό. Έγινε ευρέως γνωστή περισσότερο σε hard rock, metal, punk και "βαρύ" blues είδη. Σε jazz, θα δούμε ότι η χρησιμοποίηση της εν λόγω κιθάρας γίνεται κυρίως σε fusion και afro μουσικά σχήματα, τα οποία τη χρησιμοποιούν με πιο βαρύ ήχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια τόσο πετυχημένη κιθάρα όπως η Les Paul ωστόσο, είχε και τις άσχημες στιγμές της. Στο τέλος της δεκαετίας του 50, λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης της μουσικής σκηνής, ήδη θεωρείτο βαριά και παλαιομοδίτικη. Με τη Fender και άλλες εταιρίες να είναι στο προσκήνιο, η Gibson απέτυχε για κάμποσο καιρό στην αγορά. Έτσι το 1961, η Gibson σταμάτησε να παράγει την αυθεντική και παραδοσιακή Les Paul, δημιουργώντας την SG, μοντέλο που ουσιαστικά αποτέλεσε επανασχεδιασμός της πρώτης. Οι πρώτοι επαγγελματίες κιθαρίστες δεν άργησαν να φανούν με τον Eric Clapton και τον Peter Green να τη χρησιμοποιούν, οι οποίοι ακολουθήθηκαν από μεγάλο αριθμό μουσικών. Κιθαρίστες όπως οι Keith Richards, Jeff Beck, Hubert Sumlin, Mick Taylor, Freddie King, Jimmy Paige, Slash, Gary Moore, John Sykes, Paul Kossoff και Steve Hackett ανέδειξαν το μοντέλο, ενώ, και αυτό τους βοήθησε να αναδειχθούν. Πολλοί από αυτούς κατέχουν signature μοντέλα, τα οποία βρίσκονται στην αγορά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η σκέψη λοιπόν είναι η εξής. Εφόσον θέλεις να βρίσκεσαι στα πλαίσια του hard ήχου, στοχεύοντας σε ό,τι πιο αναγνωρισμένο και ποιοτικό, η λύση είναι μονόδρομος, Gibson Les Paul. Μια κιθάρα που φέρει τις σφραγίδες τόσων σπουδαίων επαγγελματιών για απόδειξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/mLTlAnVUx3A" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="360" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/6QoSJPwC4-k" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="480"></iframe><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/vmIerByF3QA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br /></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-19370670729608882452015-07-19T11:38:00.000+03:002015-07-19T11:38:39.194+03:00Οι καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες-Fender Telecaster<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTqsGkGKeEqd1KQnOajcX-quQ1oYLkq30cIFIpnf0AE0GXthh_cSeC8l8wkSPpvKN5GnJCgExXCGUskkyjP6Xm09SiB7zdOq1wNlaBzQ8NzX2wyz-nCYvTbJfq0CWpQjvrQNNqsn4EEZye/s1600/f863e4fb1b47b206b2276d9b70a5b183_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTqsGkGKeEqd1KQnOajcX-quQ1oYLkq30cIFIpnf0AE0GXthh_cSeC8l8wkSPpvKN5GnJCgExXCGUskkyjP6Xm09SiB7zdOq1wNlaBzQ8NzX2wyz-nCYvTbJfq0CWpQjvrQNNqsn4EEZye/s400/f863e4fb1b47b206b2276d9b70a5b183_XL.jpg" width="400" /></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br />
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας στις καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες της αγοράς, σήμερα θα ασχοληθούμε με το θρυλικό μοντέλο Telecaster της Fender.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Αναφερθήκαμε στα προηγούμενα αφιερώματα για τις δύο καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες της αγοράς, την Fender Stratocaster και την Gibson Les Paul. Οι δύο καταξιωμένες εταιρίες στον χώρο των ηλεκτρικών οργάνων όμως δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά παρήγαγαν και άλλα ποιοτικά μοντέλα. Αυτά, μπορεί να μην έχουν την αίγλη των καλύτερων μοντέλων τους, όμως κατέχουν υψηλή θέση στις αγορές. Η Fender λοιπόν, εκτός του Stratocaster μοντέλου, παράγει και κιθάρες Telecaster.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Fender Telecaster</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Γνωστή και ως "Tele", το συγκεκριμένο μοντέλο, ήταν η πρώτη ηλεκτρική κιθάρα που δημιουργήθηκε και έκανε επιτυχία στην αγορά! Μέχρι τότε, γίνονταν πειράματα και απόπειρες να δημιουργηθούν συμπαγείς ηλεκτρικές κιθάρες, όμως συνήθως κατέληγαν στο κενό ή δεν έκαναν την επιτυχία που αναμενόταν. Ο Leo Fender(ιδιοκτήτης) όμως δημιούργησε το εκπληκτικό αυτό όργανο και σάρωσε την αγορά. Ήδη από το 1943, ντόπιοι country κιθαρίστες ρωτούσαν να τη δανειστούν, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο όργανο, προοικονομώντας την εμπορική επιτυχία της. Το 1949, οι κατασκευαστές(Leo Fender και Clayton Orr "Doc" Kauffman) της κατανόησαν ότι στα όργανα είναι θετικό να τοποθετούνται τα ηλεκτρικά εξαρτήματα σε έτοιμο και συμπαγές όργανο παρά να φτιάχνεται μαζί με αυτά. Κυκλοφόρησε στα μαγαζιά το 1950, έπειτα από πολλή δουλειά και διορθώσεις των κατασκευαστών του και μέχρι σήμερα κατέχει σημαντικό ρεκόρ στις πωλήσεις! Η ένωση του λαιμού της γίνεται με bolt on. Η Telecaster χρησιμοποιήθηκε σε πολλά μουσικά είδη όπως Country, Rock, Blues, Jazz, Funk ή Rock N' Roll.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη επιτυχημένη ηλεκτρική κιθάρα στην αγορά ήταν και η πρώτη που χρησιμοποιήθηκε μαζικά από γνωστούς κιθαρίστες. Μουσικοί ο Roy Bucanan, Elvis Presley, Eric Clapton, Muddy Waters, Albert Collins, Steve Cropper, George Harrison, Keith Richards, Andy Summers ή ο Jimmy Page χρησιμοποίησαν το εν λόγω μοντέλο, αποδεικνύοντας τη σημαντικότητα του στην μουσική σκηνή. Πλέον, θεωρείται το πιο ποιοτικό μοντέλο της αγοράς, έχοντας 64ετή ιστορία πετυχημένης πορείας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/X0WNSv-sw1c" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/EbQFGT8J884" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/m3BSoxVyJ8Q" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br /></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6544656003707128250.post-34198360048028664552015-07-19T11:37:00.001+03:002015-07-19T11:37:24.101+03:00Οι καλύτερες ηλεκτρικές κιθάρες στον κόσμο-Fender Stratocaster<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6544656003707128250" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKP_-QiiVN7rim18o8r9uIRTZTuT3yLUJ6hoEEQGR6ndO4yaEAEW6X-cSC4UzLHeFMXrjiLbDUwAjZ8aANv3IOo-vbJZNn19Der55opqiVdbZdiA-xl0P4DjxSiXDQ08OsSlYx5qYrCUuQ/s1600/3102e507c3049db2daf135e36367dea6_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKP_-QiiVN7rim18o8r9uIRTZTuT3yLUJ6hoEEQGR6ndO4yaEAEW6X-cSC4UzLHeFMXrjiLbDUwAjZ8aANv3IOo-vbJZNn19Der55opqiVdbZdiA-xl0P4DjxSiXDQ08OsSlYx5qYrCUuQ/s400/3102e507c3049db2daf135e36367dea6_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Είναι οι καλύτερες κιθάρες στον κόσμο, πουλώντας αμέτρητα κομμάτια. Όταν κάποιος θέλει να αγοράσει, σίγουρα τις έχει σαν επιλογή. Ποιες είναι;<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Πρόσφατα, ασχοληθήκαμε με την <a href="https://www.blogger.com/index.php/mousiki/flashback/item/1265-i-istoria-ton-ilektronikon-organon" target="_blank">εισαγωγή ηλεκτρονικών στοιχείων στα μουσικά όργανα</a>, κάτι το οποίο εξέλιξε τη μουσική που γνωρίζαμε μέχρι τότε. Οι κιθάρες, είναι από τα πιο γνωστά όργανα σε ηλεκτρική έκδοση, κάτι το οποίο προέκυψε από την διάδοση σπουδαίων μουσικών ειδών με πολλά παρακλάδια τους, στο ακροατήριο. Μουσικές όπως η Blues, η Rock ή η Metal ανέδειξαν τα-μέσα από ηλεκτρονική επεξεργασία-όργανα και αγαπήθηκαν από πολύ μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Η ηλεκτρική κιθάρα, μαζί με τα πλήκτρα, τα drums και το μπάσο έγιναν πολύ δημοφιλή και αγαπήθηκαν από τα παιδιά, σε σημείο που θέλουν να ασχοληθούν με αυτά. Στον τομέα της κιθάρας, υπάρχουν πολλές εταιρίες που παράγουν πολύ πετυχημένα και σταθερά σε αξία όργανα, τα οποία ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Αυτά τα όργανα έχουν βγει σε πολλά μοντέλα, όπως tribute κιθάρες παλαιότερων δεκαετιών ή κιθάρες σχεδιασμένες για έναν μουσικό(π.χ. Eric Clapton). Εδώ θα ασχοληθούμε με το γενικότερο είδος κιθαρών και όχι με ειδικά μοντέλα, που κατέκτησαν την αγορά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Fender Stratocaster</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν μπορούμε να συζητάμε για κιθάρες και να μην αναφερθούμε στη καλύτερη-κατ' εμέ-σειρά μοντέλων της Fender Stratocaster! Μια κιθάρα "θρύλος" στη rock και "progressive" σκηνή, η οποία σχεδιάστηκε και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954. Ανήκει στην εταιρία Fender, η οποία βρίσκεται στην κορυφή των μουσικών οργάνων με ποιοτικά και σταθερής αξίας όργανα σε πολλούς τομείς. To "τρίπτυχο" της επιτυχίας Leo Fender, George Fullerton και Freddie Tavares, δημιούργησαν το μοναδικό αυτό μοντέλο και κατέκτησαν την κορυφή στη μουσική βιομηχανία κατασκευής μουσικών οργάνων. Το σώμα της είναι συμπαγές(δηλαδή πρώτα φτιάχνεται το όργανο και έπειτα μπαίνει το ηλεκτρικό σύστημα). Τα δύο μέρη του οργάνου(σώμα και λαιμός) ενώνονται κυρίως με τη μέθοδο Bolt On(με βίδες στη μέση του οργάνου), υπάρχουν όμως και μερικές που ενώνονται με τη μέθοδο set in neck, που σημαίνει ότι εφαρμόζουν στη μέση. Υπάρχει πληθώρα χρωμάτων για τη συγκεκριμένη κιθάρα, αφού υπάρχουν τα κλασσικά άσπρο, μαύρο και το χαρακτηριστικό μπεζ, αλλά και πάρα πολλά άλλα. Πολλοί καταξιωμένοι μουσικοί χρησιμοποίησαν Stratocaster μοντέλα ανά τον κόσμο. Κιθαρίστες όπως ο Jeff Beck, David Gilmour, Ritchie Blackmore, Eric Clapton, Buddy Guy, Jimi Hendrix, Mark Knoplfler, Rory Gallagher, Richie Sambora, Stevie Ray Vaughan ή Eddie Van Halen έχουν signature δικές τους κιθάρες, οι οποίες υπάρχουν στην αγορά, όμως πληρώνεις και το όνομα. Πολύ γνωστό μοντέλο της Stratocaster είναι η Squier, μια εταιρία που έχει τη Fender θυγατρική και έχει μαζική παραγωγή στην Κίνα και στην Ινδονησία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε μουσικός ή ασχολούμενος με μουσική γνωρίζει τη Fender Stratocaster. Είναι μια πολύ χρήσιμη κιθάρα καθώς τα skills της σου επιτρέπουν να παίζεις πολλά μουσικά είδη και τεχνικές όπως rock, blues, funk, jazz, groove, soul αλλά και metal. Κορυφαίοι κιθαρίστες λάτρεψαν και χρησιμοποίησαν αποκλειστικά τη Stratocaster. Αν όλα αυτά δε σας πείθουν, αξίζει να δείτε κάποια επιλεγμένα μουσικά βίντεο, όπου οι μουσικοί δημιουργούν και εκτελούν με Stratocaster μοντέλα και είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξετε γνώμη. Είναι ένα όργανο υπερπολύτιμο και το όνειρο κάθε κιθαρίστα και μαθητευόμενου(φυσικά κι εγώ είμαι μέσα)!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/4N82TLB03Vk" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/o5Ht6WIhhmU" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br />
<br />
<br /><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/k5EkHK6fi7E" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe>
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" height="315" seamless="seamless" src="//www.youtube.com/embed/QAcd2xhuQVw" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe></div>
Konstantinos Konthttp://www.blogger.com/profile/01474561342079378205noreply@blogger.com0